Οι αγρότες θέλουν να είναι στα χωράφια όχι στα μπλόκα

Εδώ και χρόνια, όχι τώρα, οι αγρότες ανά την Ευρώπη φωνάζουν. Φωνάζουν για το γεγονός ότι ουσιαστικά τα κράτη τους, τους έχουν αφήσει στη μοίρα τους. Παντού. Σκέψου στη χώρα που λέγεται Ελλάδα. Εδώ που όποιος έχει πρόβλημα, απλά προσεύχεται. Γιατί βοήθεια περιμένει μόνο από τον Θεό…

Μέρες τώρα στο Βερολίνο, ναι στη Γερμανία, οι αγρότες ξεσηκώνονται. Το ίδιο και στην Ιταλία, το ίδιο και στην Ισπανία. Το πρωί της Πέμπτης, οι Βρυξέλλες έγιναν… χωράφι. Ναι, εκεί που συνεδριάζουν οι ηγέτες της ΕΕ. Βλέπεις, ο απελπισμένος δεν έχει να χάσει τίποτα. Άρα δεν φοβάται και τίποτα. Θα κάνει τα πάντα για να δεις το πρόβλημα του. Και οι αγρότες έχουν πια μόνο προβλήματα. Από τα καύσιμα και τις φυσικές καταστροφές μέχρι την αδιαφορία των Κυβερνήσεων. Που δεν γίνεται κατά λάθος.

Σκοπίμως αφήνουν τους αγρότες στη μοίρα τους. Πιο… σκοπίμως δεν γίνεται. Για χίλιους λόγους. Κι αυτό οι αγρότες το ξέρουν. Αυτό που έγινε λοιπόν σήμερα στις Βρυξέλλες, θα γίνει αύριο κι αλλού. Θα γίνει κι εδώ. Και θα γίνει με την σφοδρότητα που απελπισμένου. Αυτού που δεν έχει να χάσει τίποτα. Ούτε καν τις… αλυσίδες του. Κι επειδή το επόμενο διάστημα, αν δεν υπάρξει ένα θαύμα, θα υπάρξουν μπλόκα, άρα και ταλαιπωρία όλων μας, θα υπάρξει (και πάλι) διχασμός.

Θα ακούσεις για τους αγρότες που δεν είναι δυνατόν να κλείνουν τους δρόμους και να κόβουν τη χώρα στα δύο, θα ακούσεις για τις επιχορηγήσεις που έπαιρναν (πριν τριάντα χρόνια), θα ακούσεις για τους τεμπέληδες που θέλουν να κάθονται στα καφενεία και να πληρώνονται… Θα ακούσεις πολλά. Κλασικά. Να θυμάσαι όμως μόνο αυτό. Πως οι αγρότες θέλουν να είναι στα χωράφια τους όχι στα μπλόκα. Πως είναι αυτοί που πάνε κάθε μέρα στη γη χωρίς να ξέρουν αν θα τους δώσει κάτι η γη. Πως είναι πια καταδικασμένοι από ένα ολόκληρο σύστημα που δεν τους θέλει εκεί αλλά ούτε και στα μπλόκα… Τους θέλει σχεδόν δούλους. Όπως μπορεί να θέλει και σένα αύριο. Κι αυτό δεν είναι πολύ μακριά. Να το θυμάσαι.