Στο Ριάντ ένα νέο κεφάλαιο της Παγκόσμιας Ιστορίας
Τα σενάρια για την επόμενη ημέρα από τη συνάντηση Τραμπ - Πούτιν
Με κομμένη την ανάσα και ανήμπορη να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις η Ευρώπη παρακολουθεί τις αποφασιστικές κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ και κυρίως τα όσα αναμένεται να συζητηθούν κατά τη συνάντηση που θα έχει με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στη Σαουδική Αραβία.
Διεθνείς αναλυτές χαρακτήρισαν τη συνάντηση ως νέα «Γιάλτα», εννοώντας δηλαδή ότι σε αυτή τη συνάντηση ενδεχομένως να χαραχτεί ο νέος χάρτης, όπως είχε γίνει και στη Γιάλτα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και όχι άδικα, αφού στην πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία - που κανείς δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά - ότι ήταν η πρώτη μετά τις αμερικανικές εκλογές, οι δύο ηγέτες δεν συζήτησαν μόνο για την Ουκρανία αλλά για την παγκόσμια οικονομία, για τη θέση του δολαρίου, για την ενέργεια και τα ενεργειακά αποθέματα, για την τεχνητή νοημοσύνη, αλλά και για το Μεσανατολικό.
Με λίγα λόγια, συζήτησαν για το πώς θα διαμορφωθεί το επόμενο status quo. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και ο Αμερικανός ομόλογός του Μάρκο Ρούμπιο είχαν επίσης τηλεφωνική επικοινωνία και συμφώνησαν σε τακτικές επαφές για την προετοιμασία της συνάντησης Πούτιν-Τραμπ, όπως ανακοίνωσε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών. Σύμφωνα με τη ρωσική διπλωματία, η επικοινωνία έγινε κατόπιν πρωτοβουλίας της αμερικανικής πλευράς.
«Οι δύο πλευρές εξέφρασαν την αμοιβαία προθυμία τους να βρίσκονται σε επαφή για φλέγοντα διεθνή ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της διευθέτησης γύρω από την Ουκρανία, της κατάστασης γύρω από την Παλαιστίνη και γενικά στη Μέση Ανατολή και άλλες περιφερειακές κατευθύνσεις», υπογράμμισε στην ανακοίνωση. «Ο Σεργκέι Λαβρόφ και ο Μάρκο Ρούμπιο επιβεβαίωσαν την ετοιμότητά τους να συνεργαστούν για την αποκατάσταση του αμοιβαίου σεβασμού του διακρατικού διαλόγου σύμφωνα με τον τόνο που έθεσαν οι πρόεδροι».
Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μοιάζουν να είναι σε πανικό
Η ομιλία του Αμερικανού αντιπροέδρου στο Μόναχο μπορεί να σόκαρε, όμως ήταν απόλυτα σύμφωνη με τη φιλοσοφία της αμερικανικής κυβέρνησης. Άλλωστε, η Ουάσιγκτον και η Μόσχα πατάνε πάνω στις αναποτελεσματικές πολιτικές της Ευρώπης, πρωτίστως της Ουκρανίας και της Παλαιστίνης, όπως και της Συρίας.
Υπό το φως των εξελίξεων, τώρα, αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, με επικεφαλής τη Βρετανία και τη Γαλλία, εξετάζουν το ενδεχόμενο αποστολής στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία. Ο στόχος τους είναι η διασφάλιση της εφαρμογής ενός μελλοντικού ειρηνευτικού διακανονισμού με τη Ρωσία. Ο Βρετανός Κιρ Στάρμερ τόνισε πρόσφατα ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεισφέρει στις μελλοντικές εγγυήσεις ασφάλειας της Ουκρανίας. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ξεκίνησαν να εξετάζουν το θέμα, όπως πριν από έναν χρόνο, αναλύοντας πόσες δυνάμεις θα απαιτούνταν για μια τέτοια αποστολή. Η Γερμανία όμως είναι βυθισμένη στις εσωτερικές της εκλογές.
Στη παγκόσμια σκακιέρα τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα για να βγει γρήγορα λευκός καπνός από το Ριάντ, διότι υπάρχει και η οικονομική υπερδύναμη Κίνα. Ο Πούτιν δεν έχει κανένα λόγο να σπάσει τη συμμαχία με την Κίνα, ενώ και ο Τραμπ δεν φαίνεται να επιδιώκει μια ευθεία αντιπαράθεση με το Πεκίνο. Με όρους θεωρίας των διεθνών σχέσεων, οι ΗΠΑ του Τραμπ μετεξελίσσονται σε έναν «ηγεμόνα δομικού πλεονεκτήματος». Στο Ριαντ δηλαδή θα δώσει το σύνθημα ότι ο ισχυρός... έχει πάντα δίκιο.