Εκλογές 2023: Μύθοι και πραγματικότητα για τα σενάρια ακυβερνησίας και την αδιευκρίνιστη ψήφο

Το τελευταίο χρονικό διάστημα και όσο πλησιάζουμε προς την Κυριακή των εκλογών γίνεται σαφές ότι φουντώνουν τα σενάρια ακυβερνησίας, αφού από τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις - τουλάχιστον για την πρώτη Κυριακή - δεν προκύπτει κάποια σταθερή κυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη είτε αποτέλεσμα συνεργασίας.

Με δεδομένο αυτό το σκηνικό η πρόταση που διατυπώνει το κυβερνών κόμμα στους ψηφοφόρους είναι «κυβέρνηση με Μητσοτάκη και αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία».

Στο κυβερνών κόμμα έτσι κι αλλιώς θεωρούν ότι η αποκαλούμενη «Προοδευτική Συμμαχία» σε οποιαδήποτε μορφή της θα είναι καταστροφική για τον τόπο.
«Παράγοντας αστάθειας είναι κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς προγραμματικό περιεχόμενο που αλληθωρίζουν το ένα κόμμα προς τα αριστερά και το άλλο προς τα δεξιά χωρίς να λαμβάνουν αποφάσεις», είναι μία χαρακτηριστική αποστροφή του υπουργού επικρατείας Άκη Σκέρτσου ο οποίος εξήγησε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ότι η κουλτούρα των συνεργασιών δεν είναι αναπτυγμένη στη χώρα μας όπως σε άλλα κράτη.

Πάνω σε αυτό τον καμβά το κυβερνών κόμμα θα συνεχίσει να πιέζει προς Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη προκειμένου τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης να δώσουν στον λαό καθαρές προτάσεις για τη διακυβέρνηση της χώρας. Να απαντήσουν δηλαδή τι ακριβώς εννοούν όταν λένε Προοδευτική Διακυβέρνηση.

Προς αυτή την κατεύθυνση θα πιέζουν συνεχώς και τον Νίκο Ανδρουλάκη προκειμένου να ξεκαθαρίσει ποιον θα προτείνει για πρωθυπουργό της χώρας.

Την ίδια ώρα πάντως το μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων ψηφοφόρων είναι σαφές ότι προβληματίζει τους επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου, αυτή η λεγόμενη γκρίζα ζώνη τον αδιευκρίνιστων.

Παρά τις οποίες δημοσκοπήσεις έρχονται στο φως της δημοσιότητας η μελέτη της δεξαμενής της αδιευκρίνιστης ψήφου είναι στην κυριολεξία μία σπαζοκεφαλιά για όλους τους εκλογολόγους και τους πολιτικούς αναλυτές. Η αδιευκρίνιστη ψήφος φτάνει έως και 17% και είναι σαφές ότι μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού το οποίο σαφέστατα μπορεί να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Αυτό που φοβούνται όχι μόνο στη Νέα Δημοκρατία αλλά και στα άλλα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης είναι η διασπορά της αδιευκρίνιστης ψήφου σε μικρότερα κόμματα αντί-συστημικά είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά.

Η εκλογική δεξαμενή εις την οποίαν κάνει focus, όχι μόνο το κυβερνών κόμμα αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνον ο χώρος του λεγόμενου κέντρου.

Προφανώς οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ είναι μία κρίσιμη μάζα αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Η διείσδυση στο χώρο της αδιευκρίνιστης ψήφου είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για την αύξηση των ποσοστών συσπείρωσης της Νέας Δημοκρατίας και όχι μόνο.

Τα σενάρια ακυβερνησίας αλλά και αυτά της 3ης κάλπης δεν είναι αποτέλεσμα διαρροών κάποιας στρατηγικής της Νέας Δημοκρατίας, αλλά αποτελούν σενάρια με αρκετές δόσεις ρεαλισμού κάτι που φάνηκε και στο πρόσφατο παρελθόν σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις όπως για παράδειγμα το 2012 που επίσης το πολιτικό σκηνικό ήταν εξόχως ρευστό και η αδιευκρίνιστη ψήφος άγγιξε πριν τις εκλογές και το 28%. Θυμίζουμε ότι και εκείνη την περίοδο οι συνθήκες ακυβερνησίας και τα χαμηλά ποσοστά των συστημικών κομμάτων οδήγησαν στη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας προκειμένου να μην μπει ο τόπος σε θλιβερές καταστάσεις χωρίς κυβέρνηση και πρωθυπουργό.

Αξίζει παράλληλα να σημειώσουμε ότι το 2012 ένα μεγάλο μέρος της αποκαλούμενης αδιευκρίνιστης ψήφου πήγε σε μικρά κόμματα τόσο της αριστεράς όσο και της άκρας δεξιάς μεταξύ των οποίων και η Χρυσή Αυγή.

Συνεπώς η μελέτη όλων των παραπάνω σεναρίων είναι ιδιαιτέρως δύσκολη και επίπονη αφού η κάλπη μπορεί να γεννήσει απροσδόκητες καταστάσεις και να πούμε σε αχαρτογράφητα νερά