Πηγή: Pixabay / Newsbomb.gr

Ταυτότητα και Επάγγελμα Παιδί: Κάνοντας τη φρίκη στα Σεπόλια, τραγούδι

«Ταυτότητα και Επάγγελμα Παιδί»: Ένα τραγούδι σταθμός, το οποίο δεν ξύνει, αλλά γιατρεύει τις πληγές... Ένα τραγούδι που δημιουργήθηκε με πολύ συναίσθημα και με ένα «βαρύ» φορτίο, εκείνο της υπόθεσης σεξουαλικής κακοποίησης και μαστροπείας της 12χρονης στα Σεπόλια. Ο ερμηνευτής Γιώργος Χουβαρδάς και ο στιχουργός Κωνσταντίνος Τσακαλάκης μιλάνε για τη δημιουργία αυτού του τραγουδιού και για την πορεία που θέλουν να βαδίσουν στον κόσμο της μουσικής

Μαριάννα Κρασανάκη

18/11/2022 15:37

Η πολύκροτη υπόθεση του βιασμού και της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης του άτυχου 12χρονου κοριτσιού από τον 53χρονο στον Κολωνό αποτέλεσε αφορμή για τη δημιουργία ενός τρομερά συγκινητικού τραγουδιού κοινωνικής ευαισθητοποίησης για τα ανήλικα θύματα προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειάς τους, που μεγάλωσαν με τη βία πιο νωρίς από όσο θα έπρεπε.

«Ταυτότητα κι Επάγγελμα Παιδί» είναι λοιπόν ο πολύ ευρηματικός και ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένος τίτλος του δημιουργήματος, που με ιδιαίτερα ποιητική διάθεση εμπνεύστηκε και επιμελήθηκε στιχουργικά ο χαρισματικός νέος συγγραφέας και ποιητής, Κωνσταντίνος Τσακαλάκης, σε μουσική σύνθεση του επίσης νέου και εξαιρετικά ταλαντούχου ερμηνευτή και συνθέτη Γιώργου Χουβαρδά, του οποίου η αισθαντική ερμηνεία αρπίζει τρυφερά τις ευαίσθητες χορδές του ακροατή, αφυπνίζοντας πολύ έντονα συναισθήματα.

Οι δημιουργοί του τραγουδιού, που δεν ξύνει πληγές αλλά τις γιατρεύει, μίλησαν στο Newsbomb.gr για τη συνεργασία τους, τη διαδικασία σύνθεσης του κομματιού αλλά και την πορεία τους στον μαγικό χώρο της μουσικής.

- Λίγα λόγια για τον Γιώργο και τον Κωνσταντίνο, πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας;

Γιώργος: Είμαι ο Γιώργος Χουβαρδάς, 22 χρονών. Έχω μεγαλώσει μέσα στο γυμναστήριο λόγω του πατέρα μου, ο οποίος ασκεί το επάγγελμα του προπονητή, όμως με κέρδισε το πάθος της μητέρας μου, που είναι το τραγούδι. Χάρη σε εκείνη γράφτηκα σε μουσικό γυμνάσιο και λύκειο. Εκεί έκανα τις πρώτες σοβαρές επαφές με το τραγούδι, συμμετέχοντας στο ρεμπέτικο σύνολο. Όταν τελείωσα το σχολείο έκανα την πρώτη μου συνεργασία στο Παλλάς. Από τα 16 σπουδάζω στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών σύγχρονο τραγούδι με την Άννα Διαμαντοπούλου, από τις σπουδαιότερες δασκάλες φωνητικής στην Ελλάδα. Παράλληλα εργάζομαι στο γυμναστήριο.

Όταν γνώρισα τον Κωνσταντίνο είδα έναν άνθρωπο που τον ενδιαφέρει πολύ η μουσική και η τέχνη και είναι ένας στιχουργός που τον χρειάζεται αυτή τη στιγμή η βιομηχανία της μουσικής. Είναι σπουδαίος ειδικά μπροστά σε όλα αυτά που βγαίνουν τα τελευταία χρόνια από θέμα στίχων… στίχοι που έχουν κάτι να σου πουν και να σου δώσουν.

