«Ανήκομεν εις την Δύσιν» αλλά είμαστε μόνοι - Πώς η Ελλάδα θα αποφύγει το πάθημα της Ουκρανίας

Πριν από έναν μήνα, στις 22 Ιανουαρίου 2022, με αναλυτικό άρθρο στο Newsbomb.gr είχαμε σχολιάσει την ανέξοδη, αστοιχείωτη και επικίνδυνη κριτική απέναντι στις εξοπλιστικές ενέργειες των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ήταν λίγες μέρες μετά την επίσημη άφιξη των πρώτων έξι μαχητικών αεροσκαφών Rafale στην 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα, με ορισμένους – άσχετους προφανώς – να σχολιάζουν επικριτικά την απόκτηση νέων οπλικών συστημάτων από τη χώρα μας.

Προσπαθήσαμε λοιπόν να εξηγήσουμε γιατί η επικίνδυνη στάση της Τουρκίας στη γειτονιά μας, κάνει επιτακτική την ανάγκη αύξησης της επιχειρησιακής ικανότητας και της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων της πατρίδας μας. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία, με την εισβολή των Ρώσων, η ευρύτερη αστάθεια διεθνώς και η απουσία της Δύσης από κάθε είδους βοήθεια, επιβεβαίωσε απολύτως τη θέση μας πως η αύξηση της αποτρεπτικής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων ισοδυναμεί με την ισχυροποίηση της διαπραγματευτικής ισχύος της Χώρας και διασφαλίζονται η ειρήνη και η σταθερότητα.

Πάμε λοιπόν να δούμε τα γεγονότα στην Ουκρανία και να τα συνδέσουμε με ορισμένες εξελίξεις στην Ελλάδα.

Ουσιαστικά, η μάχη για την Ουκρανία είναι μια μάχη για επιρροή και δύναμη. Το «φλερτ» του Κιέβου με τη Δύση δεν είναι πρόσφατο, έχει ξεκινήσει από το 2014, με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ να εμπλέκουν την Ουκρανία σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι ώστε να ενταχθεί στη σφαίρα επιρροής τους και να απομακρυνθεί από τη μετασοβιετική σφαίρα επιρροής της Ρωσίας.

Η στροφή της Ουκρανίας ωστόσο προς τη Δύση ενοχλεί τη Μόσχα επειδή δεν θέλει να δει το ΝΑΤΟ ή την ΕΕ να επεκτείνονται προς τα ανατολικά τοποθετώντας οπλικά στη συστήματα που θα στρέφονται εναντίον της Ρωσίας, μιας και όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος ο «τσάρος», ο βασικός εχθρός του ΝΑΤΟ είναι η Ρωσία.

Παράλληλα, ο Πούτιν έχει αποκαλέσει τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ως καταστροφή και κατά τη διάρκεια της 22χρονης διακυβέρνησής του στη Ρωσία προσπάθησε να ανοικοδομήσει τη βάση ισχύος της Ρωσίας και τη σφαίρα επιρροής της σε πρώην σοβιετικά κράτη, όπως η Λευκορωσία, η Γεωργία και η Ουκρανία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Βλάντιμιρ Πούτιν κατά τη διάρκεια του ιστορικού διαγγέλματος την περασμένη Δευτέρα (21/02), στο οποίο ανακοίνωσε την ανεξαρτησία του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, εκθείασε την ιστορική ενότητα της Ρωσίας και της Ουκρανίας και έκανε λόγο για αποκατάσταση της Ιστορίας.

Το «φλερτ» λοιπόν των δυτικών με την Ουκρανία εξελίχθηκε σε τραγωδία και οι διαβεβαιώσεις «μη φοβάσαι τη Ρωσία, εμείς θα σε στηρίξουμε σε περίπτωση σύρραξης» αποδείχτηκαν τραγική απάτη για τον ουκρανικό λαό. Πού είναι λοιπόν το ΝΑΤΟ να στηρίξει; Πού είναι οι ΗΠΑ; Πού είναι η «ωραία κοιμωμένη» Ευρώπη; Η αλήθεια είναι μία, ο Πούτιν επιτέθηκε κατά ενός αδύναμου, ανέτοιμου και προβλέψιμου αντιπάλου και αυτός ο αντίπαλος δεν είναι η Ουκρανία, αλλά η Δύση, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι.

