ΕΘΝΙΚΑ

Σφαγή του Διστόμου: Μία θλιβερή επέτειος (video+pics)

Σφαγή του Διστόμου: Μία θλιβερή επέτειος (video+pics)

Σαν σήμερα στις10 Ιουνίου του 1944 ο Fritz Laufenbach, λοχαγός των SS του 2ου λόχου του 1ου τάγματος του 7ου τεθωρακισμένου συντάγματος της αστυνομίας SS, έλαβε διαταγή να μετακινήσει τον λόχο του από την Λειβαδιά προς το Δίστομο, Στείρι και Κυριάκι με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών στην δυτική πλευρά του Ελικώνα.

72 χρόνια μετά τη σφαγή στο χωριό Δίστομο του νομού Βοιωτίας, στις 10 Ιουνίου του 1944 τα θύματα και τις οικογένειές τους εξακολουθούν να στερούνται δικαιοσύνης και επανορθώσεων.

Ιστορικό

Εκεί, στο Δίστομο του νομού Βοιωτίας έγινε τότε, τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο μια εκ των ειδεχθέστερων σφαγών αμάχων από τις Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις.

Οι Γερμανικές δυνάμεις χάνουν το πόλεμο σε όλα τα μέτωπα του πολέμου, και προσπαθούν να συγκροτήσουν την άμυνα τους στο πεδίο της Νορμανδίας, με αποτέλεσμα οι μονάδες στην Ελλάδα να πρέπει να μετατεθούν, αλλά η παρουσία του αντάρτικου να τις καθηλώνει. Η περιοχή της Βοιωτίας δεν δημιούργησε τάγματα ασφαλείας αλλά αντιθέτως στήριζε τον ΕΛΑΣ. Οι μονάδες των Γερμανών στη περιοχή της Βοιωτίας είχαν ιστορικό σφαγών αιχμαλώτων στο Ανατολικό μέτωπο του πολέμου

Παράλληλα στις άλλες κατεχόμενες χώρες, 14 μέρες πριν τη σφαγή στο Δίστομο, στρατεύματα από την 7η Prinz Eugen Division των SS εκτέλεσαν 834 σέρβους ως υποστηρικτές του γιουγκοσλάβικου παρτιζάνικου κινήματος. Δυο ημέρες πριν τη σφαγή στο Δίστομο 135 Καναδοί στρατιώτες αιχμάλωτοι εκτελούνται και γερμανικά παντζερ πέρασαν πάνω από τα πτώματα τους, ενώ την επόμενη ημέρα στη πόλη Tulle κρεμάστηκαν 99 άτομα. Την ίδια ημέρα με τη σφαγή στο Δίστομο στο Οραντούρ Συρ Γκλάν, στη Γαλλία επ'αφορμής μικρών συγκρούσεων -χωρίς απώλειες- με αντάρτικες δυνάμεις, οι Γερμανικές δυνάμεις σκότωσαν 648 αμάχους (247 γυναίκες 205 παιδιά). Όλα αυτά δείχνουν ότι υπήρχε μια ευρεία στρατηγική αντιμετώπισης της υποστήριξης των αντάρτικων στρατευμάτων με αντίποινα στον άμαχο πληθυσμο.

Ιστορικό
Στις 10 Ιουνίου του 1944 ο Fritz Laufenbach, λοχαγός των SS του 2ου λόχου του 1ου τάγματος του 7ου τεθωρακισμένου συντάγματος της αστυνομίας SS, έλαβε διαταγή να μετακινήσει τον λόχο του από την Λειβαδιά προς το Δίστομο, Στείρι και Κυριάκι με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών στην δυτική πλευρά του Ελικώνα. Σαν δόλωμα οι Γερμανοί είχαν 2 επιταγμένα Ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS μεταμφιεσμένους σε χωρικούς, που προπορεύονταν της κύριας φάλαγγας. Ταυτόχρονα ο 10ος και 11ος λόχος του 3ου τάγματος από την Άμφισσα κατευθυνόταν προς το Δίστομο για να συναντήσουν τον 2ο λόχο. Οι 3 λόχοι συναντήθηκαν χωρίς να έχουν εντοπίσει αντάρτες εκτός από 18 παιδιά που κρύβονταν σε γύρω στάνες. Έξι από τα παιδιά που προσπάθησαν να δραπετεύσουν εκτελέστηκαν. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και εκφοβίζοντας τους χωρικούς έμαθαν ότι υπήρχαν αντάρτες στο Στείρι. Ο 2ος λόχος κατευθύνθηκε προς τα εκεί και στην θέση Λιθαράκι, περιοχή του Στειρίου, έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών του 11ου λόχου του 3ου τάγματος του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ. Η μάχη του Στειρίου ήταν σκληρή και κράτησε περίπου μέχρι τις δύο το μεσημέρι αναγκάζοντας τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση.