Κωνσταντίνος: Το γράψιμο ήτανε πάντα στη φύση μου, από μικρό παιδί! Η φλέβα είμαι σίγουρος πως είναι κληρονομιά από τον προπάππου μου, Νίκο Τσακαλάκη, που ήταν ποιητής και έχει αφήσει πολύτιμο έργο πίσω του, το οποίο μάλιστα είχε τιμηθεί από το Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός".

Οι σπουδές μου στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών έχουν συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη της ενήλικης προσωπικότητάς μου, καθώς έχουν δημιουργήσει ένα απαραίτητο αντίβαρο λογικής δίπλα στο πολύ έντονο συναίσθημά μου, που δύσκολα τιθασεύεται. Γι' αυτό και ήταν αδήριτη η ανάγκη μου για παράλληλη ενασχόληση με τα καλλιτεχνικά τα τελευταία χρόνια, όπου έχω την τύχη να είμαι δίπλα σε εξέχουσες προσωπικότητες της Τέχνης και του ελληνικού Πολιτισμού, όπως η ιδεώδης ερμηνεύτρια των έργων του Μίκη Θεοδωράκη, κυρία Μαρία Φαραντούρη, για την οποία τρέφω απόλυτο σεβασμό, πολύ μεγάλο θαυμασμό και βαθιά εκτίμηση. Είναι αναμενόμενο λοιπόν, όταν περιβάλλεσαι από τόσο φως, να εμπνέεσαι και να δημιουργείς!

Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε τον Γενάρη του 2020, λίγες εβδομάδες πριν τη νέα πραγματικότητα της εποχής της πανδημίας. Είχα μόλις υπογράψει το συμβόλαιό μου με έναν πολύ γνωστό εκδοτικό οίκο που με είχε προσεγγίσει και σε συζητήσεις που κάναμε έπεσε στο τραπέζι η ιδέα της παράλληλης κυκλοφορίας ενός τραγουδιού μαζί με το βιβλίο που ετοίμαζα. Έτσι, η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της εταιρείας, που ήδη έδειχνε απίστευτο ενθουσιασμό για το project, μου σύστησε - όπως μου είχε πει τότε - "ένα συνομήλικό μου εξαιρετικά ταλαντούχου παιδί" που θεωρούσε ότι μαζί μπορούσαμε να δέσουμε σίγουρα καλλιτεχνικά, μιας και οι προσλαμβάνουσες, τα ακούσματα και τα ερεθίσματά μας ήταν κοινά. Του εμπιστεύτηκα λοιπόν τότε τους στίχους του βιβλίου και ξεκινήσαμε την επικοινωνία μας. Πέρασαν κάποιες ημέρες και βρεθήκαμε ξανά. Ο Γιώργος είχε πάρει τις λέξεις μου, εμπνεύστηκε και είχε κάνει το θαύμα του. Βρήκαμε το σημείο επαφής!

Πολύ γρήγορα το ένα τραγούδι έφερε το άλλο και μέσα σ' αυτό το χορό συναισθημάτων μάς ένωσε μια δυνατή φιλιά. Είναι ειλικρινά σπάνια ευλογία και σπουδαία τύχη το να συναντάς φωτεινούς ανθρώπους που μπορείς να τους εμπνεύσεις και να σε εμπνεύσουν! Τα συρτάρια μας γεμίσανε ήδη αρκετά και νομίζω πως μάλλον ήρθε η ώρα όλα αυτά, που φτιάχναμε τόσο καιρό για εμάς, να αρχίσουμε να τα μοιραζόμαστε και με τον κόσμο!

