Εκλογές ΣΥΡΙΖΑ: Ένα κόμμα σε διαρκή διάσπαση που αναζητά… ηλεκτροσόκ

Μετά τα όσα ειπώθηκαν στον δημόσιο διάλογο μεταξύ των υποψηφίων και των επιτελείων τους, θα είναι πολύ δύσκολο να ξανακολλήσει το μίγμα και να επέλθει η πολυπόθητη ενότητα, αφού όπως όλα δείχνουν συγκρούονται όχι απλά δύο διαφορετικές τάσεις, αλλά δύο διαφορετικοί κόσμοι.

Είτε εκλεγεί η κυρία Έφη Αχτσιόγλου, είτε ο Στέφανος Κασσελάκης το γυαλί έχει ραγίσει… Η μάχη δεν έγινε με πολιτικούς όρους και ήταν προσωποπαγής. Άλλωστε στον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει προηγούμενο διασπάσεων και αποχωρήσεων. Από την εποχή που ανέλαβε ο Αλέξης Τσίπρας και ενώ αρχικά είχαν συμφωνήσει με τον έτερο διεκδικητή Φώτη Κουβέλη τίποτα δεν προχώρησε στις ράγες της ενότητας και ο τελευταίος αποχώρησε ιδρύοντας το δικό του κόμμα την ΔΗΜΑΡ. Τα ίδια έγιναν και με άλλα σκληροπυρηνικά στελέχη (Παν. Λαφαζάνης, Δημ. Στρατούλης και λοιποί) οι οποίοι επίσης αποχώρησαν λόγω μνημονίων και ίδρυσαν δικό τους κόμμα το ΛΑΕ. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και η Ζωή Κωνσταντοπούλου με την Πλεύση Ελευθερίας. Συνεπώς τα περί συνθέσεων και ενότητας στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι μάλλον ευχολόγια και όχι πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ κουλτούρα παράταξης που να μπορεί να συγκρατήσει την ταυτότητά του πέραν των προσώπων. Θα έλεγε κανείς ότι κινείται στις ράγες ενός πολιτικού ακτιβισμού που δεν έχει χαρακτηριστικά αστικού κόμματος εξουσίας. Οι πάρα πολλές τάσεις και φράξιες στο εσωτερικό του (Ρόζα, Κόκκινο, ΡΕΝΕ, Ομπρέλα και διάφορες άλλες, στο σύνολο του πάνω από 20 συνιστώσες από την ημέρα της ίδρυσής του) εδώ και αρκετά χρόνια λειτουργούσαν αποσυσπειρωτικά.

Και ιστορικά να το δει κανείς είναι απίθανο την ερχόμενη Δευτέρα να επιστρέψει το κόμμα σε διαδικασία σύμπνοιας και ομόνοιας.

Όποιος κι αν αναλάβει το τιμόνι είναι βέβαιο ότι θα έχουμε και αποχωρήσεις αλλά και προγραφές. Ίσως όχι εν θερμώ, αλλά σίγουρα στο επικείμενο συνέδριο του κόμματος στο τέλος του έτους όπου εκεί θα πρέπει να αναθεωρηθούν ζητήματα στρατηγικών και πολιτικής ταυτότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα σε διαρκή διάσπαση και αυτό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολιτική κανονικότητα. Η διάσπαση μπορεί να είναι και λυτρωτική για τον συγκεκριμένο χώρο υπό την έννοια ότι μπορεί να προκαλέσει το απαιτούμενο ηλεκτροσόκ για να ξυπνήσει ο… ασθενής.