Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Χριστουγεννιάτικη έκπληξη» - Διαβάστε το 1o μέρος «Ηχηρή απουσία»
Αυτό το Σαββατοκύριακο διαβάζουμε το νέο διήγημα του Newsbomb.gr, που έχει τίτλο «Χριστουγεννιάτικη έκπληξη»
.jpg?t=zRtBeEt_zorT5UeOqWCXVQ)
Το Newsbomb.gr κάθε μήνα φιλοξενεί ένα διήγημα του δημοσιογράφου και συγγραφέα, Κυριάκου Κουζούμη.
«Χριστουγεννιάτικη έκπληξη» είναι ο τίτλος του νέου διηγήματος του Κυριάκου για το Newsbomb.gr. Διαβάστε το πρώτο κεφάλαιο «Ηχηρή απουσία».
Καλή ανάγνωση!
Ηχηρή απουσία
Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023
Στις οροφές των αυτοκινήτων είχε σχηματιστεί μια απαλή στρώση χιονιού. Ο αγέρας δυνατός, λυσσομανούσε πάνω στα δένδρα του πάρκου. Ο ουρανός θαμπός και η αφέντρα υγρασία είχε εξαπολύσει την οργή της πάνω σε τοίχους και τζάμια. Η ώρα περασμένη και στους στενούς δρόμους της Δροσιάς δεν κυκλοφορούσε ψυχή, παρά μονάχα ένα αυτοκίνητο που με χαμηλή ταχύτητα έστριψε στη σωστή οδό και στάθμευσε έξω από ένα πολυτελές σπίτι με ψηλές μάντρες. Ήταν το σπίτι του Νικηφόρου Κρανιά.
Στο εσωτερικό του σπιτιού η ατμόσφαιρα γεννούσε θαλπωρή και ζεστασιά. Στο τζάκι σιγόκαιγαν κούτσουρα ελιάς, το πελώριο χριστουγεννιάτικο δένδρο στη μέση του σαλονιού φορτωμένο με στολίδια και λαμπιόνια, ένας ογκώδης Άγιος Βασίλης δίπλα στην κλασική τραπεζαρία, πολύχρωμες μπάλες κρεμασμένες μέχρι και στα κουρτινόξυλα και στους αναπαυτικούς καναπέδες κοκκινοπράσινα ριχτάρια με εορταστικές αναπαραστάσεις.
Ο Νικηφόρος φορώντας τις μεταξωτές πιζάμες του ήταν κλεισμένος στο άντρο του και επεξεργαζόταν κάτι συμβόλαια που όφειλε να παραδώσει εντός της εβδομάδας. Μανιώδης επαγγελματίας, ο οποίος τα τελευταία αρκετά χρόνια είχε βρει την ψυχική του υγεία μέσω της εργασιοθεραπείας.
Ο ήχος του κουδουνιού τον έκανε να απορήσει. Κοίταξε το κρεμαστό ρολόι τοίχου. Κόντευε δέκα η ώρα. Πλησίασε την οθόνη και αντίκρισε μια φιγούρα με παλτό και κουκούλα. Συνοφρυώθηκε, αλλά άνοιξε, καθώς υπέθεσε πως θα ήταν η γειτόνισσα, η κυρία Καλλιόπη.
.jpg?t=X4Rz4a5HRngLVGcvAvMYNw)
Αμέσως μετά, άκουσε το κουδούνι της κύριας πόρτας. Στο άνοιγμά της… έμεινε ενεός!
«Εσύ;»
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014
Ήταν όλα στην εντέλεια! Η επιβλητική τραπεζαρία στρωμένη με ένα λευκό, κοφτό τραπεζομάντηλο, το πορσελάνινο σερβίτσιο παρατεταγμένο με χειρουργική ευλάβεια, σχέδια με ελαφάκια στις χαρτοπετσέτες και στη μέση μια σύνθεση φυσικών λουλουδιών και μικρών παιχνιδιών που ενίσχυε το εορταστικό κλίμα. Στο βάθος το χριστουγεννιάτικο δένδρο με εκατοντάδες λαμπάκια και στην ατμόσφαιρα η ευωδία του καλομαγειρεμένου κρέατος από τα χεράκια της μητέρας του Νικηφόρου, της Ελπίδας.
