Πόλεμος στο Ισραήλ: «Κοίτα μας στα μάτια!» - 30.000 διαδηλωτές συνόδευσαν τις οικογένειες των ομήρων

Τα μέλη των οικογενειών των αγνοουμένων και των ομήρων στη Γάζα συνοδεύονταν από χιλιάδες Ισραηλινούς, κατά πληροφορίες περίπου 30.000 - κατά την 5η ημέρα της πορείας τους από το Τελ Αβίβ προς το γραφείο του πρωθυπουργού στην Ιερουσαλήμ.

Ο Κόμπι Μπεν Άμι, ο οποίος έχει δύο μέλη της οικογένειας που κρατούνται στη Γάζα, είπε στην εφημερίδα ότι οι οικογένειες «παρακαλούσαν» τους υπουργούς να συναντηθούν μαζί τους και να τους πουν τι σχεδίαζαν να κάνουν για να επιστρέψουν τους ομήρους. Πολλοί από τους συγγενείς όσων κρατούνται στη Γάζα έχουν δηλώσει ότι αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι από την κυβέρνηση.

Η πορεία μπήκε στην πρωτεύουσα γύρω στις 3 το μεσημέρι ενόψει διαμαρτυρίας στο γραφείο του πρωθυπουργού στις 4 περίπου το απόγευμα

Καθώς οι διαδηλωτές έμπαιναν στην πρωτεύουσα, τους υποδέχτηκαν κάτοικοι της πόλης κρατώντας κίτρινα μπαλόνια με την ένδειξη «φέρτε τους σπίτι».

Στο τέλος της διαμαρτυρίας, οι οικογένειες επρόκειτο να επιστρέψουν στο Τελ Αβίβ και να συναντηθούν με τον υπουργό πολέμου Benny Gantz και τον παρατηρητή του υπουργικού συμβουλίου υπουργό Gadi Eisenkot.

Μια δήλωση εκ μέρους των οικογενειών ανέφερε ότι δεν έλαβαν απάντηση στο αίτημά τους για συνάντηση από τους άλλους υπουργούς του υπουργικού συμβουλίου πολέμου — τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, τον υπουργό Άμυνας Yoav Gallant και τον παρατηρητή του υπουργικού συμβουλίου τον υπουργό Στρατηγικών Υποθέσεων Ρον Ντέρμερ.

«Πώς υποδεχόμαστε το Σαββάτο χωρίς να γνωρίζουμε πού κρατούνται τα αγαπημένα μας πρόσωπα;» είπε ο Naor Pakciarz, ο εκπρόσωπος των οικογενειών του Kibbutz Be'eri, μιας από τις κοινότητες που επλήγησαν περισσότερο στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου.

«Έχουμε ένα μήνυμα για το πολεμικό υπουργικό συμβούλιο — δεν μπορεί να πάρεις μια απόφαση χωρίς να καθίσεις μαζί μας και να μας κοιτάξεις στα μάτια. Κοιτάξτε μας στα μάτια!» είπε ο Pakciarz.

«Περπατάμε για πέντε μέρες χωρίς να σταματήσουμε και τα πόδια μου πονάνε και οι ώμοι μου και τα πάντα πονάνε, αλλά τίποτα δεν πονάει όπως η καρδιά μου, που πραγματικά πονάει» λέει η Orin, η μητέρα του Eden Zacharia , που κρατείται όμηρος στο Γάζα.

«Ακόμα κι αν χρειαστεί να πάμε με τα πόδια στη Γάζα, θα περπατήσουμε μέχρι τη Γάζα. Όπου πρέπει να πάμε θα πάμε, δεν θα εγκαταλείψουμε τα παιδιά μας».