«Οδικός χάρτης» από τον Μητσοτάκη στη ΝΔ ως το 2027 - Ενότητα, πειθαρχία και παραγωγή έργου

Η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας την Παρασκευή, με αφορμή την εκλογή του Απόστολου Βεσυρόπουλου σε γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας δεν ήταν μια απλή παρέμβαση κοινοβουλευτικού ενδιαφέροντος, αλλά μια στρατηγικά διαμορφωμένη τοποθέτηση. Όπως αναφέρουν πρόσωπα που γνωρίζουν τους συσχετισμούς στο εσωτερικό της ΚΟ της ΝΔ, αποσκοπούσε σε πολλαπλά επίπεδα στόχων: πολιτικών, επικοινωνιακών, οργανωτικών και ιδεολογικών.

Αποτελεί μια προσπάθεια επανεκκίνησης της κυβερνητικής αφήγησης μετά από μια περίοδο κρίσης εμπιστοσύνης και εσωστρεφούς κριτικής, αλλά και μια πράξη ανανέωσης του συμβολαίου με την κοινοβουλευτική βάση του κόμματος, με φόντο την ορατή απόσταση από τις επόμενες εκλογές, τις οποίες ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης τοποθέτησε στο τέλος της τετραετίας.

Κεντρικός στόχος ήταν η πολιτική και συναισθηματική συσπείρωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ο Πρωθυπουργός αναγνώρισε με ευθύ τρόπο ότι η κυβέρνηση διέρχεται μια περίοδο φθοράς, αναμενόμενη μετά από σχεδόν έξι χρόνια στην εξουσία, αλλά ταυτόχρονα υπερασπίστηκε το έργο της ως ουσιαστικό, μετρήσιμο και κοινωνικά ωφέλιμο. Με έμφαση στον ρόλο των βουλευτών ως «γέφυρες με τους πολίτες», τους κάλεσε σε πιο ενεργή και ενσυνείδητη συμμετοχή στη διάχυση του κυβερνητικού έργου.

Η σύνδεση των αλλαγών με την καθημερινότητα των πολιτών —και όχι απλώς με εσωκομματικές ισορροπίες— αναδεικνύει το πρακτικό διακύβευμα της επόμενης περιόδου: πώς η κοινοβουλευτική δύναμη θα γίνει κυβερνητική αποτελεσματικότητα.

Πολιτικές στοχεύσεις

Σημαντική ήταν και η προσπάθεια επανακαθορισμού της πολιτικής ατζέντας. Η κυβέρνηση, μετά το σοκ της τραγωδίας των Τεμπών και τη σχετική επικοινωνιακή πίεση, επιδιώκει να ανακτήσει τον αφηγηματικό έλεγχο, επαναφέροντας την προσοχή της κοινής γνώμης στις μεταρρυθμίσεις και τα θετικά αποτελέσματα. Ο απολογισμός που έκανε ο Πρωθυπουργός —από τις αυξήσεις μισθών και τη μείωση της ανεργίας έως τις θεσμικές τομές στη Δικαιοσύνη, την Υγεία και την Ψηφιακή Διακυβέρνηση— παρουσιάστηκε όχι ως αυτοέπαινος, αλλά ως εφαλτήριο για τη συνέχεια και ως υπόμνηση πολιτικού κεφαλαίου.

Ένα άλλο κρίσιμο επίπεδο της ομιλίας ήταν το ιδεολογικό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τοποθέτησε τη Νέα Δημοκρατία απέναντι σε αυτό που χαρακτήρισε ως νέο λαϊκισμό και μηδενισμό, προβάλλοντας την κυβερνητική σταθερότητα ως θεσμικό αντίβαρο στην κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση. Αυτή η θέση επιχειρεί να συντηρήσει τον κεντρικό ρόλο της ΝΔ ως δύναμη ορθολογισμού, ευθύνης και αποτελεσματικότητας σε ένα ασταθές διεθνές και εγχώριο περιβάλλον.

Γεωπολιτικά

Παράλληλα, η αναφορά στις γεωπολιτικές προκλήσεις, στην οικονομική αστάθεια παγκοσμίως και στην ανάγκη για στρατηγική θωράκιση της χώρας, ενίσχυσε την εικόνα της κυβέρνησης ως δύναμης σταθερότητας και πρόβλεψης. Η επικείμενη συνεδρίαση του ΚΥΣΟΙΠ με στόχο τη χάραξη εθνικής στάσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντι στον παγκόσμιο εμπορικό αναβρασμό λειτουργεί ως στοιχείο προληπτικής στρατηγικής και όχι απλώς ως αντίδραση σε εξελίξεις.

Εσωκομματικά

Ιδιαίτερη βαρύτητα είχε και η εσωκομματική πειθαρχία. Η σαφής διαφοροποίηση ανάμεσα στην υγιή εσωτερική διαβούλευση και τη «σιωπηλή διαφοροποίηση» αποτέλεσε έμμεσο σχόλιο για πρόσφατες παραφωνίες εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ο πρωθυπουργός έθεσε όρια και αρχές, υπογραμμίζοντας πως η νομιμοποίηση κάθε πολιτικής φιλοδοξίας προκύπτει μέσα από τη συλλογικότητα και όχι έξω από αυτή.

Η στόχευση της ομιλίας της ομιλίας του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι να λειτουργήσει ως πολιτικός, οργανωτικός και ιδεολογικός χάρτης για το επόμενο διάστημα. Ορίζεται από σταθερές λέξεις-κλειδιά όπως μεταρρυθμίσεις, σταθερότητα, αλήθεια, αποτελεσματικότητα, συλλογικότητα, αξιοπιστία και επανεκκίνηση. Ουσιαστικά, επιχειρεί να μετατρέψει μια φάση πολιτικής έντασης σε περίοδο ενδοκομματικής συστράτευσης και να εδραιώσει την κυβέρνηση ως τη μόνη αξιόπιστη απάντηση απέναντι στην αβεβαιότητα.

Διαβάστε επίσης