Στα... δύσκολα λοιπόν, οι Αμερικανοί διεμήνυσαν ότι δεν επρόκειτο να εμπλακούν σε μια πολεμική σύγκρουση επί ουκρανικού εδάφους. Οι Ευρωπαίοι σφύριζαν αδιάφορα στο αίτημα του Κιέβου για αποστολή στρατιωτικού υλικού και μετά έλεγαν στον Ζελενσκι πάρε τηλέφωνο τον Πούτιν και διαπραγματεύσου γιατί θα σας αφανίσει. Ο Ουκρανός πρόεδρος το έκανε, αλλά ήταν ήδη αργά. Ο Πούτιν δεν μπλόφαρε, έστειλε άμεσα τα στρατεύματα στην Ουκρανία και άρχισε να καταλαμβάνει τις πόλεις μία προς μία. Ήταν η στιγμή που ο Ζελένσκι κατάλαβε πως ήταν απελπιστικά μόνος και ο λαός της Ουκρανίας απροστάτευτος μπροστά στα ρωσικά στρατεύματα.

Σας θυμίζει κάτι η υπόθεση της Ουκρανίας; Πόσες φορές η Τουρκία έχει ξεπεράσει κάθε όριο προκλητικότητας και επιθετικότητας και οι δυτικοί εταίροι μας επιλέγουν απλώς να κατευνάσουν τον Ερντογάν; Το 2020 επιχείρησε εισβολή από τον Έβρο, το ίδιο καλοκαίρι πήγε να βγάλει μαζικά τον Στόλο του στο Αιγαίο, ενώ το ORUC REIS παραβίαζε την ελληνική υφαλοκρηπίδα για εβδομάδες. Πού ήταν τότε οι «σύμμαχοι»; Μόνοι μας ήμασταν! Μόνες τους οι Ένοπλες Δυνάμεις. Από τις Καστανιές του Έβρου μέχρι το Καστελλόριζο ήμασταν μόνοι μας. Φτάσαμε ένα βήμα από την εμπόλεμη σύρραξη και οι Ευρωπαίοι με τους Αμερικανούς πετούσαν το μπαλάκι στην εξέδρα και έλεγαν βρείτε τα μεταξύ σας. Από τα Ίμια μέχρι τώρα η ίδια τακτική.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται πως «δεν πρόκειται να γίνει τίποτα με την Τουρκία, δεν θα το επιτρέψουν οι ΗΠΑ», ή «σιγά μην αφήσουν οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Ευρώπη, το ΝΑΤΟ να υπάρξει εμπόλεμη σύρραξη», ή «με την αμυντική συμφωνία της Ελλάδας με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, η Τουρκία δεν θα κάνει καμία ενέργεια». Μακάρι πραγματικά να ήταν έτσι, όλα τόσο εύκολα και τόσο απλά και με δύο αμυντικές συμφωνίες να εξασφάλιζε κάθε χώρα την αμυντική της θωράκιση. Δυστυχώς όμως, το παραμύθι έχει και δράκο και όσοι δεν το αντιλαμβάνονται είναι διπλά επικίνδυνοι, ειδικά αν κατέχουν ή κατείχαν κυβερνητικά αξιώματα.

Τα πράγματα στις διεθνείς σχέσεις είναι πολύ πιο σύνθετα απ’ όσο νομίζουν ορισμένοι και η εξωτερική πολιτική και η αμυνα της χώρας δεν χωρά ούτε συναισθηματισμούς, ούτε ρομαντισμούς, ούτε αδράνεια, ούτε ωχαδερφισμό, ειδικά όταν έχεις απέναντι σου έναν γείτονα που έχει βαρύτατο ποινικό μητρώο.

Ένας τρόπος υπάρχει λοιπόν για να σταματήσει μια αναθεωρητική δύναμη, όπως η Τουρκία. Η ισχύς και η αποφασιστικότητα. Ούτε φίλοι, ούτε δήθεν σύμμαχοι, ούτε ηχηρά μηνύματα. Καλά λοιπόν τα ευχολόγια, καλές και οι αναλύσεις, αλλά η ενίσχυση της χώρας μας με πανίσχυρα οπλικά συστήματα, σύγχρονα αεροσκάφη και προηγμένης τεχνολογίας πλοία αποτελούν τον ισχυρότερο παράγοντας αποτροπής. Διότι την κρίσιμη ώρα, θα είμαστε μόνοι μας.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.