.jpg?t=O2HLEl10oVMlg7fuets67g)
Η ώρα σήμανε οκτώ το βράδυ. Ο Νικηφόρος απομακρύνθηκε από τον κόσμο και κλείστηκε στο γραφείο του για να τηλεφωνήσει στη σύζυγό του.
«Πού είσαι, βρε Ανθή; Σε λιγάκι τρώμε».
«Έχεις δίκιο, πέρασε η ώρα. Τι να έκανα; Είχαμε πολλή δουλειά. Θα έρθω όσο πιο σύντομα γίνεται».
«Παραμονή Χριστουγέννων βρήκατε να έχετε πολλή δουλειά; Τέτοια μέρα είναι όλοι με τις οικογένειές τους».
«Είναι εργάσιμη, ξέρεις. Και δεν έχουν όλοι οικογένειες. Για κάποιους που είναι μόνοι, η εργασία τέτοια μέρα λειτουργεί ως βάλσαμο στην κατάθλιψη», του απάντησε σχεδόν επιθετικά.
«Αν η διαφημιστική εταιρεία στην οποία δουλεύεις αγγαρεύει τους υπαλλήλους της σε τέτοιον βαθμό, τότε πώς να κάνουν οικογένειες; Εν πάση περιπτώσει, εσένα η θέση σου σήμερα ήταν εδώ, πλάι σε μένα και τα παιδιά μας».
«Με φωνάζουν. Πρέπει να κλείσω. Ξεκινήστε να τρώτε και θα έρθω. Φιλιά», του είπε και μεμιάς έκλεισε το κινητό της τηλέφωνο.
Ο Νικηφόρος ξεφύσηξε απελπισμένος. «Αχ βρε Ανθή. Μια ζωή η δουλειά σου πάνω απ’ όλα», ψέλλισε ενοχλημένος και πριν προλάβει να κάνει το παραμικρό άκουσε απ’ το σαλόνι τις φωνές των δίδυμων παιδιών του, του Γιάννη και της Ελένης. Πήρε μια βαθιά ανάσα και βρέθηκε πλάι τους.
.jpg?t=uGI0R6d7oVLX2D6N4tgDiQ)
Κάθισαν όλοι γύρω απ’ το εορταστικό τραπέζι. Οι γονείς του Νικηφόρου, οι αδελφικοί του φίλοι, ο Κώστας με τον Στέλιο και τις συζύγους τους, η καλύτερη φίλη της Ανθής, η Βέρα, αλλά και όλα τα παιδιά.
«Στην υγεία μας!» φώναξε ο παππούς Αρίστος και ο ήχος του τσουγκρίσματος αντιλάλησε στον χώρο.
«Καλά Χριστούγεννα», «καλέ γιορτές», «με υγεία και αγάπη», «πάντα να ανταμώνουμε, βρε παιδιά», ήταν οι ευχές που ακολούθησαν.
«Λοιπόν, πώς πάει η δουλειά στο συμβολαιογραφείο; Βρήκες τα πατήματά σου;» τον ρώτησε ο Στέλιος.
«Είναι λιγάκι δύσκολα τα πράγματα. Έχουμε πελάτες κάτι επιχειρηματίες με μεγάλες απαιτήσεις και μου έχει ανατεθεί ένα ογκώδες χαρτοφυλάκιο», απάντησε ο Νικηφόρος.
«Δεν σε φοβάμαι. Μια χαρά θα τα καταφέρεις», σχολίασε η σύζυγος του Στέλιου, η Νάνσυ.
«Η Ανθή πού είναι καλέ;» ήταν η ερώτηση του Κώστα.
«Έχει μπλέξει με τη δουλειά. Ζητά συγγνώμη απ’ όλους και θα έρθει όσο πιο σύντομα γίνεται». Με ύφος δήθεν άνετο τη δικαιολόγησε ο Νικηφόρος.
