Θέατρο Μουσούρη: 91 χρόνια ζωής για τη μακροβιότερη σκηνή του ελεύθερου θεάτρου στην Αθήνα

Στην πλατεία Αγίου Γεωργίου Καρύτση, λίγα μόλις βήματα από το κέντρο της Αθήνας, ένα μικρό θέατρο συνεχίζει να γράφει αδιάκοπα ιστορία. Το Θέατρο Μουσούρη συμπλήρωσε πρόσφατα 91 χρόνια συνεχούς λειτουργίας, αποτελώντας τη μακροβιότερη σκηνή του ελεύθερου θεάτρου στην ελληνική πρωτεύουσα.

Ιδρυτής και ψυχή του θεάτρου υπήρξε ο Κώστας Μουσούρης (1903-1976), μία από τις καθοριστικές μορφές του ελληνικού θεάτρου του 20ου αιώνα. Η δημιουργία του θεάτρου δεν υπήρξε αποτέλεσμα έτοιμων υποδομών, αλλά προσωπικού μόχθου, επιμονής και πίστης στην τέχνη.

Από ένα ημιτελές κτίριο σε θεατρική σκηνή

Το κτίριο, ιδιοκτησίας τότε της «Εταιρείας Επιστημόνων», είχε αρχικά σχεδιαστεί για να στεγάσει αίθουσα διαλέξεων, όμως οικονομικές δυσκολίες άφησαν το έργο ανολοκλήρωτο. Ο Κώστας Μουσούρης μίσθωσε τον χώρο το 1933 και ανέλαβε να τον μετατρέψει εξ ολοκλήρου σε χειμερινό θέατρο - ένα εγχείρημα που κράτησε σχεδόν δύο χρόνια και απαιτούσε συνεχείς οικονομικούς και προσωπικούς αγώνες.

Η πρώτη αυλαία και τα πρώτα βήματα

Η πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1934. Το θέατρο έφερε τότε το όνομα «Αλίκη», προς τιμήν της συζύγου του Μουσούρη, ηθοποιού Αλίκης Θεοδωρίδου και εγκαινιάστηκε με τον θίασο «Αλίκη – Λογοθετίδης – Μουσούρης».

Η μικρή, κομψή αίθουσα με τις γαλάζιες αποχρώσεις άφησε από την πρώτη στιγμή θετικές εντυπώσεις και καθιερώθηκε γρήγορα ως ένας ζεστός χώρος θεατρικής δημιουργίας.

Ανακαίνιση και νέα εποχή

Το 1951, πιστός στην άποψη ότι το θέατρο οφείλει να σέβεται τόσο τον θεατή όσο και τους καλλιτέχνες του, ο Μουσούρης προχώρησε σε ριζική ανακαίνιση του χώρου. Το θέατρο ξαναχτίστηκε σχεδόν από την αρχή, αποκτώντας νέες υποδομές και ανανεωμένη αισθητική. Τότε πήρε και επίσημα το όνομα «Θέατρο Κώστα Μουσούρη», που διατηρεί μέχρι σήμερα.

Δεκαετίες δημιουργίας και μεγάλα ονόματα

Από τη σκηνή του Θεάτρου Μουσούρη πέρασαν περισσότερα από 90 έργα και πάνω από 350 ηθοποιοί, πολλοί εκ των οποίων έμελλε να πρωταγωνιστήσουν στο ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο. Ανάμεσά τους, εμβληματικά ονόματα όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Τζένη Καρέζη, η Έλλη Λαμπέτη, ο Δημήτρης Χορν, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Κάτια Δανδουλάκη και δεκάδες ακόμη.

Πολλοί από αυτούς μίλησαν με βαθιά εκτίμηση για τον Κώστα Μουσούρη, τονίζοντας την αφοσίωσή του στο θέατρο, τον σεβασμό του προς το κοινό και τη στήριξή του στους νεότερους καλλιτέχνες.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη τον χαρακτήριζε πρότυπο αγάπης για την τέχνη και παράδειγμα επαγγελματικής συνέπειας, ενώ η Έλλη Λαμπέτη αναφερόταν με τρυφερότητα στα χρόνια συνεργασίας τους, κάνοντας λόγο για εμπειρίες που άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα στη ζωή και την πορεία της.

Το ρεπερτόριο του Θεάτρου Μουσούρη κάλυψε όλο το φάσμα της θεατρικής έκφρασης - από την κωμωδία και την επιθεώρηση έως το δράμα και την κομεντί, φιλοξενώντας τόσο ελληνικά όσο και ξένα έργα, σε μια διαρκή προσπάθεια ισορροπίας ανάμεσα στην ποιότητα και την απεύθυνση στο ευρύ κοινό.

Μια σκηνή-θεσμός

Το Θέατρο Μουσούρη δεν υπήρξε απλώς ένας χώρος παραστάσεων, αλλά σημείο αναφοράς για την ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Στους χώρους του φιλοξενήθηκε για τρία χρόνια το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, ενώ στο υπόγειο στεγάστηκαν σημαντικοί πολιτιστικοί φορείς και ξεκίνησε η συγκέντρωση υλικού για το Θεατρικό Μουσείο.

Η κληρονομιά

Μετά τον θάνατο του Κώστα Μουσούρη, το θέατρο συνέχισε τη λειτουργία του, διατηρώντας έντονη την παρουσία του ιδρυτή του - μια παρουσία που, όπως έχουν καταθέσει σπουδαίοι καλλιτέχνες, εξακολουθούσε να γίνεται αισθητή σε κάθε γωνιά του χώρου.

Παρότι ο ίδιος ο Μουσούρης συχνά απουσιάζει από τις σύγχρονες αναφορές στην ιστορία του θεάτρου, το έργο του παραμένει ζωντανό. Το Θέατρο Μουσούρη στέκει ακόμη εκεί, αποδεικνύοντας ότι η θεατρική μνήμη δεν μετριέται μόνο με λόγια, αλλά με συνεχή παρουσία στο σανίδι.

*Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε επίσης