Στο στούντιο ηχογραφώντας το «Ταυτότητα και επάγγελμα παιδί»

- Τι σας ενέπνευσε για να δημιουργήσετε αυτόν τον «βαρύ» νοηματικά τίτλο και αυτό το δυνατό τραγούδι. Τι σημαίνει για σας ο τίτλος «Ταυτότητα και Επάγγελμα Παιδί»;

Γιώργος: Όλα έγιναν ένα βράδυ στο σπίτι. Συνεργαζόμαστε και γράφουμε τραγούδια τα τελευταία χρόνια. Ακουγόταν τότε η κατάσταση στα Σεπόλια, όταν πρωτο-ξετυλιγόταν το κουβάρι της υπόθεσης. Πάνω στη συζήτηση νιώσαμε την ανάγκη να πάρουμε θέση με τον τρόπο που ξέρουμε… τη μουσική. Ο Κωνσταντίνος ξεκίνησε να γράφει στίχους και εγώ με την κιθάρα να βρίσκω τη μελωδία. Γινόντουσαν και τα δύο παράλληλα. Είχα πολύ έντονα στο μυαλό μου το τραγούδι «Κάποτε θα ‘ρθουν» (Συνθέτης: Μίκης Θεοδωράκης, Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος). Εμπνεύστηκα από αυτό.

Κωνσταντίνος: Η λέξη «ταυτότητα» με την ετυμολογική της έννοια αφορά στο σύνολο όλων εκείνων των ιδιοτήτων που προσδιορίζουν την ιδιαίτερη φύση ενός ατόμου και εν προκειμένω ενός παιδιού και κάθε παιδιού που δεν το άφησαν ή δεν το αφήνουν να ζήσει την αθωότητα της ηλικίας του. Από την άλλη ο όρος «επάγγελμα» στην ευρύτερη αντίληψη χαρακτηρίζει τη συνήθη ασκούμενη βιοποριστική ενασχόληση, η οποία για ένα τόσο ανήλικο παιδί είναι και νομικά απαγορευτική και ηθικά καταγγελτέα, πόσω δε μάλλον σε περιπτώσεις που αφορούν στην αποτροπιαστική ενέργεια του εξαναγκασμού κάποιου παιδιού σε ασελγείς πράξεις, μια ενέργεια που δε θα τη χωρέσει ποτέ ανθρώπινος νους.

Η φράση «Ταυτότητα κι Επάγγελμα Παιδί» είναι ένας στίχος - μανιφέστο που έγραψα πάνω σε μια στιγμή συναισθηματικής εξέγερσης και ουσιαστικά εμπεριέχει αυτό που όλοι πρέπει να θυμόμαστε και συνέχεια να το υπενθυμίζουμε σε όσους το ξεχνάνε, ότι δηλαδή τα παιδιά πρέπει να είναι πάντα αδιαπραγμάτευτα στο βάθρο του σεβασμού και της προστατευτικότητάς μας, χωρίς καμία περιστροφή.

- Πώς προσεγγίσατε κοινωνικά την υπόθεση βιασμού και μαστροπείας στα Σεπόλια ώστε να τη διατυπώσετε στους στίχους του τραγουδιού;

Γιώργος: Ακούγαμε ειδήσεις, ψάξαμε πάρα πολύ το θέμα. Θέλαμε να προσέξουμε, να δώσουμε μήνυμα αισιοδοξίας, ότι μέσα από την τέχνη θα δοθεί βοήθεια στα παιδιά που έχουν βιώσει αυτές τις καταστάσεις. Δεν σκεφτήκαμε στιγμή την προσωπική αναγνώριση και τις γκράντε περιστάσεις. Σκεφτήκαμε μόνο τον στίχο, το ελπιδοφόρο μήνυμα.

Κωνσταντίνος: Από την πρώτη στιγμή που δέχτηκα αυτό το κοινωνικό ερέθισμα μπήκα στη διαδικασία να ενημερωθώ τόσο ως απλός πολίτης για το ίδιο το γεγονός, όσο και ως τελειόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών για τις νομοθετικές παραμέτρους επί του θέματος, σε συζητήσεις ως επί το πλείστον με τον κύκλο των συμφοιτητών μου. Οι εξελίξεις ήταν και είναι ραγδαίες και σίγουρα τα πρώτα συναισθήματα που δημιουργούν είναι ο θυμός για τους θύτες αλλά και η βαθιά θλίψη καθώς και η ακλόνητη διάθεση για συμπαράσταση στα θύματα.

