Πληθωρισμός, ενεργειακή μετάβαση και φτώχεια οι μεγάλες προκλήσεις του 2022

Πολλά μεγάλα ερωτήματα για το 2022 σχετίζονται με τον πληθωρισμό. Ποιος είναι ο σκοπός της νομισματικής πολιτικής στη σημερινή οικονομία; Πρέπει ακόμα να ανησυχούμε για τα επίπεδα του δημόσιου χρέους ή έχουμε ανακαλύψει (κατά κάποιον τρόπο) ότι δεν χρειάστηκε ποτέ να ανησυχούμε για αυτό;

Όσον αφορά στη δημοσιονομική πολιτική και την ιδέα ότι το δημόσιο χρέος καθίσταται προβληματικό σε κάποιο συγκεκριμένο επίπεδο, τα γεγονότα του 2020-2021 έδειξαν ότι μεγάλο μέρος της συμβατικής σκέψης ήταν λάθος. Όσον αφορά στη νομισματική πολιτική, ήταν σαφές ακόμη και πριν από την πανδημία ότι ο κόσμος της ατελείωτης γενναιοδωρίας των κεντρικών τραπεζών μετά το 2008 είχε ξεπεράσει τη χρησιμότητά του. Χρειαζόμασταν εδώ και καιρό να επιστρέψουμε σε μια σχέση όπου τα προσαρμοσμένα με τον πληθωρισμό επιτόκια μοιάζουν με δυνητικούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ.

Το κεντρικό ζήτημα της αύξησης της παραγωγικότητας, το οποίο είναι απογοητευτικό στις πιο προηγμένες οικονομίες εδώ και πολλά χρόνια, επικρατεί επίσης σε αυτά τα ζητήματα. Σαν αυτές οι προκλήσεις και τα άγνωστα να μην ήταν αρκετά δύσκολα, υπάρχει επίσης ένας μακρύς κατάλογος μη συμβατικών μακροοικονομικών θεμάτων που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Το αν η ολοένα και πιο σημαντική κινεζική οικονομία μπορεί να ενσωματωθεί καλύτερα στην παγκόσμια οικονομία, μένει να φανεί.

Ο καθένας μαντεύει τι ανατροπές θα επιφέρει η πανδημία. Θα γίνει γρήγορα η Όμικρον η νέα κυρίαρχη παραλλαγή ή θα αντικατασταθεί από μια άλλη; Και τι γίνεται με άλλες μεγάλες απειλές, όπως η σιωπηλή πανδημία της μικροβιακής αντοχής ή οι κίνδυνοι που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή;

Όπως έχουν τα πράγματα, φαίνεται απίθανο οι ψηφοφόροι – ιδιαίτερα οι ηλικιωμένες ομάδες με περιορισμένα ή σταθερά εισοδήματα – να ανεχθούν επαναλαμβανόμενες αυξήσεις στην τιμή της ενέργειας, ακόμη κι αν είναι απαραίτητο χαρακτηριστικό της μετάβασης σε καθαρότερες εναλλακτικές λύσεις. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να σκεφτούν δημιουργικά πώς να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα. Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι η παγκόσμια φτώχεια, η οποία άρχισε να αυξάνεται ξανά τα τελευταία δύο χρόνια. Η εξάλειψη αυτής της μάστιγας φαίνεται να είναι ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση από την ενεργειακή μετάβαση.

Τέλος, υπάρχει η διάχυτη αβεβαιότητα σχετικά με την παγκόσμια διακυβέρνηση. Σε αντίθεση με την περίοδο 2008-10, όταν η G20 αποδείχθηκε τόσο αποτελεσματική, δεν υπήρξε σχεδόν καμία ουσιαστική πρόοδος στην παγκόσμια οικονομική συνεργασία το 2020-2021. Ας ελπίσουμε ότι το 2022 θα φέρει τεράστια βελτίωση σε αυτό το μέτωπο.