Η ανθρωπιά νίκησε τη… βλακεία

Λένε πως ο βλάκας είναι ανίκητος. Ευτυχώς δεν είναι. Και αποδείχτηκε στην Καλαμάτα. Στα ΕΛΤΑ. Εκεί που μια τύπισσα, τα έβαλε με τον κόσμο που περίμενε στην ουρά όταν έδωσαν ώς όφειλαν προτεραιότητα σε μια γυναίκα που είναι έγκυος: “Σιγά, δεν την έπιασαν και οι πόνοι”, είπε η τύπισσα προκαλώντας την άμεση αντίδραση των (κανονικών) ανθρώπων που δεν πίστευαν στα μάτια και στα αυτιά τους.

Και δικαίως. Διότι, ναι, τα μάτια μας έχουν δει πολλά στη χώρα που ζούμε, ο σεβασμός είναι πολλές φορές άγνωστη λέξη, όμως αν φτάσουμε στο σημείο να αφήνουμε μια γυναίκα σε εγκυμοσύνη να περιμένει στην ουρά, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Πολύ περισσότερο να τα βάζουμε με όσους κάνουν το αυτονόητο, το προφανές, το ανθρώπινο παραχωρώντας τη σειρά τους.

Και επίσης ναι, η αντίδραση των ανθρώπων απέναντι στην τύπισσα που όχι απλά δεν είχε την παραμικρή ευαισθησία αλλά ακόμα χειρότερα τα έβαλε με τους (κανονικούς) ανθρώπους, αποτελεί ελπίδα για το παρόν και το μέλλον. Γιατί τα μικρά ή μεγάλα τέρατα που ζουν ανάμεσα μας, τρέφονται και από την αδιαφορία, την ανοχή και τη σιωπή μας. Τρέφονται από εμάς. Κι οφείλουμε, πέραν του προφανούς, δηλαδή να παραχωρούμε τη σειρά μας σε όσους το έχουν ανάγκη, να στεκόμαστε και απέναντι σε τύπισσες όπως αυτή. Για να μην πιστέψουν ποτέ ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, όπως θέλουν, όποτε θέλουν. Η μάχη που δίνουμε είναι καθημερινή. Κι είναι η μάχη του καλού με το κακό. Τόσο απλά, τόσο ρομαντικά, τόσο ξεκάθαρα.

Μπράβο στους Καλαματιανούς που κράτησαν αυτή την στάση. Μακάρι στο μέλλον να τους μιμηθούμε. Στην έγκυο, στον ηλικιωμένο, στον άνθρωπο που είναι σε αμαξίδιο… Σε όλους όσοι ζητούν την ανθρωπιά μας. Αυτή που στα ΕΛΤΑ Καλαμάτας, νίκησε τη βλακεία. Ναι, αυτή που λέγαμε ότι είναι ανίκητη. Δεν είναι.