Η Σφαγή του Διστόμου

Αν και από το χωριό Δίστομο τα Γερμανικά στρατεύματα δεν δέχθηκαν κάποια πρόκληση (παρόλο που μεταπολεμικά το ισχυρίστηκαν οι Γερμανοί κατηγορούμενοι της σφαγής), για λόγους αντεκδίκησης ο 2ος λόχος του 8ου Συντάγματος της 4ης Αστυνομικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας Γρεναδιέρων των Ες Ες άρχισε την σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό. Η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν ξεχώριζαν από το μακελειό ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Eλβετού George Wehrly ο οποίος έφτασε στο Δίστομο μετά λίγες μέρες μιλάει για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή.

Ένας από τους επκεφαλής που θεωρήθηκε υπεύθυνος για την σφαγή στο Δίστομο Χανς Τσάμπελ (Hans Zampel) μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη στην Γαλλία και εκδόθηκε στην Ελλάδα. Στην πορεία ζητήθηκε η μεταφορά του στην Γερμανία για τις εκεί έρευνες όπου και παρέμεινε. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες ζει ως σήμερα ελεύθερος.

Ο λοχαγός των SS Φριτς Λάουτενμπαχ (Fritz Lautenbach) είναι ο άνθρωπος που εκτέλεσε την εντολή και συνέταξε την σχετική ψευδή αναφορά. Η αναφορά του Lautenbach αμφισβητήθηκε άμεσα από τον επίσης αυτόπτη μάρτυρα της μυστικής αστυνομίας, Georg Koch, o οποίος συνόδευε την αποστολή.

Τις 24 Ιουνίου 1944, οι Γερμανοί επανήλθαν και έκαψαν τα σπίτια και τις θημωνιές στα αλώνια του Στειρίου, χωρίς ανθρώπινες απώλειες αφού οι κάτοικοι του είχαν προλάβει να κρυφτούν σε γειτονικές δύσβατες περιοχές του χωριού.

Μέλη του ίδιου συντάγματος είχαν πραγματοποιήσει ένα μήνα μόλις πριν, την Σφαγή της Κλεισούρας με 273 αμάχους νεκρούς ανάμεσα τους παιδιά και βρέφη.

Η Γερμανία αρνείται αποφάσεις δικαστηρίων για αποζημειώσεις

Η Γερμανία αρνήθηκε να παράσχει την αποζημίωση που είχε επιδικαστεί από τα ιταλικά δικαστήρια και, αντ' αυτού, στις 23 Δεκεμβρίου 2008, κίνησε τη διαδικασία κατά της Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης υποστηρίζοντας ότι η Ιταλία είχε παραβιάσει την ασυλία της.

Στις 3 Φεβρουαρίου 2012 το Διεθνές Δικαστήριο της Δικαιοσύνης στη Χάγη επιβεβαίωσε ότι η Γερμανία είχε νομική ασυλία έναντι μηνύσεων για αποζημιώσεις σε διεθνή δικαστήρια από θύματα των ναζιστικών εγκλημάτων πολέμου, κατά παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Η Διεθνής Αμνηστία υποστήριξε και σε εκείνη την περίσταση το δικαίωμα των θυμάτων να λαμβάνουν αποζημιώσεις. Μετά την απόφαση του Δικαστηρίου θεώρησε ότι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είχε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω για τα ανθρώπινα δικαιώματα και μετέτρεψε ουσιαστικά το δικαίωμα αποζημίωσης για εγκλήματα πολέμου σε ένα δικαίωμα χωρίς ένδικο μέσο για την εκπλήρωσή του.

Το Δικαστήριο δήλωσε ότι η Γερμανία ήταν υπεύθυνη για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από τις ένοπλες δυνάμεις της κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ιταλία και την Ελλάδα, και παραδέχτηκε ότι η απόφασή του μπορεί να αποτρέψει τα θύματα από το να λάβουν αποζημίωση. Ωστόσο, είπε ότι οι αξιώσεις «θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο περαιτέρω διαπραγμάτευση» μεταξύ της Γερμανίας και της Ιταλίας «με σκοπό την επίλυση του ζητήματος». Στο βαθμό που η Διεθνής Αμνηστία γνωρίζει, δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία διαπραγμάτευση έως και σήμερα με σκοπό την παροχή αποζημίωσης στα θύματα.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ: υποχρέωση η αποζημίωση για τα εγκλήματα πολέμου

Όπως έχει εξηγήσει η Διεθνής Αμνηστία, όλα τα θύματα των εγκλημάτων πολέμου, ήδη από το 1907, έχουν δικαίωμα να λαμβάνουν αποζημιώσεις από τα κράτη, για εγκλήματα πολέμου που εκείνα διέπραξαν. Αυτή η υποχρέωση αποζημιώσεως δεν είναι απλά υποχρέωση μιας συνθήκης, αλλά πλέον είναι και μέρος του εθιμικού διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.

Η Διεθνής Αμνηστία υποστηρίζει το δικαίωμα σε αποζημιώσεις των θυμάτων τέτοιων εγκλημάτων και πιστεύει ότι τα κράτη δεν θα πρέπει να είναι σε θέση να απαγορεύουν μια αστική αγωγή σε ένα ξένο δικαστήριο για μια τέτοια αποζημίωση, όταν τα θύματα δεν έχουν άλλο μέσο να ζητήσουν αποκατάσταση.

Σχετικές ειδήσεις