Μοντελισμός: Το χόμπι των 90’s που μας μύησε στην τελειομανία
Μοντελισμός: Οι οθόνες και τα τάμπλετς σήμερα στερούν από τα παιδιά ένα υπέροχο χόμπι - Πως ένας βιβλιοπώλης έκανε μια γενιά παιδιών σε μια γειτονιά να ασχοληθούν με τα «συναρμολογούμενα».
Στο μικρό (και παλιό πλέον) βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μας, μαζευόμασταν μετά το σχολείο και χαζεύαμε στην πλαϊνή βιτρίνα του, τα δεκάδες αεροπλάνακια, τα τζιπ, τα αυτοκίνητα, τους μικρούς στρατιώτες που ήταν έτοιμοι για δράση από τα χέρια μας.
Και κάποια στιγμή ένα αεροπλανάκι προσγειώθηκε σπίτι μας. Δώρο για τα άριστα στην ορθογραφία. Ανοίγοντας το κουτί δεκάδες κομμάτια με οδηγίες απαιτούσαν ένωση, για μετατραπούν σε ένα μαχητικό αεροπλάνο.
Μόνος, ειδικά στην αρχή δεν έβγαζες άκρη και έτσι όλη η παρέα βάζαμε κάτω τις οδηγίες και προσπαθούσαμε να συναρμολογήσουμε κομμάτι-κομμάτι το μαχητικό.
Η προσήλωση όλων τρομερή ακόμη και στην λεπτομέρεια. Και το πρώτο αεροπλάνο ήταν γεγονός… όπως το είχαμε φανταστεί, έτοιμο να κατακτήσει τους αιθέρες της γειτονιάς.
Και φυσικά το είχαμε πάει στο κ. Νίκο ο οποίος, όταν το είδε έτοιμο τόσο γρήγορα εντυπωσιάστηκε και χάρισε στον καθένα από εμάς, από ένα μικρότερο αεροσκάφος.
Βιωματική η εμπειρία με τα συναρμολογούμενα αεροπλανάκια, η οποία όμως δύσκολα θα απαντηθεί από ένα παιδί του σήμερα.
Οι εξελίξεις και οι οθόνες τράβηξαν μακριά τα παιδιά από τα συναρμολογούμενα όπως τα λέγαμε εμείς τότε παιχνίδια.
Μέσα από αυτά εκπαιδευτήκαμε στην προσήλωση, τιθασεύσαμε την υπομονή μας και μάθαμε να αναζητούμε την τελειότητα.
Ο άνθρωπος που μύησε πολλές γενιές παιδιών μιας μικρής γειτονιάς στην δυτική Αθήνα στα συναρμολογούμενα, δεν είναι πλέον μαζί μας, έφυγε ξαφνικά όμως την δική του κληρονομιά και παράδοση στο να κάνουν τα παιδιά χαρούμενα κρατούν τα δικά του παιδιά, η Τζένη, η Άντζελα και ο Μπάμπης.
Εμείς επισκεφθήκαμε το βιβλιοπωλείο όπου η Τζένη Παρασκευοπούλου μας μίλησε για ένα όνειρο της. Να κάνει μια αίθουσα που θα φιλοξενεί παιδιά που θα ασχολούνται με τον μοντελισμό.
«Οι οθόνες είναι καλές, φαντασμαγορικές και προσελκύουν τα παιδιά. Όμως είναι το τι μένει; Θεωρώ πως ο μοντελισμός δίνει πολλές διεξόδους τόσο στη σκέψη όσο και στις δεξιότητες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως μεγάλοι άνθρωποι ακόμη ασχολούνται με τον μοντελισμό. Ο πατέρας μου έφτιαχνε ολόκληρους κόσμους κομμάτι-κομμάτι. Είναι έκδηλη η αίσθηση της δημιουργίας και ταυτόχρονα της χαράς και της ικανοποίησης όταν ο στόχος επιτευχθεί. Και για να επιτευχθεί ο στόχος απαιτείται προσήλωση, προσοχή αλλά και να ξέρεις να αντιμετωπίσεις σωστά το λάθος σου για να κάνεις την διορθωτική κίνηση», λέει χαρακτηριστικά στο Newsbomb.gr η κα. Τζένη Παρασκευοπούλου η οποία στην συνέχεια υπογραμμίζει,
«Ο μοντελισμός εξασκεί τη συγκέντρωση και την αφοσίωση στην διεκπεραίωση μιας συγκεκριμένης εργασίας, καθώς χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς.
Επίσης, τα παιδιά που ασχολούνται με τον μοντελισμό εξασκούν τα χέρια τους στο να «πιάνουν» καλύτερα, τόσο στις κατασκευές όσο και στην τηλεκατεύθυνση. Αποκτούν καινούργιες δεξιότητες, ενώ παράλληλα εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας σε σχέση με το αντικείμενο. Ουσιαστικά η γνώσεις έχουν να κάνουν με την μηχανική, τη ρομποτική σε κάποιο βαθμό κα φυσικά με την ιστορία. Ταυτόχρονα οι υπολογισμοί είναι πολύ σημαντικοί οπότε και τα μαθηματικά έχουν και εδώ χώρο».
Ένας χώρος για μοντελισμό
«Μια από τις επιδιώξεις ή καλύτερα τα όνειρα μου είναι πάρουν ζωή, αυτά τα κιτ που χρόνια φύλαγε ο πατέρας μου ως ανεκτίμητο θησαυρό στην αποθήκη του. Μοντέλα πλέον συλλεκτικά από τα τέλη της δεκαετίας του 80 και του 90 να συναρμολογούνται από μικρά παιδιά που στην συνέχεια θα αγαπήσουν τον μοντελισμό. Σκέφτομαι γι’ αυτό το σκοπό να φτιάξω έναν χώρο ειδικά διαμορφωμένο γι’ αυτό το σκοπό. Να τραβήξουμε τα παιδιά από τις οθόνες και να τους δώσουμε τα εφόδια να φτιάξουν νέους κόσμους», λέει η Τζένη Παρασκευοπούλου μιλώντας στο Newsbomb.gr
Τα lockdown έφεραν πίσω τα «μεγάλα» παιδιά πίσω στον μοντελισμό
Σύμφωνα με την κα. Παρασκευοπούλου η κρίση και τα συνεχόμενα lockdown έφεραν ξανά στο προσκήνιο τον μοντελισμό. Γονείς κατέβασαν από τα πατάρια κουτιά που δεν τα είχαν ανοίξει ποτέ και άρχισαν να φτιάχνουν αεροπλάνα και αυτοκίνητα μαζί με τα παιδιά τους. Ο άπλετος χρόνος ήταν η κινητήριος δύναμη για να «ξεσκονίσουν» κιτ αλλά και αναμνήσεις και να μοιραστούν με τα παιδιά τους μια πολύ όμορφη ασχολία.