«Ελπίζω τουλάχιστον να προλάβει το γλυκό», ήταν το χαμηλόφωνο σχόλιο της ενοχλημένης πεθεράς της, η οποία απέσπασε το ολόγιομο βλέμμα του συζύγου της. «Άδικο έχω;» του ’γνεψε σχεδόν ψιθυριστά.
2.jpg?t=3jmWpcLz7yIJQZPAOf8eaQ)
Η Βέρα αντελήφθη τη συνομιλία τους και παρέμεινε βουβή. Έπνιξε στο κρασί τα δικά της ψυχολογικά προβλήματα καθώς έβλεπε τους πάντες ζευγαρωμένους, ενώ εκείνη ταλανιζόταν σε μία «απαγορευμένη» σχέση, που την ήθελε να έχει σύντροφο μόνο κάποια Σαββατοκύριακα. Τις αργίες και τις γιορτές ο σύντροφός της ήταν παρών στις έγγαμες υποχρεώσεις του.
~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~
Οι δείκτες στο ρολόι έδειξαν ένδεκα. Οι καλεσμένοι άρχισαν σιγά-σιγά να αποχωρούν.
«Πάμε κι εμείς, διότι τα παιδιά ήδη κοιμούνται όρθια. Καλά Χριστούγεννα, Νικηφόρε μου», είπε η Νάνσυ και τον φίλησε σταυρωτά.
Είχαν μείνει μόνο οι παππούδες. Η Ελπίδα συμμάζευε την κουζίνα ενώ ο Αρίστος καθόταν στην κουνιστή πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι και έπαιζε με τα εξάχρονα εγγόνια του.
Ο Νικηφόρος άδειασε μονορούφι το κρασί στο ποτήρι του και άναψε τσιγάρο. Βαριά η πρώτη τζούρα. Ο πατέρας του τον είδε και ζύγωσε κοντά του.
«Ψυχραιμία, λεβέντη μου. Συμβαίνουν αυτά. Μην κάνεις σκηνή. Σκέψου τα παιδιά σας».
Ο Νικηφόρος σούφρωσε τα χείλη και με βαριά καρδιά συμφώνησε.
«Δείξε κατανόηση και δώσε τόπο στην αγάπη!», πρόσθεσε ο πατέρας του.
.jpg?t=zP_Yh7waoi8WaIgyD9VNgg)
Εκείνη τη στιγμή, μια φαεινή ιδέα άστραψε μέσα στο κεφάλι του Νικηφόρου, φόρεσε στα παιδιά τα μπουφάν τους, έριξε κι αυτός το παλτό στους ώμους και βρέθηκαν στο υπόγειο πάρκινγκ του σπιτιού.
«Πού πάμε;» τον ρώτησε ο Γιάννης.
«Στη μαμά, αγόρι μου. Πάμε να της κάνουμε έκπληξη!»
Ζητωκραύγασε η Ελένη.
~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~
Μέσα στο επόμενο μισάωρο το αυτοκίνητο του Νικηφόρου είχε φτάσει στο κτήριο της διαφημιστικής εταιρείας επί της οδού Κηφισίας. Πάρκαρε ατσούμπαλα στον χώρο έξω από την είσοδο. Διέκρινε το αμάξι της Ανθής να είναι σταθμευμένο λίγο πιο πέρα ακριβώς δίπλα σε ένα πολυτελές τζιπ. Αφού έλυσε τα παιδιά από τα καθισματάκια τους, τα πήρε από το χέρι και πέρασαν στο κατώφλι της εταιρείας.
Στην υποδοχή συνάντησαν έναν νεαρό άνδρα με στολή σεκιούριτι.
«Καλησπέρα, χρόνια πολλά», είπε ο Νικηφόρος.
«Επίσης. Ο κύριος;»
«Είμαι ο σύζυγος της Ανθής Καρνέζη. Ήρθαμε οικογενειακώς να της κάνουμε έκπληξη. Θα μπορούσα να ανέβω στο γραφείο της;»
«Κύριε Κρανιά, δεν σας αναγνώρισα. Συγγνώμη. Ναι, ναι, φυσικά και να ανεβείτε. Στον τρίτο».
