Η ΠΡΙΟΝΟΚΟΡΔΕΛΑ

Από τις πράξεις κρίνεις την αξιοπιστία των λόγων

Από τις πράξεις κρίνεις την αξιοπιστία των λόγων

Ενόψει των πιο κρίσιμων για την χώρα εθνικών εκλογών από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, την ψήφο του ελληνικού λαού διεκδικούν πρόσωπα και πολιτικοί σχηματισμοί οι οποίοι ενώ πρωταγωνίστησαν στον πολιτικό στίβο όλα τα προηγούμενα χρόνια, σήμερα παριστάνουν ότι εμφανίστηκαν στην πολιτική ζωή από παρθενογένεση.

Του Αλέξανδρου Μωραϊτάκη

Υποψήφιου βουλευτή στην Α' Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία,

Προέδρου ΣΜΕΧΑ, Προέδρου NUNTIUS ΑΧΕΠΕΥ, Πιστοποιημένου Αναλυτή & Συμβούλου Διεθνών και Ελληνικών Αγορών.

Ο Πάνος Καμμένος ως επικεφαλής των Ανεξάρτητων Ελλήνων καταγγέλλει την οικονομική πολιτική των Μνημονίων και καταθέτει ένα πρόγραμμα το οποίο περιλαμβάνει γενικόλογες, λαϊκίστικες και μη κοστολογημένες προτάσεις, μεταξύ των οποίων το κούρεμα των ιδιωτικών και επιχειρηματικών τραπεζικών δανείων, οι οποίες έρχονται ευθέως σε αντίθεση με τις προνομιακές ρυθμίσεις που ψήφιζε ως μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου προς όφελος των ισχυρών τραπεζικών ομίλων της χώρας. Τις προνομιακές αυτές ρυθμίσεις που ζημίωσαν τόσο τους ασφαλισμένους όσο και τους φορολογούμενους και συνέβαλλαν στο σημερινό δημοσιονομικό αδιέξοδο είχα στηλιτεύσει δημοσίως (και προς όλες τις κατευθύνσεις) από πολύ νωρίς. Συγκεκριμένα:

Ο κ. Καμμένος είχε ψηφίσει το νόμο 3259/2004 ο οποίος παρέτεινε την εφαρμογή του 2992/2002 (που ψηφίσθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση) έως και το 2005 και παρείχε στις τράπεζες φορολογικά κίνητρα συγχώνευσης των θυγατρικών τους. Ο νόμος προέβλεπε μειωμένο φορολογικό συντελεστή κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες τον πρώτο χρόνο και κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες τον δεύτερο. Πέντε τράπεζες προχώρησαν στην σταδιακή απορρόφησή των θυγατρικών τους εξασφαλίζοντας μεγάλες φορολογικές απαλλαγές και εκτοξεύοντας τα τελικά κέρδη σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα, μια αμφιλεγόμενη πρακτική ειδικά σε μια συγκυρία ραγδαίας επιδείνωσης των δημοσιονομικών, που οδήγησε στην επιβολή πρόσθετων φόρων στους πολίτες.

Το 2005 είχε ψηφίσει το νόμο 3371, ο οποίος προέβλεπε την υπαγωγή του κλάδου σύνταξης των ασφαλιστικών ταμείων κύριας ασφάλισης καθώς και του ταμείου επικουρικής ασφάλισης του προσωπικού των πιστωτικών ιδρυμάτων στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και επιβάρυνε το ΙΚΑ με 9 δισ. € και το ΕΤΕΑΜ με άλλα 4 δισ.. € όπως προκύπτει από τα πρακτικά της Βουλής. Τάδε έφη: Γιάννης Βαρθολομαίος, τότε Διοικητής του ΙΚΑ, ο οποίος εκλήθη στην Επιτροπή Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής για να καταθέσει (Αργότερα βέβαια εξέδωσε γραπτή ανακοίνωση με την οποία υποστήριζε ότι οι δηλώσεις του παρερμηνεύθηκαν). Ο κ. Καμμένος δεν επέδειξε την ίδια ευαισθησία που δείχνει να επιδεικνύει σήμερα για τα ασφαλιστικά ταμεία, διαχωρίζοντας την θέση του από τον Υπουργό Οικονομικών της ΝΔ όπως προς τιμήν του έπραξε ο αείμνηστος Μιλτιάδης Έβερτ ο οποίος δήλωσε ότι θα καταψήφιζε το συγκεκριμένο άρθρο, όχι μόνο εξαιτίας της τεράστιας επιβάρυνσης της εν λόγω ρύθμισης για το ΙΚΑ, αλλά και για το γεγονός ότι ο νόμος προέβλεπε ότι την επιβάρυνση από το ΕΤΕΑΜ θα πλήρωναν οι τράπεζες μετά από 10 χρόνια μετά την εκπόνηση ειδικής οικονομικής μελέτης. Υπενθυμίζεται ότι ο Μιλτιάδης Έβερτ είχε ζητήσει ανεξάρτητες αναλογιστικές μελέτες για την επιβάρυνση του ΙΚΑ, εκφράζοντας φόβους για το ενδεχόμενο το ίδρυμα να «κινδυνέψει να βουλιάξει» και υποστήριξε ότι το ΙΚΑ «δεν μπορεί να χρηματοδοτεί ιδιωτικές τράπεζες. Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης ρύθμισης η περαιτέρω επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων με τις γνωστές συνέπειες για τους ασφαλισμένους και τους φορολογούμενους πολίτες.

Το 2006 είχε ψηφίσει φωτογραφική διάταξη του νόμου 3522, σύμφωνα με την οποία θεωρήθηκαν περαιωμένες φορολογικές υποθέσεις τραπεζικών ομίλων. Το κόστος στα έσοδα του Δημοσίου από την συγκεκριμένη ρύθμιση υπολογίζεται σε εκατοντάδες εκατ. ευρώ.

Τέλος ενώ στο πρόγραμμα του προτείνει την αντικειμενική ευθύνη του Υπουργού Οικονομικών και την παραπομπή του στη Δικαιοσύνη για μη ορθή εκτέλεση του προϋπολογισμού δεν εισηγήθηκε κάτι τέτοιο όταν ψήφισε τον νέο νόμο περί ευθύνης Υπουργών το 2011, ο οποίος όπως παραδέχθηκε ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης περιελάμβανε διαθρωτικές μόνο παρεμβάσεις.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες και απαιτείται υπεύθυνος πολιτικός λόγος, συνέπεια και συνέχεια. Η δημαγωγία δεν προσφέρει λύσεις. Όσοι συνέβαλαν με τις αποφάσεις τους στην σημερινή κατάσταση της χώρας δεν μπορούν να εμφανίζονται ως «σωτήρες». Πιστεύω ότι οι πολίτες έχουν μνήμη και θα το αποδείξουν με την ψήφο τους.