Γαλλία: Τα 10 ονόματα που εξετάζει ο Μακρόν για την πρωθυπουργία μετά την έξωση Μπαΐρού

Ο Εμανουέλ Μακρόν αναζητά τον πέμπτο πρωθυπουργό της δεύτερης θητείας του, με την ελπίδα ότι θα μπορέσει να περιορίσει το μεγαλύτερο έλλειμμα προϋπολογισμού στην ευρωζώνη, να συνενώσει ένα διχασμένο κοινοβούλιο και να αποτρέψει τη διενέργεια πρόωρων εκλογών.

Η απομάκρυνση του πρωθυπουργού Φρανσουά Μπαϊρού μετά την ήττα του σε ψήφο εμπιστοσύνης τη Δευτέρα έχει πυροδοτήσει μια ακόμη πολιτική κρίση που κινδυνεύει να εξαπλωθεί στους δρόμους και τις αγορές, με διαμαρτυρίες και μια πιθανή υποβάθμιση της αξιολόγησης να διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Το Μέγαρο των Ηλυσίων ανακοίνωσε χθες βράδυ (8/9) ότι ο Μακρόν θα ορίσει νέο πρωθυπουργό τις επόμενες ημέρες. Αλλά έχει λίγες βιώσιμες επιλογές για να σφυρηλατήσει μια σταθερή κυβέρνηση, δεδομένου ότι δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και δεν θέλει να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, ο Μακρόν διόρισε μόνο δύο πρωθυπουργούς. Έχει ήδη διορίσει τέσσερις στα πρώτα δύο χρόνια της τελευταίας του θητείας, η οποία λήγει το 2027.

Αυτή τη φορά δεν έχει να κάνει τόσο με το άτομο που θα επιλεγεί όσο με τη στρατηγική για την καταστολή του ανήσυχου κοινοβουλίου για αρκετό χρόνο ώστε να περάσει τουλάχιστον ένας προϋπολογισμός για το 2026. Διακυβεύεται η κληρονομιά του Μακρόν, η οποία υπέστη σοβαρό πλήγμα από τις πρόωρες εκλογές που προκήρυξε και έχασε το περασμένο καλοκαίρι. νΑκολουθούν μερικές από τις επιλογές του Μακρόν:

Το στρατόπεδο του προέδρου

Ο πρόεδρος θα μπορούσε να παραμείνει στη γραμμή και να επιλέξει ξανά έναν πρωθυπουργό από τη δική του τρικομματική ομάδα. Ο Φρανσουά Πατριά, μακροχρόνιος σύμμαχος του Μακρόν και βετεράνος γερουσιαστής, δήλωσε ότι αυτό παραμένει το πιο πιθανό σενάριο, παρά τις προηγούμενες αποτυχίες.

«Είναι η μόνη πραγματική επιλογή. Ο πρόεδρος χρειάζεται κάποιον που εμπιστεύεται και που έχει την ψυχραιμία να διαπραγματευτεί», δήλωσε ο Πατριά. Η ύπαρξη ενός πιστού στο αξίωμα θα μπορούσε να προστατεύσει ορισμένες από τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις του Μακρόν, όπως η διετής αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης.

Αλλά για να λειτουργήσει αυτή η στρατηγική και να περάσει ο προϋπολογισμός του 2026, ο νέος πρωθυπουργός θα έπρεπε να πείσει τους Σοσιαλιστές, το βασικό μπλοκ με τις περισσότερες ψήφους, να απέχουν προσφέροντας ως αντάλλαγμα παραχωρήσεις. Ο Μπαϊρού είχε ήδη προσπαθήσει και είχε αποτύχει.

Ένας πιστός υποψήφιος είναι ο υπουργός Άμυνας Σεμπαστιάν Λεκορνί, ο οποίος έχει καλές σχέσεις με άλλους ηγέτες του κόμματος, εκτός από το ότι είναι πολύ κοντά στον Μακρόν. Είναι ο μόνος υπουργός που έχει υπηρετήσει σε διαδοχικές κυβερνήσεις χωρίς διακοπή από το 2017. Ο Ζιλιέν Ντενορμαντί, ένας άλλος έμπιστος σύμμαχος από την πρώτη προεκλογική εκστρατεία του Μακρόν, είναι μια πιθανότητα, έχοντας προηγουμένως διατελέσει υπουργός Γεωργίας.

Το να είναι πολύ κοντά στον Μακρόν θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ στις διαπραγματεύσεις με την αντιπολίτευση. «Το να ονομάσεις έναν πραγματικό πιστό είναι δύσκολο», δήλωσε ο Ματιέ Γκαλάρ, επικεφαλής έρευνας στην Ipsos France.

Ο Ζεράλ Νταρμανέν, νυν υπουργός Δικαιοσύνης, έχει επίσης εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη θέση. Ως έξυπνος πολιτικός, είναι αυστηρός απέναντι στο έγκλημα και τη μετανάστευση και παρουσιάζεται ως υπέρμαχος της εργατικής τάξης. Αλλά μπορεί να φαίνεται πολύ δεξιός για τους Σοσιαλιστές. Μία άλλη επιλογή θα ήταν η Κατρίν Βοτρίν, μια πρώην συντηρητική πολιτικός που τώρα ηγείται ενός υπουργείου που επιβλέπει θέματα κοινωνικής πρόνοιας, υγείας και εργασίας. Ο Μακρόν παραλίγο να την διορίσει πρωθυπουργό το 2022.

Ο κίνδυνος με αυτή τη στρατηγική είναι ότι θα μπορούσε να οδηγήσει στα ίδια αποτελέσματα - έναν ακόμη αποκλεισμό του προϋπολογισμού ή μια ακόμη πτώση της κυβέρνησης. Ένα τέτοιο σενάριο πιθανότατα θα ωθούσε τον Μακρόν να προκηρύξει ξανά πρόωρες εκλογές. Θα μπορούσε επίσης να ενισχύσει την αντίληψη ότι η κυβέρνηση δεν αντανακλά πλέον τις απόψεις των Γάλλων ψηφοφόρων. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση του Elabe έδειξε ότι μόνο το 6% ήθελε έναν άλλο πρωθυπουργό από την ομάδα του Μακρόν.

Η αριστερή επιλογή

Από τις εκλογές του περασμένου καλοκαιριού, η αριστερά έχει απαιτήσει από τη δεξιά να σχηματίσει κυβέρνηση ως η ομάδα που κέρδισε τις περισσότερες έδρες. Ο Μακρόν έχει επανειλημμένα απορρίψει το αίτημα, επιλέγοντας αντ' αυτού να συνεργαστεί με το μικρότερο συντηρητικό κόμμα, τους Ρεπουμπλικανούς (LR).

Ο Ολιβιέ Φορ, ηγέτης του Σοσιαλιστικού κόμματος, αυτοπροτείνεται ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης που θα εισαγάγει έναν μεγάλο φόρο περιουσίας και θα αναστείλει την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 64 έτη από τον Μακρόν. Οι Σοσιαλιστές έχουν καταστήσει σαφές ότι θα κυβερνήσουν μόνο για να εφαρμόσουν μια αριστερή ατζέντα που έρχεται σε ρήξη με τις πολιτικές του Μακρόν,που θεωρούν ότι έχουν απορριφθεί από τους ψηφοφόρους.

Δέχονται πιέσεις να επιδείξουν την αριστερή τους «καλή πίστη» ενόψει των δημοτικών εκλογών του επόμενου έτους, διαφορετικά κινδυνεύουν να χάσουν έδαφος από την λαϊκιστική ακροαριστερά. «Είναι πολύ σημαντικό να μην φανεί ότι υποχωρούμε στον Μακρόν ή στην κυβέρνησή του, ή ότι με κάποιο τρόπο συνεργαζόμαστε μαζί τους. Οι αριστεροί ψηφοφόροι θα μας τιμωρήσουν γι'αυτό», δήλωσε ένας σύμμαχος του Φωρ.

Μια άλλη επιλογή, αν και απίθανη, είναι ο Μπερνάρ Καζνέβ, Σοσιαλιστής πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος εγκατέλειψε το κόμμα το 2022 λόγω της απόφασής του να ευθυγραμμιστεί με την ακροαριστερά. Το όνομά του εμφανίστηκε ως πιθανός υποψήφιος για την πρωθυπουργία πέρυσι - μια επιλογή που απορρίφθηκε από τους ίδιους τους Σοσιαλιστές.