«Το υπόλοιπο προσωπικό είναι ακόμη επάνω;»
«Όχι, βέβαια. Έχουν φύγει όλοι από νωρίς. Εγώ έπιασα βάρδια στις τρεις το μεσημέρι και σχεδόν κανείς δεν ήταν εδώ. Ε, τέτοια μέρα δεν πειράζει. Καταλαβαίνετε».
Ο Νικηφόρος μαγκώθηκε, αλλά το έκρυψε με μαεστρία. «Δεν είχαν σύσκεψη;»
«Τι να σας πω; Δεν ξέρω τι κάνουν πάνω στα γραφεία, αλλά και να ’χαν, θα την έκαναν νωρίς».
Ο Νικηφόρος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του φόρεσε ένα ψυχρό χαμόγελο στα χείλη. Έφτασε στους ανελκυστήρες και πάτησε το κουμπί. Αμέσως ένας κρύος ιδρώτας τον έκοψε στη ράχη. Σκέφτηκε έξυπνα και γρήγορα. Επέστρεψε στον σεκιούριτι.
«Εεεε… Θα είχατε την ευγενή καλοσύνη να κρατήσετε λιγάκι τα παιδιά; Πετάγομαι πρώτα μια στιγμή μέχρι την τουαλέτα».
«Ναι, φυσικά κύριε Κρανιά». Χαμογελαστός ο σεκιούριτι βγήκε πίσω απ’ το οβάλ γραφείο της υποδοχής και οδήγησε τα παιδιά μέχρι τον διθέσιο καναπέ που ήταν λίγο πιο πέρα, δίπλα σ’ ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δένδρο.
.jpg?t=sozZ_7Or_Vj9SHjOO4esCA)
Ο Νικηφόρος έστριψε στον διάδρομο αναζητώντας, δήθεν, την τουαλέτα, αλλά αντ’ αυτού πήρε τις ανηφορικές σκάλες. Έφτασε στον τρίτο. Μέσα από τα τζάμια κατά μήκος των γραφείων έμπαινε αμυδρό φως χάρη στους στύλους της ΔΕΗ που ορθώνονταν στη λεωφόρο Κηφισίας. Διατήρησε το στόμα του κλειστό και με σχεδόν ατάραχο βήμα έφτασε μέχρι το γραφείο της συζύγου του. Κλειστή η πόρτα. Φανέρωσε απ’ το παλτό του ένα λουλούδι που είχε πάρει από το σπίτι και έπιασε το χερούλι. Ο ίδιος κρύος ιδρώτας επέστρεψε εντονότερος. Έγειρε το χερούλι προς τα κάτω και αναφώνησε…
«Έκπλη…» Η λαλιά του κόπηκε μαχαίρι εξαιτίας του θεάματος που αντίκρισε.
Η Ανθή ήταν ξαπλωμένη ολόγυμνη στην επιφάνεια του γραφείου ενώ ο πρόεδρος της διαφημιστικής εταιρείας όρθιος από πίσω της την έκανε να σφαδάζει από ηδονή!
«Νικηφόρε!» ξεστόμισε έντρομη με μάτια γουρλωμένα και ανταριασμένη καρδιά.
Το λουλούδι έπεσε απ’ τα χέρια του. «Συ… Συγγνώμη», συλλάβισε χαμένος και γύρισε την πλάτη του στο αποκαλυπτικό θέαμα. Τα πόδια του πήραν φωτιά…
.jpg?t=t9mRv6mpym_rYAkSZzvICw)
*Μην χάσετε το δεύτερο κεφάλαιο: «Τελειώσαμε»
Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «To μαχαίρι έσταζε... μέλι» - Διαβάστε το 4o μέρος «Άρτια παράνοια»
Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «To μαχαίρι έσταζε... μέλι» - Διαβάστε το 3o μέρος «Δίψα για λεφτά»
Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «To μαχαίρι έσταζε... μέλι» - Διαβάστε το 2o μέρος «Δεν φταις εσύ»
Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «To μαχαίρι έσταζε... μέλι» - Διαβάστε το 1o μέρος «Θολές αναμνήσεις»
