ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑΣ

Ο τραμπούκος με τα άσπρα μαλλιά

Ο τραμπούκος με τα άσπρα μαλλιά

Θα τον είδατε όλοι στην τηλεόραση εκείνο τον παππού με την άσπρη βερμούδα να κυνηγάει τον δήμαρχο Αθήνας Γ. Καμίνη για να του πετάξει ένα μπουκάλι νερό στο κεφάλι, προχθές στα επεισόδια έξω από τα γραφεία της ΚΕΔΕ με τους εργαζόμενους του Δήμου.


Τον έδειξε η τηλεόραση στις ειδήσεις και τον είδαμε όλοι, αλλά δεν τον είδε κανείς αστυνομικός, κανείς εισαγγελέας να τον πιάσει και να τον στείλει στο αυτόφωρο.

Το θέμα όμως δεν είναι ο παππούς-τιμωρός με το πλαστικό μπουκάλι. Το θέμα είναι ότι αυτοί οι τραμπούκοι έπρεπε από τους ίδιους τους συνδικαλιστές-εργατοπατέρες τύπου Μπαλασόπουλου και Φωτόπουλου να απομακρύνονται από τους χώρους των απεργιακών εκδηλώσεων και της διαμαρτυρίας των εργαζομένων που απειλούνται. Γιατί αυτοί οι τραμπούκοι κάνουν το χειρότερο κακό στα δίκαια αιτήματα των απεργών.

Είναι σκληρό, απίστευτα οδυνηρό, να μαθαίνει ξαφνικά από την τηλεόραση ότι σε δύο μήνες ή την επόμενη εβδομάδα δεν θα έχει δουλειά γιατί έτσι το θέλει ο Τόμσεν και η παρέα του και οι δικοί μας λένε ένα ξερό «ναι» ξέροντας ότι ρίχνουν στην απόγνωση χιλιάδες οικογένειες.

Δίκαιη η κινητοποίηση και η διαμαρτυρία όσων καταδικάζονται χωρίς να φταίνε σε τίποτα και όχι γιατί «τα φάγαμε όλοι», στην αγωνία της επιβίωσης χωρίς δουλειά.

Όλοι είμαστε μαζί τους. Αλλά κάπου εκεί παραμονεύουν και οι αληταράδες, οι τραμπούκοι με τα άσπρα ή τα μαύρα μαλλιά, φασίστες ή τρελαμένοι της άκρας αριστεράς που χυμάνε άλλοτε για να σπάσουν το κεφάλι του Χατζηδάκη, άλλοι για να λιντσάρουν τον Καμίνη και αύριο όποιον κρατικό παράγοντα βρουν μπροστά τους.

Έτσι όμως μαυρίζουν και βρωμίζουν τον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων, και τους παίρνουν όλους μαζί τους με αυτή την συμπεριφορά που μόνο τα ζώα και οι κανίβαλοι έχουν.

Και επειδή κανείς αστυνομικός και εισαγγελέας δεν αντιλαμβάνονται ποτέ τι συμβαίνει πλέον με κάποιους Ντίλιγκερ του συνδικαλισμού, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι ας τους απομονώσουν γιατί όσο τους ανέχονται χάνουν τα δίκια τους και απομακρύνονται από την κοινωνία, που θέλει να σταθεί δίπλα τους. Και είναι κρίμα.