Εκλογές 2023: Το στοίχημα της πρώτης κάλπης

Λέγεται για παράδειγμα ότι η στρατηγική του Μεγάρου Μαξίμου είναι να αναγκάσει τον ΣΥΡΙΖΑ να εξαντλήσει τα περισσότερα πυρομαχικά του πριν η αναμέτρηση μπει στην τελική ευθεία, έτσι ώστε να μην υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια για… ανεφοδιασμό. Καθόλου κακή σκέψη ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στο θέμα των υποκλοπών και στα ανοιχτά ζητήματα διαφθοράς.

Ούτως ή άλλως πάντως η πρώτη Κυριακή θεωρείται κρίσιμη, διότι εκτιμάται ότι θα επηρεάσει καταλυτικά το τελικό αποτέλεσμα. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενoν ότι υπάρχει πλέον ποσοτικοποίηση των στόχων. Για το κυβερνών κόμμα, το κάτω φράγμα τοποθετείται στο 33% και είναι εν ολίγοις ο μέσος όρος του εύρους της αναγωγής όπως αποτυπώθηκε στην τελευταία έρευνα – Τάσεις της MRB. Γιατί παρακαλώ; Γιατί απλούστατα εκτιμάται ότι δι’ αυτού του τρόπου θα τεθεί ισχυρό δίλημμα διακυβέρνησης και επομένως ο πολυπόθητος στόχος για αυτοδυναμία (37%) θα είναι… τέσσερις μονάδες δρόμος. Φυσικά το κυβερνητικό επιτελείο δεν αποκλείει το ενδεχόμενο της «στραβής», δηλαδή η διαφορά από την Κουμουνδούρου να είναι μικρότερη της αναμενόμενης, θεωρεί όμως ότι ακόμα και σε αυτή την περίπτωση είναι εφικτός ο στόχος για σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του διακηρύσσει ότι στόχος τους είναι η πρωτιά στην κάλπη της απλής αναλογικής έτσι ώστε να κινηθεί μια και έξω προς την κατεύθυνση σχηματισμού προοδευτικής κυβέρνησης – σενάριο πάντως που δημοσκοπικά δεν υποστηρίζεται. Στην Κουμουνδούρου συζητείται όμως και το Plan B, δηλαδή η πρωτιά της Νέα Δημοκρατίας με οριακό προβάδισμα. Στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν ότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν βγαίνουν τα κουκιά, εκτιμούν όμως ότι το παιχνίδι θα παραμείνει ανοιχτό από τη στιγμή που δεν θα μπορεί να φιλοτεχνηθεί η εικόνα της πολιτικής κυριαρχίας του κυβερνώντος κόμματος. Σε αυτό το σημείο το ενδιαφέρον στρέφεται και στην ατάκα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ περί επιστροφής της ΝΔ στην αντιπολίτευση, που μόνο μία ερμηνεία θα μπορούσε να έχει.

Με όρους απλής αριθμητικής όλα αυτά σημαίνουν ότι το Κίνημα Αλλαγής κινδυνεύει με εκατέρωθεν πλαγιοκόπηση. Αυτός δε ο κίνδυνος ενδέχεται να αυξηθεί υπέρμετρα μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου. Συνεπώς, το στοίχημα του Νίκου Ανδρουλάκη είναι να παραμείνει στη ζώνη του διψήφιου ποσοστού στην αρχική κάλπη και να συγκρατήσει τις εκροές προς τα δύο μεγαλύτερα κόμμα στην τελική αναμέτρηση, στη βάση του «μοντέλου Βενιζέλου». Το 2012 το ΠΑΣΟΚ μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου έχασε μόλις 0,9 μονάδες, παρά την ταυτόχρονη άνοδο της Νέα Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ.

Αξίζει όμως τον κόπο να επισημάνουμε και κάτι ακόμη: Είναι η πρώτη φορά που διεξάγονται σχεδόν παράλληλα εκλογές σε Ελλάδα και Τουρκία, γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχει διπλό πεδίο ασκήσεων εθνικισμού. Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη γείτονα χώρα, τοποθετείται στις 14 Μαΐου και από αυτές δεν θα αναδειχθεί νικητής καθώς, απαιτείται το 50%+1 των ψήφων. Ο επόμενος γύρος απέχει 7 ημέρες, στη διάρκεια των οποίων ουδείς μπορεί να προβλέψει μέχρι που μπορεί να φτάσει ο Ερντογάν, ιδιαίτερα αν παίζει το πολιτικό του μέλλον.

Υπάρχει όμως και μία ακόμα παράμετρος. Το κόμμα Κασιδιάρη, με βάση τα μέχρι τώρα δημοσκοπικά ευρήματα βρίσκεται κοντά στις θύρες του Κοινοβουλίου, επαναφέροντας έτσι σε πρώτο πλάνο τις μνήμες «σκοτεινών» ημερών της Χρυσής Αυγής. Εξ ου και οι πρωτοβουλίες της τελευταίας περιόδου για νομοθετική διάταξη που θα του φράξει τον δρόμο.

Πρόκειται επομένως για μια πολυπαραγοντική εξίσωση που τροφοδοτείται επιπλέον από μια διαρκώς κλιμακούμενη ένταση, η οποία δεν απειλεί μόνο την ποιότητα της προεκλογικής αντιπαράθεσης, υπονομεύει ταυτόχρονα και το περιβάλλον της επόμενης ημέρας.