Το Fallingwater του Frank Lloyd Wright... στάζει - Ριζική ανακαίνιση στο μνημείο της Unesco

Οι ανακαινίσεις σπιτιών μπορεί να είναι πονοκέφαλος για πολλούς, αλλά όταν ένα σπίτι είναι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO και δέχεται εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο τότε οι ανακαινίσεις μοιάζουν με ημικρανία. Αν σ’ αυτό προστεθεί και η παράμετρος ένα σπίτι να έχει χτιστεί πάνω σε καταρράκτες, τότε η ίδια ημικρανία γίνεται ιδιαίτερα επίπονη!

Πρόκειται για το αριστούργημα του Fallingwater του Αμερικανού αρχιτέκτονα Frank Lloyd Wright, ο οποίος μετράει περισσότερα από 1.000 σχέδια στο ενεργητικό του. Τα τελευταία δύο χρόνια, το προσωπικό του Fallingwater, στα δάση του Laurel Highlands της Πενσυλβανίας, βρίσκεται στη μέση ενός έργου ριζικής ανακαίνισης, αξίας 7 εκατομμυρίων δολαρίων για την αντικατάσταση στεγών, υδρορροών, κουφωμάτων καθώς και εξωτερικών τοίχων. Και όλα αυτά τα κάνουν τηρώντας αυστηρά τα πρότυπα διατήρησης της ιστορικής κληρονομιάς και διαχειριζόμενοι τις προσδοκίες των επισκεπτών που συρρέουν από όλο τον κόσμο για να δουν ένα από τα πιο εμβληματικά κτήρια του 20ού αιώνα.

Το Fallingwater... στάζει

Η ανακαίνιση είναι υπόθεση ρουτίνας, αλλά κρίνεται απαραίτητη, λέει ο διευθυντής του Fallingwater, Justin Gunther, «για να εξαλειφθούν τα προβλήματα διείσδυσης νερού». Με άλλα λόγια: το Fallingwater... στάζει. Όχι ότι αυτό εξέπληξε κανέναν. Τα σπίτια του θρυλικού αρχιτέκτονα, που ξεπέρασε τα όρια του σχεδιασμού και της τεχνολογίας, είναι γνωστά για τις… διαρροές, ακόμη και όταν δεν βρίσκονται πάνω στο νερό.

Ιδιαίτερα προβληματικές είναι οι επίπεδες στέγες και οι βεράντες που κάνουν το Fallingwater τόσο αξέχαστο, αλλά αποτελούν το ιδανικό μέρος για να συγκεντρώνεται το νερό. «Στη νοτιοδυτική Πενσυλβάνια, αυτό ήταν μάλλον κακή ιδέα εξαρχής, επειδή έχουμε πολλή βροχή και χιόνι», λέει ο Gunther. «Αλλά ο Ράιτ συχνά αστειευόταν ότι τα κτήριά του ήταν σαν να άφηνε έργα τέχνης έξω στη βροχή».

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως το νερό που εισέρχεται στο Fallingwater δεν προέρχεται μήτε από το ρυάκι μήτε από τους καταρράκτες. Η πηγή του κακού είναι οι διαρροές γύρω από τα κουφώματα των παραθύρων και των πορτών και των κενών ανάμεσα στους τοίχους από πέτρα. Για όλα αυτά φαίνεται να ευθύνονται οι καθιζήσεις κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα.

Ανακαίνιση με... χειρουργική ευλάβεια

Το Fallingwater, ο ξενώνας και τα βοηθητικά κτήρια ολοκληρώθηκαν το 1939 και χτίστηκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου από τοπικούς τεχνίτες με ντόπια υλικά. Μερικοί από εκείνους τους εργάτες ήταν ακόμη ζωντανοί όταν ο Ben Morrison, ειδικός συντήρησης, άρχισε να εργάζεται στο Fallingwater το 2001.

Το 2025 όμως, το ακίνητο παρουσίασε νέες δυσκολίες. Για παράδειγμα, το ρέμα που κυλάει κάτω από το σπίτι είναι πλέον προστατευόμενη υδάτινη οδός, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργάτες πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με το πού αφήνουν τα οικοδομικά υλικά. «Όταν δουλεύεις στο Fallingwater, δεν επιτρέπεται να σου πέσει τίποτα», λέει ο Morrison. «Ούτε ένα καρφί».

Κόσμημα τέχνης

Το σπίτι είναι επίσης ένα εύθραυστο κόσμημα τέχνης, γεμάτο έπιπλα που σχεδίασε ο Ράιτ και πίνακες ζωγράφων όπως του Πάμπλο Πικάσο και του Ντιέγκο Ριβέρα. Αυτά τα αντικείμενα δεν ταιριάζουν με τα ηλεκτρικά εργαλεία.

Η διάκριση του Fallingwater ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, καθώς και η θέση του στο Εθνικό Μητρώο Ιστορικών Τόπων των ΗΠΑ, σημαίνει επίσης ότι οι εργάτες πρέπει να προχωρούν πολύ πιο αργά και με μεγαλύτερη προσοχή από ό,τι θα έκαναν σε ένα συνηθισμένο έργο.

Η ανακαίνιση αναμένεται να ολοκληρωθεί την άνοιξη του 2026, προκειμένου να είναι όλα έτοιμα κατά την 90ή επέτειο από την έναρξη της κατασκευής του σπιτιού. «Έχουμε ακόμη πολλή δουλειά», είπε κλείνοντας ο Morrison.

*Με πληροφορίες από Washington Post

Διαβάστε επίσης