Με τον Πορτοσάλτε ή τον Κανάκη; Με το γαμώτο μας!
Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να κρυφτείς. Και για να κρύψεις.
Όλοι έχουμε τις αμαρτίες μας. Κι όλοι, όσοι έχουμε δημόσιο λόγο, μαθαίνουμε από νωρίς να κουνάμε το δάχτυλο. Για όλα τα θέματα. Λες κι ο κόσμος χρειάζεται βοσκούς. Δεν χρειάζεται. Τζάμπα παλεύουμε. Πριν καλά-καλά θάψουμε τους νεκρούς μας, από την τραγωδία στα Τέμπη, πριν καλά-καλά οι μανάδες συνειδητοποιήσουν ότι δεν θα ξαναδούν τα παιδιά τους, αρχίσαμε τις κορώνες.
Χωριστήκαμε. Σε Πορτοσάλτε και Κανάκηδες… Με κριτή το Twitter! Γαμώ… Αφήσαμε το θρήνο και περάσαμε στο ανάθεμα. Λες και τα παιδιά στο τρένο σκοτώθηκαν για να βρούμε λόγο ύπαρξης οι δημοσιογράφοι. Από κοντά και η ΕΣΗΕΑ, που έχει καταπιεί ένα κοπάδι καμήλες και έτρεξε να διυλίσει τα κουνούπια για να την πει στον Κανάκη και τον Μουτσινά…
Αντί να τα χώσει σε όλους αυτούς που σε λίγο θα βάλουν το μικρόφωνο στους νεκρούς, την ενόχλησαν τι λένε 2-3 τύποι για τα μέλη της. Για γέλια είμαστε. Άπαντες. Και για κλάματα. Αντί να ασχοληθούμε με το αν θάφτηκαν οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις του κόσμου για το συνεχιζόμενο έγκλημα στα τρένα, καράβια, δρόμους κοκ. αυτό το οργισμένο «ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ» που φωνάζει ο κόσμος από τη μία άκρη της Ελλάδας έως την άλλη, η ΕΣΗΕΑ θίχτηκε/ξύπνησε από τις κορώνες του Κανάκη και του Μουτσινά…
Ξανακοιμηθείτε, συνάδελφοι… Αντί να τα βάλουμε όλοι μαζί για την προσπάθεια εκφοβισμού που επιχειρεί το παρακράτος βάζοντας τους γνωστούς αγνώστους να καίνε περιουσίες για να έχουν να λένε τα «παπαγαλάκια», ασχολούμαστε με την κόντρα του Πορτοσάλτε με τον Κανάκη… Να διαλέξουμε πλευρά. Να διχαστούμε.
Ρε… Δεν είμαστε με κανέναν. Είμαστε με τους νεκρούς. Με τα θύματα. Με τους γονείς που κλαίνε τα παιδιά τους. Αλλά κυρίως είμαστε με τα παιδιά που πολεμούν, που διεκδικούν μία χώρα που θα τα σκοτώνει για να πλουτίζουν οι διάφοροι υπουργοί… Ναι αυτοί που παραιτούνται κλαίγοντας τη Δευτέρα για να βάλουν ξανά υποψηφιότητα χαμογελαστοί την Τρίτη! Σαν να μην συνέβη τίποτα… Μην αφήνεις να σε διχάζουν… Όσοι κατέβηκαν στους δρόμους τις τελευταίες μέρες δεν έχουν κοινό κόμμα. Έχουν κοινό πόνο. Και οργή. Αυτό εκφράζουν. Το γαμώτο τους… Το γαμώτο μας.
Δημοφιλείς Ειδήσεις
