ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Καρφιά» Προβόπουλου για τον Γιώργο Παπανδρέου

«Καρφιά» Προβόπουλου για τον Γιώργο Παπανδρέου

Ο πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος ήταν ιδιαίτερα αιχμηρός σε ομιλία του για τις παραλήψεις της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Παρουσιάζοντας το βιβλίο του Τάκη Πολίτη σε εκδήλωση που διοργάνωσε το ΙΟΒΕ, ο κ. Προβόπουλος εκτίμησε ότι η πορεία της χώρας προς την κρίση στην οποία έχει περιέλθει δεν ήταν αναπόφευκτη και θα μπορούσε να είχε ανακοπεί αν τα προβλήματα είχαν αντιμετωπιστεί εγκαίρως πριν αυτά αφεθούν να λάβουν εκρηκτικές διαστάσεις.

Όπως ανέφερε προειδοποιήσεις υπήρξαν και ήταν πολλές και επαναλαμβανόμενες, φωτογραφίζοντας την κυβέρνηση Παπανδρέου, ειδικά για το πρώτο εξάμηνο της παραμονής της στην εξουσία.

Ωστόσο οι αντιλήψεις αυτές αντιμετωπίστηκαν για πολλά χρόνια από επιφυλακτικά έως και πολύ αρνητικά, με αντιδράσεις που κλιμακώνονταν από σκεπτικισμό έως ανοικτή εχθρότητα και οξύ καταγγελτικό λόγο.
Τις περισσότερες φορές σύμφωνα με το διοικητή της ΤτΕ, οι αντιδράσεις αυτές δεν είχαν καμία σχέση με τα αντικειμενικά δεδομένα και εξέφραζαν απλώς δογματικές και παρωχημένες ερμηνείες της πραγματικότητας.

Ο κ. Προβόπουλος έκανε λόγο για βαθιά, συστημική δομική κρίση του οικονομικού προτύπου λειτουργίας που κυριάρχησε μεταπολιτευτικά και το οποίο οδηγήθηκε σε αδιέξοδο και κατάρρευση.
Το πρότυπο αυτό, όπως επεσήμανε ο διοικητής της ΤτΕ, παρήγαγε μεγάλα μη-διατηρήσιμα δημοσιονομικά και εξωτερικά ελλείμματα, τα οποία, αναδείχθηκαν πιο έντονα με την κορύφωση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Στις συνθήκες αυτές, σύμφωνα με τον κ..Προβόπουλο, η οικονομική κατάρρευση έμοιαζε το 2010 να είναι αναπόφευκτη και απετράπη μόνο χάρη στη χρηματοδοτική στήριξη των ευρωπαίων εταίρων και του ΔΝΤ.

Η ελληνική κυβέρνηση, όπως είπε ο διοικητής της ΤτΕ, ανέλαβε τη δέσμευση να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς στους τομείς που είχε καθυστερήσει, δηλαδή, στη δημοσιονομική προσαρμογή, στις διαρθρωτικές αλλαγές και στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.

Καταλήγοντας, ο κ.Προβόπουλος, έκρινε απαραίτητο να «διδαχθούμε από τα λάθη μας, να αποδεχθούμε συλλογικές και ατομικές ευθύνες και κυρίως να απορρίψουμε λογικές, νοοτροπίες και συμπεριφορές που οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού».