«Χορόν»: Ο χορός που οι Τούρκοι νομίζουν... δικό τους, παραβλέποντας το ίδιο του το όνομα
Ο χορός «χορόν» (ή «χορονου») έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα.
Η διαδικτυακή αντιπαράθεση Ελλήνων και Τούρκων χρηστών στο διαδίκτυο δεν Είναι κάτι καινούριο. Από την «πατρότητα» των φαγητών όμως, πέρασε και στους... χορούς.
Αφορμή αυτή τη φορά ήταν ο «χορονού». Ένας χορός που πολλοί στην Τουρκία θεωρούν δικό τους, αλλά που οι Έλληνες αναγνωρίζουν ως αναπόσπαστο κομμάτι της δικής τους παράδοσης. Σε απάντηση τουρκικού λογαριασμού που υπονόησε ότι στην Ελλάδα χορεύονται τουρκικοί χοροί και απέσπασε μεγάλη προσοχή στην Τουρκία, ένας Έλληνας χρήστης υπενθύμισε τις αρχαίες ρίζες του «χορόν», συνδέοντάς τον με τον πυρρίχιο και τη Σερά των Ποντίων και προφανώς δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο ίδιο το όνομα του.
Αρχαίες καταβολές και ορολογία
Ο χορός «χορόν» (ή «χορονου») έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα. Η λέξη προέρχεται από τον ελληνικό όρο «χορός» (χορός = dance), γεγονός που αποτυπώνει την ελληνική καταγωγή της συγκεκριμένης παράδοσης. Η πρώτη καταγεγραμμένη εμφάνιση του όρου σε τουρκική γλώσσα εντοπίζεται στο Codex Cumanicus του 1303, επιβεβαιώνοντας ότι η διάδοσή του στη Μικρά Ασία έγινε σε μεταγενέστερους χρόνους.
Συγγένεια με την πυρρίχια και τη Σερρα
Ο «χορόν» θεωρείται ο αντίστοιχος του ελληνικού πολεμικού χορού σερρά των Ποντίων, ο οποίος με τη σειρά του έχει άμεση συγγένεια με την αρχαία ελληνική πυρρίχια, τον οπλισμένο χορό που χόρευαν πολεμιστές σε ρυθμούς μάχης. Η σχέση αυτή αναδεικνύει τη συνέχεια της ελληνικής παράδοσης από την κλασική αρχαιότητα έως τον Πόντο.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του χορού
Ο «χορόν» χορεύεται συνήθως από ομάδες ανδρών ή γυναικών σε γραμμή ή ημικύκλιο. Χαρακτηρίζεται από:
- έντονο τρέμουλο των ώμων (γνωστό ως «τρέμουλο» στην ποντιακή παράδοση),
- δονήσεις σε όλο το σώμα,
- απότομες καθιστές κινήσεις (σκουάτ),
- ρυθμό που απαιτεί ακρίβεια, σωματική δύναμη και ομαδικότητα.
Περισσότερες από 50 παραλλαγές του χορού έχουν καταγραφεί στη Μικρά Ασία και τον Πόντο, αποδεικνύοντας την ευρεία διάδοσή του. Ο «χορόν» δεν είναι απλώς μια χορευτική παράσταση αλλά κομμάτι συλλογικής ταυτότητας. Η σύνδεσή του με την πυρρίχια τον καθιστά φορέα μνήμης και πολιτισμού, που συνεχίζει να ζει στις ελληνικές κοινότητες και στη διασπορά.