Ένας συντηρητικός πρωθυπουργός

Είναι ένα σενάριο που ο Μακρόν δοκίμασε ήδη με τον Μισέλ Μπαρνιέ, τον συντηρητικό πολιτικό και πρώην διαπραγματευτή της ΕΕ για το Brexit. Ο Μπαρνιέ παρέμεινε στο αξίωμα μόλις τρεις μήνες πριν απομακρυνθεί λόγω του προϋπολογισμού λιτίτητας τον Δεκέμβριο. Υπό τον Μπαϊρού, το LR εξακολουθούσε να συνεργάζεται με την κυβέρνηση Μακρόν και είχε αρκετούς εν ενεργεία υπουργούς.

Μια άλλη επιλογή είναι ο Ξαβιέ Μπερτράν, ένας βετεράνος πολιτικός του LR που ηγείται της βόρειας περιοχής Hauts-de-France, όπου υπήρξε άκαμπτος αντίπαλος της αναδυόμενης ακροδεξιάς «Εθνικής Συσπείρωσης». Η έμφαση που δίνει στην προστασία των εργαζομένων τον καθιστά ελαφρώς πιο δεκτικό στην αριστερά, αλλά θα προκαλούσε την οργή της «Εθνικής Συσπείρωσης», του μεγαλύτερου μεμονωμένου κόμματος στο κοινοβούλιο.

Ο Μπαρνιέ είχε επιδιώξει να διαπραγματευτεί με την ηγέτιδα του RN, Μαρίν Λεπέν, αλλά εκείνη απέρριψε τις προσφορές του, αναγκάζοντάς τον να απομακρυνθεί. Οι θέσεις της Λεπέν έχουν έκτοτε σκληρύνει, καθώς πιέζει για νέες εκλογές το συντομότερο δυνατό, επομένως το RN δεν αποτελεί βιώσιμο διαπραγματευτικό εταίρο για κανέναν πρωθυπουργό.

Ένας τεχνοκράτης

Δεδομένου ότι ο κύριος στόχος του νέου πρωθυπουργού θα είναι ο προϋπολογισμός του 2026, ο Μακρόν θα μπορούσε να στραφεί σε έναν τεχνοκράτη με γνώσεις στα δημόσια οικονομικά. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση της Elabe έδειξε ότι το 39% των Γάλλων ψηφοφόρων υποστήριξε την ιδέα ενός «απολιτίκ» επικεφαλής κυβέρνησης.

Ο Ερίκ Λομπάρντ, νυν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, έχει αυτοπροβληθεί ως κάποιος που μπορεί να χρησιμεύσει ως γέφυρα προς τους Σοσιαλιστές, δεδομένου ότι ήταν μέλος του κόμματος. Ο Λομπάρντ έχει το μειονέκτημα ότι ήταν το πρόσωπο της αντιδημοφιλούς πρότασης προϋπολογισμού του Μπαϊρού. Επίισης ο πρώην τραπεζίτης δεν κατείχε ποτέ αιρετό αξίωμα.

Μια παρόμοια επιλογή θα ήταν ο Πιερ Μοσκοβισί, Σοσιαλιστής υπουργός Οικονομικών υπό τον πρώην πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ. Ο Μοσκοβισί, επικεφαλής του Ελεγκτικού Συνεδρίου της Γαλλίας και πρώην Επίτροπος Οικονομικών έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει για την άσχημη κατάσταση των δημόσιων οικονομικών.

Μια πιο ουδέτερη επιλογή θα ήταν ο Φρανσουά Βιλερουά ντε Γκαλό, ο οποίος είναι επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας από το 2015. Όποιος και αν διοριστεί θα αντιμετωπίσει παρόμοιους περιορισμούς με τους προκατόχους του, και οι σύμμαχοί του προειδοποιούν ότι ο Μακρόν θα πρέπει να επιτρέψει στον νέο πρωθυπουργό να συμβιβαστεί με την αντιπολίτευση αν θέλει να επιβιώσει. «Ο πρόεδρος πρέπει να εγκαταλείψει ορισμένα από τα δόγματά του - όπως την άρνηση οποιασδήποτε αύξησης φόρων», δήλωσε ο Πατριά.

Διαβάστε επίσης