Ο Αλέξης Τσίπρας και οι τρεις μετασχηματισμοί

Habemus neon factio politica! Μ' άλλα λόγια βγήκε «άσπρος καπνός» από την Αμαλίας και η δημιουργία κόμματος Τσίπρα θα πρέπει να θεωρείται γεγονός. Προκύπτει ευθέως από την απόφασή του να εγκαταλείψει την ασφάλεια των ορεινών εδράνων, αφού με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, το κοινοβούλιο «αδυνατεί να επιτελέσει το ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν». Και αυτό γιατί όπως αναφέρει στη δήλωση παραίτησής του: «φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης».

Παρατήρηση πρώτη: Ο πρώην πρωθυπουργός -που προφανώς... διαβάζει φουλ δημοσκοπήσεις- λέει ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα και τα κόμματα που το συγκροτούν βρίσκονται στη δίνη μιας κρίσης που δεν μπορεί να ξεπεραστεί με μοχλό μια παρωχημένη διαχειριστική λογική, η οποία προφανώς δεν επαρκεί για να γεφυρωθεί το χάσμα με την κοινωνία.

Παρατήρηση δεύτερη (που ουσιαστικά συνιστά λογική συνέχεια της προηγούμενης): Απορρίπτει ευθέως την ιδέα να τεθεί επικεφαλής ενός εγχειρήματος με στόχο να αφομοιωθούν εν όλω ή εν μέρει τα αριστερά κόμματα, επομένως όχι στην αριστερή συγκόλληση. Απορρίπτει επιπλέον και το σενάριο να αναζητηθούν γέφυρες συνεργασίας μεταξύ των υφιστάμενων κομμάτων της αριστεράς - κεντροαριστεράς. Άρα όχι, επίσης, σε ένα είδος συνομοσπονδίας του χώρου.

Παρατήρηση τρίτη: Αποκλείοντας τα πολιτικά - κομματικά αλισβερίσια, περιγράφει ταυτόχρονα... τον τρίτο δρόμο, δηλαδή την αναζήτηση του νήματος για να ξαναβρεί το πολιτικό σύστημα επαφή με την κοινωνία, την οποία μάλιστα καλεί να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο, ενδεχομένως και μέσω κινηματικής διαδικασίας. Είναι χαρακτηριστική η ακροτελεύτια φράση στη δήλωση παραίτησής του. Λέει: «Αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους για να προκύψει η αλλαγή, τότε θα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε».

Ένα τέτοιου τύπου κόμμα, πάντως, για να στηθεί θέλει βάθος χρόνου που δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι υπάρχει. Χρειάζεται, επίσης, πειστικό αφήγημα που βρίσκεται ήδη στα σκαριά και φυσικά... αξιόπιστους αφηγητές -αναφέρομαι στο team που θα επιλέξει για το εγχείρημά του, ο πρώην πρωθυπουργός. Ωστόσο, είναι μάλλον εντυπωσιακό το γεγονός ότι στην πρόσφατη μέτρηση της Pulse, το «πιθανό κόμμα Τσίπρα», συγκέντρωσε αποδοχή της τάξεως του 20%. Το εύρημα αυτό χαρκτήρισε «θετικό» και ο επικεφαλής της εταιρείας Γιώργος Αράπογλου (Meeting Point, Newsbomb) παραπέμποντας σε τρεις λόγους: ως πρώην πρωθυπουργός, ο κ. Τσίπρας προφανώς κάπως δυσαρέστησε ή απογοήτευσε. Παρά ταύτα, «γράφει» ένα ποσοστό κατά δύο μονάδες υψηλότερο από τις βουλευτικές εκλογές του 2023, ενώ ενδιάμεσα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει από τις μυλόπετρες των πολυδιασπάσεων με αποτέλεσμα, σήμερα, να κινείται σε μεσαία/μονοψήφια νούμερα. Αυτό δε το ποσοστό καταγράφηκε σε χρονική στιγμή κατά την οποία δεν είχε επισήμως ανακοινώσει την πρόθεσή του να ιδρύσει νέο φορέα, δηλαδή στη βάση της υφέρπουσας φημολογίας.

Ας επανέλθουμε, όμως, στα τρία προαναφερθέντα πεδία. Ως προς το χρόνο που θα χρειασθεί, ο... χρόνος θα δείξει. Ο χρόνος, επίσης, θα μας διαφωτίσει και ως προς το μοντέλο στελέχωσης που θα επιλέξει ο κ. Τσίπρας. Μαθαίνω, πάντως, πως ξεκινούν λίαν συντόμως οι επαφές και δεν θα περιορίζονται στο στενό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς εν γένει. Προς το παρόν, ο πρώην πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του επικεντρώνονται στην επεξεργασία της πολιτικής πλατφόρμας του εγχειρήματος και στην αναζήτηση οραματικής διάστασης. Κάποια στοιχεία της, τα γνωρίζουμε ήδη από πρόσφατες τοποθετήσεις του ίδιου. Συμπυκνώνονται στην τελευταία του ομιλία στη Σορβόνη και συγκεκριμένα στο ακόλουθο απόσπασμα: «Πρέπει να κινητοποιηθούμε γύρω από έναν νέο πατριωτισμό ... βασισμένο στην αποφασιστικότητα να αντισταθούμε στα μεγάλα συμφέροντα των ισχυρών και των ολιγαρχών. Να τους κάνουμε να πληρώσουν. Και πέρα από τις χώρες μας, πρέπει να αγωνισθούμε για έναν διεθνισμό και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, για την ειρήνη και ενάντια στην ακροδεξιά. Και να διεκδικήσουμε την ηγεσία της Ευρώπης».

Σημειωτέον ότι το έλλειμμα οράματος για το μέλλον και η αδυναμία της Αριστεράς να πείσει την κοινωνία ότι μπορεί να διασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο, ήταν τα ζητήματα που προβλημάτιζαν έντονα τον πρώην πρωθυπουργό, όπως προκύπτει άλλωστε από σχετικές δηλώσεις του στους New York Times.

Και μια τελευταία επισήμανση: Παρακολουθούμε μία ενδιαφέρουσα προσπάθεια μετασχηματισμού. Ο Αλέξης Τσίπρας από «εμπειρικός πολιτικός» επιδίωξε να εξελιχθεί σε «σύγχρονο Ευρωπαίο πολιτικό» (την περιόδο του rebranding) και τώρα πλέον αναζητεί το δρόμο να αναδειχθεί σε ρολο «λαϊκού ηγέτη».

Διαβάστε επίσης