Ας τελειώνουμε λοιπόν...

Σε μια χώρα ακυβέρνητη, χωρίς να πληρώνεται σχεδόν κανείς, σε εσωτερική πτώχευση, τρομαγμένοι όλοι από το άγνωστο αύριο, με την Ευρώπη συνολικά να μας αντιμετωπίζει σαν αγκάθι ή σαν σκουπίδι για τη μελλοντική της πορεία, όλοι μέσα σε μία γενική κατάθλιψη, έχοντας τον Τσίπρα, τον Καμμένο, τον Βενιζέλο,τον Σαμαρά, ακόμα και τον ανατριχιαστικό Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής να μας τάζουν και να μας απειλούν, να μας κουνούν το δάχτυλο και να μας παραμυθιάζουν, να μας μιλάνε για κόλαση και για Αρμαγεδδώνα που έρχεται, σε όλα αυτά ένα μόνο έχω να πω:

ΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Ό, τι είναι να γίνει, ας γίνει. Ας βάλουμε και το τελευταίο καρφί στο σταυρό μας. Για να τελειώνει το μαρτύριο της ανόδου του Γολγοθά και να αρχίσει να χαράζει η ελπίδα της Ανάστασης.

Σαμαράς ή Τσίπρας τελικά το ίδιο μου κάνει. Κι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ τάζει λαγούς με πετραχήλια για να καβαλήσει το «ψωράλογο» της εξουσίας (τι να την κάνετε ρε σύντροφοι την πρωθυπουργική καρέκλα σε μια καμένη χώρα;) πάμε λοιπόν με Τσίπρα. Να τελειώνουμε και μ' αυτόν. Να δούμε αν μπορεί ή δεν μπορεί. Είναι ο νέος «παπαρδέλας» του «θα» ή ο αναμορφωτής της χώρας;

Δεν μπορώ, όπως όλοι μας εξάλλου, αυτήν την αγωνία του «άγνωστου Τσίπρα». Ας τον δοκιμάσουμε για να δούμε και το μέγεθός του.

Θα μου πεις, κι αν βγει «μάπα το καρπούζι»; Κι αν είναι μια φούσκα που όταν σκάσει μπορεί να φέρει τη χώρα στο χάος;

Σύντροφοι και συντρόφισσες, όταν τζογάρεις και παίζεις τα ρέστα σου στην πόκα, όλα είναι πιθανά. Να τα κερδίσεις όλα ή να μην έχεις την επόμενη στιγμή τσιγάρο να καπνίσεις. Μόνο που βέβαια μια χώρα δεν είναι η τσόχα για να παίζει κανείς πόκα.

Σκεφτείτε τα και πράξτε ανάλογα σε τρεις μέρες.