Η Αθηνούλα «Ωνάση» και οι εφοπλιστές της γενιάς της

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Η πώληση του Σκορπιού από την εγγονή του Αριστοτέλη Ωνάση σε κάποιο Ρώσο πλούσιο απασχολεί έντονα ορισμένα ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες. Με τόσο «λιβάνισμα» θα μπορούσε να εκλεγεί βουλευτής, η αμαζόνα με το διάσημο επίθετο. Εντύπωση προκαλεί πάντως πώς ακόμα και σήμερα κάποιοι προσπαθούν να πουλήσουν θέαμα με το όνομα του μεγάλου Έλληνα ή έστω με πράγματα που έμειναν ξεχασμένα στο νησί του.

Για να λέμε την αλήθεια, το όνομα Ωνάση έσβησε βιολογικώς με το θάνατο της Χριστίνας στις 19 Νοεμβρίου 1988. Η κόρη του κ. Τιερρύ Ρουσέλ είναι εκείνη που πώλησε τον Σκορπιό εφ’ όσον δεν αισθάνεται πως τη συνδέει κάτι μ’ αυτόν ή με την Ελλάδα.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και η αλήθεια, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Το μόνο ίδρυμα που περιφρουρεί ακόμα την καλή φήμη του Αριστοτέλη Ωνάση και την ευγενή μνήμη του γιου του Αλέξανδρου είναι αυτό υπό την προεδρία του κ. Αντώνη Παπαδημητρίου, ο οποίος συνεχίζει το έργο του δραστήριου πατέρα του.

Με αυτό το δεδομένο, καλό είναι να προβληματιστούμε γενικότερα για τους απογόνους των εφοπλιστικών οικογενειών και την προσφορά τους σ’ αυτόν τον τόπο που τον ρημάζει η πολιτική ανικανότητα και σ’ αυτόν τον λαό που ατιμάζουν ξένοι δανειστές και τοκογλύφοι με την ηθική αυτουργία ενός διαβρωμένου πολιτικού συστήματος.

Ευεργεσίες από τα υπερκέρδη τους

Οι εποχές των ευεργετών καπεταναίων και πλοιοκτητών που είχαν πατριωτική ζέση πέρασαν ανεπιστρεπτί. Από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους το 1830 ως τις αρχές της δεκαετίας του 1980 υπήρξαν εφοπλιστές που έκαναν δωρεές και σοβαρές επενδύσεις στη χώρα, όχι από το υστέρημά τους αλλά από τα υπερκέρδη τους, προς όφελος τοπικών κοινωνιών. Έτσι αναπτύχθηκαν νησιά όπως η Χίος, τα Ψαρά και οι Οινούσσες. Σε πάμπολλες περιπτώσεις ενίσχυσαν τις τοπικές κοινωνίες, έδωσαν υποτροφίες, υποστήριξαν τη ναυτική εκπαίδευση. Ως εκεί καλά.

Όπως σε κάθε νομίσματα υπάρχουν δύο όψεις, έτσι κι εδώ υπάρχει και η άλλη πλευρά. Όταν κάποτε τη δεκαετία του ’70 ο Νίκος Φώσκολος σκιαγραφούσε εύληπτα, στις εμπορικές ταινίες του, το αδίστακτο πρόσωπο ορισμένων κακών εφοπλιστών όπως τους ενσάρκωσαν οι ηθοποιοί Μάνος Κατράκης και Τασσώ Καββαδία, κάποιοι θεωρούσαν ότι ήταν υπερβολή. Κι όμως υπήρχαν στοιχεία αληθείας.

Το υπερκέρδος τότε έβγαινε από τα σαπιοκάραβα που στην πρώτη φουρτούνα γίνονταν σαββούρες με νεκρά κορμιά, άλλοτε ρημάδια που τρυπούσαν και παρέσυραν αθώους σε υγρούς τάφους και κάποιες φορές σκάφη που αναποδογύριζαν χωρίς να εξηγήσει κανείς τους λόγους. Έτσι τα «τζάκια» γέμισαν με «σκαλιστά μάρμαρα».

Με το φόβο να μην αλλάξουν σημαία, αρκετοί πολιτικοί και δήμαρχοι έδωσαν ευνοϊκές πρόνοιες στους εφοπλιστές. Δεκαετίες πριν έρθει η τρόικα με τους χαρτογιακάδες της, βρέθηκαν πρόθυμοι υποτακτικοί από το πολιτικό σύστημα να κάνουν υποκλίσεις και εξυπηρετήσεις στο όνομα του «δημοσίου συμφέροντος», ασχέτως αν το αποτέλεσμα θα ήταν το εντελώς αντίθετο.

Πώς αναγνωρίζουν τα προνόμια

Η αναγνώριση των επίγονων και των απόγονων του νεολληνικού εφοπλισμού ήταν τόσο μεγάλη ώστε οι περισσότεροι προτίμησαν σημαίες ευκαιρίας, εξαφάνισαν τους Έλληνες ναυτικούς από τα κατώτερα πληρώματα ενώ ετοιμάζονται να εξαθλιώσουν οικονομικά τους λιγοστούς αξιωματικούς που οργώνουν ακόμα τις θάλασσες.

Οι «μεγάλοι» την είδαν πολίτες του κόσμου. Παράτησαν τον Πειραιά και μετακόμισαν στο Σίτυ για να τους κοροϊδεύουν οι Άγγλοι σαν τους «αρχοντοχωριάτες» της γηραιάς Αλβιώνος. Κάποιοι την είδαν πιο κυριλέ γι’ αυτό πήγαν στην Ελβετία ή στο Αμβούργο της Γερμανίας.

