ΑΠΟΨΕΙΣ

Η εβδομάδα που πέρασε

Η εβδομάδα που πέρασε

Ευτύχημα της περασμένης εβδομάδας, το φωτεινό πρόσωπο της ελληνικής δικαιοσύνης που ξεπρόβαλε σε δύο υποθέσεις!

Δικαιωμένοι νιώσαμε και εμείς, ακόμη και αν μονάχα παρατηρητές ήμασταν. Πόσο όμορφη στα αυτιά μας ακούστηκε η απόφαση. Απόφαση που στην μια υπόθεση, ήταν αντίθετη με την πρώτη πρόταση της εισαγγελέως για αθώωση. Αθώωση… η 12χρονη όμως άκουσα, σαν μεγαλώσει εισαγγελέας θέλει να γίνει ώστε να δικάζει όσους ψυχικά και σωματικά εγκλήματα διαπράττουν.

Άκομψη εικόνα, μηδαμινής ταπεινοφροσύνης παρακολουθήσαμε την παρέλαση των Τρικάλων. Βυθισμένοι στο πένθος τους, αναδύοντας την οργή τους, γονείς θυμάτων των Τεμπών θέλησαν τα διαμαρτυρηθούν και να συνομιλήσουν με τους επισήμους. Οι αστυνομικοί τους εμπόδισαν τραβώντας τους από το μπουφάν. Παρά την σεβάσμια στάση του Πρωθυπουργού προς τους συγγενείς, φαίνεται πως πολλοί εκ των μελών δεν τον ακολουθούν και την πλάτη τους γυρνούν σε αντίθετη κατεύθυνση.

Ο Στέφανος Κασσελάκης ολοκληρώνοντας την στρατιωτική του θητεία, προγραμμάτισε ανάλαφρες προτεραιότητες, παρά να θέσει ουσιαστικά ερωτήματα για τα Τέμπη και την ακρίβεια. Διέψευσε τις δηλώσεις του, αφού παρέμεινε πρωταγωνιστής της ψυχαγωγίας και ματαίωσε τελικά την μεταγραφή στην ενημέρωση. Συνέχισαν οι δημοσιογράφοι να τον κυνηγούν σε κάθε του βήμα, και εκείνος να ανταποκρίνεται χαμογελώντας σε όλες τις ερωτήσεις που αφορούν το πρωινό του και το σκυλάκι του.

Η παράταξη του επίσης, εξέφρασε σθεναρές αμφιβολίες στους θεσμούς της χώρας και στην λειτουργία της. Είναι δυνατόν να ισχυρίζεσαι ότι οι εκλογές είναι διαβλητές και χρειαζόμαστε ζευγάρι μάτια από το εξωτερικό; Παράγκα είμαστε; Τι σχέση έχει η διαρροή των emails, με την αμφισβητήσει του πυρήνα της Δημοκρατίας;

Ο μαρασμός της οικονομίας έφτασε στο μποστάνι του Ταγίπ Ερντογάν στέφοντας τον ηττημένο μετά από 22 χρόνια. Το μπόλιασμα εκτός από την Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνης και την Άγκυρας, πότισε και το Σκουτάρι. Πόλη βαθιά μουσουλμανική, όπου παράλληλα φιλοξενεί το σπίτι του προέδρου της χώρας. Αναμένουμε εθνικιστικές κορώνες; Ενδεχομένως.

Αν και οι εσωτερικοί τριγμοί, που από την γωνία τον πρόεδρο κοιτάζουν, αποτελούν κυρίαρχο ζήτημα. Όσο για εκείνους που χαίρονται τρίβοντας τα χέρια τους για την πανωλεθρία του Ερντογάν, να σας θυμίσω πως στα νερά αυτά κολυμπάμε χρόνια. Σε άγνωστα μπορεί απρόσμενη φουρτούνα να μας βρει…