Συμβουλές βετεράνων της ΕΕ στον Α. Σαμαρά για την προεδρία

«Ο Α. Σαμαράς έχει δύο στόχους για το α΄ μισό του 2014, όταν η Ελλάδα αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ: να κερδίσει ελάφρυνση του χρέους και κάνοντάς το, να διατηρήσει την κυβέρνηση στην εξουσία», αναφέρει δημοσίευμα του Bloomberg.

Ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει αυτό είναι να παίξει τον τίμιο διαμεσολαβητή στην ευρωπαϊκή πολιτική, όχι προωθώντας και υποστηρίζοντας την ελληνική εθνική ατζέντα, δηλώνει η Lucinda Creighton, η οποία ως η Ιρλανδή υπουργός Ευρωπαϊκών υποθέσεων βοήθησε την χώρα της όταν είχε αναλάβει την προεδρία στο α΄ εξάμηνο του 2013.

«Αν απλώς έρθεις με προτεταμένα όπλα, μιλώντας μόνο για τις εθνικές προτεραιότητες, τότε απλώς δεν θα οικοδομήσεις έναν συνασπισμό υποστήριξης. Η ΕΕ είναι μια πολύ λεπτή πράξη ισορρόπησης της διπλωματίας και της λεπτότητας», ανέφερε η Creighton σε τηλεφωνική συνέντευξη στο Bloomberg από τις Βρυξέλλες.

Η Ιρλανδία αυτή την εβδομάδα έγινε η πρώτη χώρα που βγαίνει από το πρόγραμμα διάσωσης, με τους Ευρωπαίους ηγέτες να τη χαιρετίζουν ως success story διαχείρισης της κρίσης.

Το αντίθετο παράδειγμα είναι η Κύπρος. Ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας είχε χρησιμοποιήσει την προεδρία της χώρας στην ΕΕ για να καθυστερήσει μια απόφαση για τις bad banks και το χρέος της Κύπρου, αφήνοντας το διάδοχό του να πάρει όλη την ευθύνη για τη διάσωση.

Η χώρα που έχει την προεδρία της ΕΕ, φιλοξενεί διυπουργικές συναντήσεις και διαπραγματεύσεις σε τομείς από τη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών μέχρι και τις αγροτικές επιδοτήσεις. Η μεσολάβηση σε μια τελική συμφωνία για τους κανόνες της τραπεζικής εξυγίανσης, θα βρίσκεται υψηλά στην ελληνική ατζέντα.

«Υπάρχει πάντα ένας πειρασμός να προωθήσεις τη δική σου πολιτική. Δεν εκθέσαμε τα εθνικά συμφέροντα, προσπαθήσαμε να είμαστε τίμιοι διαμεσολαβητές», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Λιθουανίας, η προεδρία της οποίας τελειώνει αυτή την εβδομάδα, Linas Linkevicius,

Στη γραμμή της εξοικονόμησης χρημάτων της ΕΕ, η Ελλάδα σχεδιάζει μια «σπαρτιακή» προεδρία, με προϋπολογισμό για τη φιλοξενία συναντήσεων και πολιτιστικών happenings στα 50 εκατ. ευρώ, έναντι 51 εκατ. ευρώ της Ιρλανδίας. Στη διάρκεια της προηγούμενης προεδρίας της Ελλάδας το 2003, οι επισκέπτες ταξίδεψαν σε όλη τη χώρα και τα νησιά του Αιγαίου. Αυτή τη φορά, σχεδόν όλες οι συναντήσεις θα πραγματοποιηθούν στην Αθήνα.

Μιλώντας χθες σε δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες, ο υφυπουργός Εξωτερικών Δ. Κούρκουλας τόνισε πως «θα προσπαθήσουμε να έχουμε μια μη δαπανηρή αλλά αποτελεσματική προεδρία. Λαμβάνουμε πλήρως υπόψη μας τη σφιχτή οικονομική κατάσταση».

Αυτό που έχει μείνει στον Α. Σαμαρά και τους υπουργούς του είναι να χρησιμοποιήσουν τους έξι μήνες της προεδρίας ως βιτρίνα, για να αποδείξει ότι μετά από τη διάσωση των 240 δισ. ευρώ, η Ελλάδα έχει γυρίσει σελίδα.

Και στις δύο πτυχές, η Ελλάδα έχει μακρύ δρόμο. Η ανεργία βρίσκεται στο 27,4% και μετά από έξι χρόνια ύφεσης, η οικονομία θα εμφανίσει ανάπτυξη μόλις 0,6% το 2014, όπως προβλέπει η Κομισιόν. «Είναι ανοιχτό ερώτημα εάν η Ελλάδα θα πληρώσει ποτέ όλο της το χρέος, που υπολογίζεται στο 176% του ΑΕΠ και οφείλεται κυρίως σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και στο ΔΝΤ», επισημαίνει το Bloomberg.

Στο δημοσίευμα τονίζεται ακόμη ότι ο Α. Σαμαράς έχει προσπαθήσει να «χρησιμοποιήσει» την ευάλωτη θέση στην οποία βρίσκεται η κυβέρνησή του με πλειοψηφία μόλις τεσσάρων εδρών, ως ένα «όπλο», πιέζοντας τους ηγέτες να χαλαρώσουν την λιτότητα ώστε να διατηρηθεί η κυβέρνησή του ανέπαφη και να αποτρέψει την ανάληψη της εξουσίας από ριζοσπαστικές, αντί-ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Το Bloomberg επισημαίνει ότι ο κύριος κίνδυνος για τον Α. Σαμαρά είναι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο, υπό την ηγεσία του Αλ. Τσίπρα, βλέπει τις ευρωεκλογές του Μαΐου ως ένα μέσο για να εκθέσει τη μη δημοτικότητα του Α. Σαμαρά και να προκαλέσει νέες εκλογές.

Ο Γ. Εμμανουηλίδης του European Policy Centre στις Βρυξέλλες, τονίζει ότι «είναι μια πολιτικά εύθραυστη κατάσταση, επομένως ο Α. Σαμαράς χρησιμοποιεί κάθε ευκαιρία για να αποδείξει ότι είναι ο άνθρωπος που τυγχάνει ενός βαθμού εμπιστοσύνης από τους Ευρωπαίους ομολόγους του και έχει πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας στην Ευρώπη».