Είμαστε θεατές μιας κοινωνίας που τρώει τις σάρκες της
«Συνελήφθη η 24χρονη μητέρα που εγκατέλειψε το βρέφος της σε κάδο», «Θρίλερ με το νεκρό βρέφος στην Πάτρα: Κρατείται η μητέρα», «Στον εισαγγελέα η 19χρονη που εγκατέλειψε το παιδί της», «Στον ανακριτή η γυναίκα που εγκατέλειψε βρέφος σε κάδο», «Σοκ με νεογέννητο βρέφος! Γυναίκα το εγκατέλειψε μέσα στις ακαθαρσίες»...
Πρόκειται για κάποιους από τους τίτλους πολλαπλών περιστατικών, που ίσως εν τέλει να σκιαγραφούν την κοινωνία μας, μια κοινωνία που «σκοτώνει» μέρα με τη μέρα την ελπίδα -η οποία είναι ό,τι της απέμεινε για να σωθεί- τρώγοντας τις σάρκες της.
Παιδιά πεταμένα από τέντες, γεννημένα σε μπανιέρες ή παρατημένα σε καρότσια! Βρεφικά κλάματα εγκατάλειψης που δείχνουν μια κοινωνία που σπαράζει, που μάχεται να απεμπλακεί από την ίδια τη ζωή ...τρέχοντας ολοταχώς προς τον θάνατο! Μανάδες, οι οποίες με πρόσχημα δύσκολες συνθήκες ζωής, ιατρικές γνωματεύσεις ή στιγμιαίες λάθος αποφάσεις, δολοφονούν ανθρώπινες ψυχές αδιακρίτως.
Φυσικά, δεν αψηφούμε οποιαδήποτε δύσκολη ή αδιέξοδη κατάσταση βιώνει ο καθένας, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο άλλωστε καμία μάνα δεν είναι υποχρεωμένη να κρατήσει, να γεννήσει και να αναθρέψει ένα παιδί χωρίς τη θέληση της, το δικαίωμα αυτό είναι αναμφισβήτητο, καθώς κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει με τη ζωή και το σώμα της. Όμως αναμφισβήτητο είναι και το δικαίωμα ενός παιδιού να ζήσει, από την στιγμή που έρχεται σε αυτόν τον κόσμο, ΝΑ ΖΗΣΕΙ ...με ή χωρίς βιολογικούς γονείς, με ή χωρίς μητρική αγάπη, με ή χωρίς υλικά αγαθά και ανέσεις, χωρίς καμία ιατρική γνωμάτευση, καμία κοινωνικοοικονομική κρίση ή λάθος απόφαση, να μπορεί να καταλύσει το δικαίωμα αυτό.
Η κατάλυση αυτού του δικαιώματος, δε δείχνει τίποτα άλλο από μια κοινωνία που «θρηνεί» καθημερινά και βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην λαίλαπα της ανηθικότητας και της απελπισίας. Μια κοινωνία που σφίγγει όλο και πιο σφιχτά τον κόμπο που της έχουν δέσει στο λαιμό, σκορπίζοντας τριγύρω θύτες και θύματα.
Μέρα με την μέρα, γινόμαστε μάρτυρες μιας κοινωνίας που συνηθίζει στην εύκολη αποποίηση οποιασδήποτε ευθύνης, βρίσκοντας δικαιολογίες για τα απολύτως αδικαιολόγητα, για τα φρικαλέα, για τα απάνθρωπα.
«Λόγω του νεαρού της ηλικίας δεν μπορούσα να διαχειριστώ την κατάσταση», «Δεν μπορούσα να το κρατήσω μόνη μου. Με ”πόνο καρδιάς” πήρα αυτήν την απόφαση», «Οι οικονομικοί λόγοι με ανάγκασαν να την αφήσω στην είσοδο της πολυκατοικίας», «Δεν ήξερα τι έκανα, δεν σκεφτόμουν λογικά»...
Ακόμα κι αν παντού γύρω μας κυριαρχεί η οικονομική κρίση, η κοινωνική εξαθλίωση, η ισοπέδωση της αξιοπρέπειας και η εκμηδένιση κάθε αξίας, κανένα από τα παραπάνω, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως πανάκεια για οποιοδήποτε έγκλημα, αγαπητή μητέρα, που εγκαταλείπεις μία ζωή ολίγων μηνών ή ημερών ή ωρών, σε ένα καρότσι, μία παραλία ή έναν κάδο σκουπιδιών.
Γιατί πέρα από αναφαίρετα δικαιώματα, έχεις και σημαντικές υποχρεώσεις και ευθύνες.
Καμία δύσκολη συνθήκη δεν μπορεί να δώσει άφεση αμαρτιών, όταν στην αντίπερα όχθη «τροφοδοτείται» ο θάνατος, όταν θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές, όταν κάδοι, παραλίες και καρότσια μετατρέπονται σε νεκροταφεία αθώων ψυχών …αγαπητή μητέρα.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