Άλλοι -πιο «μικρομεσαίοι»- δεν συμφώνησαν με την ιδέα να γίνει ο Πειραιάς ναυτιλιακό κέντρο της Μεσογείου κι έκαναν «επενδύσεις» στα βόρεια προάστια επιβεβαιώνοντας ότι δεν έχουν σχέση με τη ναυτοσύνη παρά μόνο με το χρήμα.

Ως και τις ελληνικές ονομασίες από τα βαπόρια και τις εταιρείες τους έχουν βγάλει αποδεικνύοντας ότι ο πατριωτισμός τους ναυάγησε μαζί με το φιλότιμο. Ακόμα και σε ναυτιλιακά συνέδρια ή άλλες διοργανώσεις στη χώρα μας επικρατεί η αγγλική κι όχι η ελληνική γλώσσα.

Κραυγαλέο παράδειγμα ο Ιταλός πλοιοκτήτης κ. Εμμανουέλε Γκριμάλντι. Ακόμα κάποιους τους τσούζει που ο κ. Γκριμάλντι έβαλε την ιταλική σημαία στα πλοία της Μινωϊκής, την οποία αγόρασε με τα λεφτάκια του υποστηρίζοντας έναν αντικειμενικό σκοπό της πατρίδας του, να κυριαρχήσει στην Αδριατική και μάλιστα προτίμησε εκτός από τη σημαία και ναυτικούς από τη χώρα του.

Οι κυβερνήσεις κάνουν τα στραβά μάτια

Το ελληνικό κράτος εξακολουθεί να κάνει τα στραβά μάτια διατηρώντας τα προκλητικά προνόμια των εφοπλιστών. Αλήθεια, τι σημασία έχει αν ο ελληνόκτητος στόλος είναι από τους μεγαλύτερους στον κόσμο όταν η ελληνική κοινωνία δεν απολαμβάνει οφέλη; Πόσο σημαντικές είναι οι δημοσιεύσεις για τις επενδύσεις Ελλήνων εφοπλιστών σε νεότευκτα πλοία που «χτίζονται» στην Άπω Ανατολή ενώ ψυχορραγούν (με πλήρη ευθύνη των πολιτικών) η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, ο Σκαραμαγκάς και η Ελευσίνα; Τι νοιάζει την κοινωνία αν οι μεγαλοεφοπλιστές συγκροτούν Επενδυτικές Εταιρείες Ειδικού Σκοπού (Special Purpose Acquisition Companies - SPAC) για να αντλήσουν λεφτά από επενδυτές την ώρα που μαστίζεται η κοινωνία από τη σοβαρότερη ανθρωπιστική κρίση μετά την Απελευθέρωση του 1944;

Τώρα που οι Γερμανοί και οι Κινέζοι μπαίνουν δυναμικά στη ναυτιλία θα δούμε πολλά ωραία. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση ακολουθεί τη «μακαρία οδό» εξυπηρετώντας τον εφοπλισμό με νομοσχέδια όπως αυτό που προώθησε ο κ. Κωστής Μουσουρούλης στη Βουλή, κλείνοντας τ’ αυτιά του σε όσα καταγγέλλει η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία. Η μόνιμη επωδός κυβερνητικών παραγόντων είναι κουραστική. Λένε ότι οι εφοπλιστές είναι πατριώτες και στηρίζουν την οικονομία.

Η απάντηση είναι ότι δεν είναι πατριώτες από τη στιγμή που δεν δέχονται να φορολογηθούν απαλλάσσοντας την κοινωνία από δυσβάσταχτα βάρη. Δεν στηρίζουν την οικονομία εφ’ όσον με την προνομιακή πληροφόρηση που έχουν, κάνουν αθέμιτες κινήσεις όπως λ.χ. πριν από τα κρίσιμα Eurogroupμετέφεραν εκατομμύρια ευρώ από την Κύπρο σε τράπεζες σκανδιναβικών χωρών. Η κοροϊδία πρέπει, επιτέλους, να σταματήσει όπως και η αποβλάκωση της κοινής γνώμης με το τι κάνει η εγγονή του Αριστοτέλη Ωνάση και διάφοροι άλλοι όπως εκείνη.

Από τους αστικούς και μικροαστικούς μύθους με τους εφοπλιστές ας μείνουμε σε όσα δεν προσφέρουν στη χώρα και σ’ αυτά που απολαμβάνουν για να δηλώνουν Έλληνες.

Πολλές φορές έχει προκαλέσει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με δηλώσεις μνημειώδους πολιτικής χυδαιότητας. Έχει πει όμως και αλήθειες. Θεώρησε εντελώς ακατανόητο σε μια χώρα που βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας, να μένει ανέγγιχτη «η εξαιρετικότερη» πηγή φορολογικών εσόδων, δηλαδή η κάστα των εφοπλιστών. Έχει σχολιάσει επίσης ότι αντί να συμβάλλουν ώστε να βελτιωθεί η εικόνα της Ελλάδας διεθνώς συμπεριφέρονται με τρόπο που δίνει αφορμές για χλευασμό της χώρας.

Αυτά για να μη θεωρούν ορισμένοι ότι θα επιβεβαιώσουν το τραγούδι του Μηλιώκα που λέει: «Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες».

Διαβάστε ακόμα:

• Κινεζική κυριαρχία στα εμπορικά πλοία το 2030

• Διαμαρτυρία ναυτεργατών έξω από το υπουργείο Ναυτιλίας

• Έλληνες εφοπλιστές:Οι μεγάλοι «πελάτες» στους φορολογικούς παραδείσους

• Τα δίνουν όλα στους εφοπλιστές η κυβέρνηση και ο Μουσουρούλης

• Οι Έλληνες πολιτικοί είπαν «ΟΧΙ» μόνο στη φορολόγηση των εφοπλιστών!