Αφήστε τους να κάνουν τη δουλειά τους!

Με τα μνημόνια να έχουν καταρρεύσει, την ελληνική οικονομία να σέρνεται στην ύφεση, την τρόικα να υποστηρίζει αμήχανα και εμμονικά συνταγές που δεν οδηγούν πουθενά, θέλουν να αποφευχθούν οι εκλογές.

Επιδιώκουν με κάθε τρόπο, κάθε αφορμή αλλά και κάθε θυσία να παραμείνει η προσωρινή, από την ίδια της τη μη πολιτική φύση, κυβέρνηση Παπαδήμου στην εξουσία για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γίνεται.

Ποιος είναι ο στόχος; Να εγκλωβισθεί η χώρα σε ένα Μνημόνιο 2, με όρους που θα τεθούν από τη Γερμανία, μέσω Βρυξελλών και θα συνυπογραφεί από πολλές ανευθυνοϋπεύθυνες δυνάμεις και κόμματα, με πρωθυπουργό τραπεζίτη.

Με τη διαδικασία αυτή δεν θα υπάρχει κοινωνική ευθύνη, ούτε συγκεκριμένη πολιτική ευθύνη για την εκχώρηση του έθνους-κράτους των Ελλήνων, στην γερμανική Ένωση της Ευρώπης.

Θα είναι μια δεύτερη υπογραφή παραχώρησης, πολύ πιο έγκυρη, αλλά και μόνιμη ως προς τα αποτελέσματά της, από την πρώτη στο Μνημόνιο του 2010, του τότε υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.

Θα είναι μια παραχώρηση για την οποία εφόσον ζητηθούν ευθύνες από τους πολίτες για το ποιος αποφάσισε, τα κόμματα που στηρίζουν με ψήφο εμπιστοσύνης την κυβέρνηση θα δείχνουν το ένα το άλλο, αλλά και τα άλλα που την αντιπολιτεύονται θα δείχνουν αυτά που συμμετέχουν. Το έγκλημα θα έχει συντελεστεί για τη Νεότερη Ελλάδα και ο ένοχος θα είναι ασαφής.

Οι «παίκτες», αυτοί που έχουν επιλέξει η Ελλάδα να μετατραπεί σε περιοχή της οικονομικής ζώνης της Ευρωπαϊκής Γερμανίας, ή της Γερμανικής Ευρώπης, έχουν ένα αρχικό πρόκριμα. Η κυβέρνηση Παπαδήμου να μετατραπεί σε κοινοβουλευτική εκτροπή.

Να εμποδίσει με την παρουσία της τη δημοκρατική εξέλιξη, μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα οι Έλληνες με την ψήφο τους να προδιαγράψουν τις εξελίξεις και τη μοίρα τους. Για την ιντελιγκέντσια των ξενόδουλων, οι λαοί δεν είναι σε θέση να ορίσουν τη μοίρα τους, αλλά να ακολουθούν τη μοίρα που η «φωτισμένη δεσποτεία» των ευρωτεχνοκρατών και των τραπεζιτών τους ορίζουν.

Φυσικά ένα πλέγμα τακτικισμών, προσωπικών και κομματικών προτεραιοτήτων, συσχετισμών στα κόμματα αλλά και εντός των κομμάτων, στρατηγικών επιχειρηματικών ομίλων και εξαρτήσεων της διαπλοκής θολώνουν την εικόνα.

Το αποτέλεσμα όμως θα μείνει το ίδιο.

Δεν παίζει ρόλο το ποιος θα είναι πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ μετά τον Παπανδρέου, αν θα υπάρχει δυαρχία ή αν θα διασπαστεί το κόμμα. Δεν παίζει ρόλο αν ο Σαμαράς ως πρωθυπουργός θα προΐσταται μιας κυβέρνησης με περισσότερα κόμματα, ή μιας κυβέρνησης αυτοδυναμίας. Δεν παίζει ρόλο πόσοι από τους σημερινούς βουλευτές θα επανεκλεγούν στο επόμενο Κοινοβούλιο ή πόσες δυνάμεις και με πόσα κόμματα η Αριστερά θα εκπροσωπηθεί. Το πλέον κρίσιμο είναι αν θα υπάρξει αυτοδιοίκητη Ελλάδα και σε ποιο βαθμό.

Αυτό είναι το κύριο ζήτημα για το οποίο θα αποφασίσει ο λαός ή όχι. Η μνημονιακή σύνθεση της παρούσας βουλής, κάθε άλλο παρά πιθανό είναι ότι θα επαναληφθεί στην επόμενη. Και ένα αντιμνημονιακό Κοινοβούλιο στη πλειοψηφία του, θα είναι πολύ πιο κριτικό και επιθετικό στην παράδοση της χώρας στην Ευρώπη της Γερμανίας. Στην παραχώρηση των υποδομών, των δικτύων και της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, χωρίς όρους όπως επί του παρόντος επιχειρείται.

Άρα ας μην χανόμαστε σε λεπτομέρειες. Η κυβέρνηση Παπαδήμου θα πρέπει μέσα στο επόμενο δίμηνο να κάνει τη δουλειά της. Το PSI και τη σταθεροποίηση. Μετά εκλογές και μια νέα κυβέρνηση, με πρωθυπουργό όπως όλα δείχνουν τον Σαμαρά, τον επικεφαλής του πρώτου κόμματος.

Τότε, στην επόμενη κυβέρνηση, που θα είναι πολιτική και θα δεσμεύεται ή θα ελέγχεται από τις ψήφους των Ελλήνων και όχι μόνον τους συσχετισμούς συμφερόντων και συστημάτων ευρωπαϊκών και εγχώριων, θα πρέπει να αποφασισθεί και να αναληφθεί η ευθύνη της στρατηγικής της Ελλάδος, μέσα ή έξω από την Ευρώπη, που βάζει ήδη στο τραπέζι ο Γερμανογαλλικός άξονας.

Ας αφήσουμε τον καθένα και πρώτα απ’ όλους τον Λ. Παπαδήμο και τους υπουργούς του να κάνουν τη δουλειά τους, στο μέτρο που αυτό γίνεται κατορθωτό και όλα θα εξελιχθούν πολύ πιο ομαλά από ότι στην παρούσα φάση δείχνουν.