Ξεκίνησα να γράφω τους στίχους του τραγουδιού μας, βάζοντας σε μια τάξη τις λέξεις εκείνες που πονάνε. Ο Γιώργος βέβαια ήταν ήδη στο πιάνο δίνοντας μου έμπνευση με τη μελωδία του και φράση - φράση έδινε πνοή στα λόγια που τελείως αβίαστα έβγαιναν από μέσα μου σαν από πάντα γραμμένα. Η ένταση της στιγμής και η συγκίνηση ήταν κάτι το ανεπανάληπτο και νομίζω πως πρώτη φορά τη νιώσαμε στον ύψιστο βαθμό, αν και έχουμε μοιραστεί έως τώρα πολλές μεγάλες συγκινήσεις!

- Ποια ήταν τα συναισθήματα κατά τη διάρκεια σύνθεσης της μουσικής και των στίχων; Ήταν βαρύ το φορτίο που «κουβαλούσατε»;

Γιώργος: Τα συναισθήματα ήταν έντονα. Κάθε δύο λεπτά κοιταζόμασταν και λέγαμε τι γίνεται εδώ. Νιώθαμε ότι δημιουργούσαμε κάτι μεγάλο. Περιμέναμε ότι με το να δημοσιεύσουμε αυτό το τραγούδι, θα πουν ότι εκμεταλλευόμαστε την κατάσταση και έγινε. Την απάντηση για τον λόγο δημιουργίας την έδωσα και πιο πριν.

Κωνσταντίνος: Πάντα ήμουν πολύ ευαισθητοποιημένος με αυτά τα θέματα και, κάθε φορά που ακούω ή έρχομαι σε επαφή με περιστατικά κακοποίησης, ενεργοποιούνται άμεσα τα καλλιτεχνικά μου ένστικτα. Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος έκφρασης για να μπορώ να αποσυμφορίζομαι, διοχετεύοντας στο χαρτί όλες μου τις συναισθηματικές πιέσεις από καταστάσεις που αγγίζουν τις ευαίσθητες χορδές μου.

Εκείνο το βράδυ λοιπόν ήταν σαν να έγινε μέσα μου μια έκρηξη βαθύ πόνου. Ήταν η στιγμή να εξωτερικευτεί όλος αυτός ο εσωτερικός μου αποτροπιασμός, γεγονός στο οποίο με βοήθησε παρά πολύ και το εξαιρετικά ευαίσθητο μουσικό κλίμα που ήδη είχε αρχίσει να χτίζει στο πιάνο ο πολύ ταλαντούχους φίλος μου Γιώργος Χουβαρδάς. Εξάλλου, η Τέχνη είναι σύνδεση ψυχών και σίγουρα είμαστε και οι δύο πολύ τυχεροί και ευγνώμονες που έως τώρα έχουμε καταφέρει να επικοινωνούμε μέσα από τα μυστικά της τα περάσματα, τελείως ανεπιτήδευτα και με απόλυτα καθαρό συναίσθημα.

- Γνωρίζετε ανθρώπους που έχουν πέσει θύματα κακοποίησης; Έχετε βρεθεί ποτέ οι ίδιοι σε δύσκολες και δυσάρεστες καταστάσεις;

Γιώργος: Δεν έχω βρεθεί σε τέτοια κατάσταση. Δεν έχω νιώσει ποτέ την σκέψη του τι γίνεται μπροστά μου. Θεωρώ ότι θα το είχα καταλάβει αν κάποιος δικός μου άνθρωπος είχε πέσει θύμα κακοποίησης και θα έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου.

- Ποιες είναι οι σκέψεις σας για το τραγούδι, υπάρχουν σχέδια για να πάτε ένα βήμα παρακάτω έχοντας το συγκεκριμένο υλικό στα χέρια σας;

Γιώργος: Θα θέλαμε να κάνουμε μια μουσική παρουσίαση του κομματιού, η οποία θα πλαισιωθεί με τραγούδια ίδιας θεματολογίας. Σκεφτόμαστε την προσθήκη αφήγησης ποιημάτων. Θα είναι μια παρουσίαση του τραγουδιού, μια βραδιά ακρόασης και ψυχαγωγίας όχι διασκέδασης.

Δεν έχει περάσει η σκέψη να κάνουμε τραγούδι κάποια άλλη υπόθεση. Υπάρχει υλικό από στίχους του Κωνσταντίνου που δεν σχετίζονται με την επικαιρότητα.

Κωνσταντίνος: Έχουμε ήδη δεχτεί μια πολύ μεγάλη αγκαλιά από τον κόσμο χάρη στο πρώτο μας «παιδί» και είμαστε πάρα πολύ περήφανοι και ανακουφισμένοι μιας και φαίνεται ότι η αλήθεια μας συνάντησε ήδη την αλήθεια πολλών. Όλο αυτό εξάλλου είναι μια αλληλεπίδραση. Σαφώς και έχουμε - όπως πάντα - αρκετές ιδέες, που θα θέλαμε ωστόσο να τις συνδυάσουμε έτσι ώστε να μπορέσουμε μέσα από την υλοποίησή τους να προσφέρουμε κι εμείς με τον τρόπο μας ακόμα πιο έμπρακτα. Θέλουμε όμως να γίνει και αυτό αβίαστα, να το φέρει η ροή του χρόνου. Τίποτα επιτηδευμένο δεν χωράει σε τέτοιες περιπτώσεις. Μόνο ό,τι προστάζει η στιγμή και το συναίσθημα, με γνώμονα το οποίο έχουμε μάθει πάντοτε να λειτουργούμε.

Προσωπικά - με όλα αυτά που συμβαίνουν - βγαίνω συχνά πια από τον ρομαντισμό του εσωτερικού μου κόσμου, αφουγκράζομαι την κοινωνία και τις ανησυχίες της και επιστρέφω για να αποτυπώσω τα «σκληρά» αυτού του κόσμου με έναν τρόπο που να μη θυμώνει, να μην εξαγριώνει αλλά να εξάπτει μόνο αγνά και ενωτικά συναισθήματα. Προς το παρόν, και εγώ και ο Γιώργος επικεντρωνόμαστε στο πρώτο μας αυτό τραγούδι και εξακολουθούμε να παράγουμε με σεβασμό και αγάπη, πρώτα απ' όλα για εμάς και έπειτα για όλους εκείνους με τους οποίους μοιραζόμαστε τις δημιουργίες μας.

Γιώργος: Το «μικρόβιο» ήρθε από τη μητέρα μου και το μουσικό σχολείο. Νιώθω ότι όποιος έχει πάει σε μουσικά σχολεία είναι τυχερός. Όσοι αποφοιτήσαμε έχουμε κάτι που τα Γενικά Λύκεια δεν το έχουν δει. Παιδιά άλλων τάξεων και ηλικιών παίζανε μαζί. Εξελιχθήκαμε σε ανθρωπιστικό επίπεδο πολύ πιο γρήγορα.

- Αγαπημένος στίχος από το τραγούδι σας;

Για κάτι λίγα χάρτινα σε ρίχναν στα φθηνά
~Γιώργος
Κι άμα σε ρωτήσουνε τι ήσουν, να τους πεις Ταυτότητα κι Επάγγελμα Παιδί
~Κωνσταντίνος

Γιώργος Χουβαρδάς: Ο ερμηνευτής του «Ταυτότητα και επάγγελμα παιδί» που πορεύεται με γνώμονα την αγάπη για τη μουσική

- Από πότε αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι;

Μέσα από τη δασκάλα μου στο ωδείο ήρθε η συνεργασία με τη Φωτεινή Δάρρα στο θέατρο Παλλάς σε ένα αφιέρωμα για τη Τζένη Βάνου. Εκεί επιβεβαιώθηκε ότι αυτό έπρεπε να κάνω. Οι καιροί το 2018 δεν επέτρεπαν και πολλά στον χώρο αυτό. Είναι πολύ δύσκολο να βιοπορίζεσαι από αυτό, ειδικά αν δεν σε ενδιαφέρει ο κόσμος της νύχτας και των μπουζουκιών. Δεν έχω σταματήσει να το κυνηγάω και πιστεύω θα φτάσω στο επίπεδο που θέλω.

- Είναι το πρώτο σου κομμάτι; Έχεις ερμηνεύσει κι άλλα τραγούδια;

Τον Απρίλιο του 2022 είχα εμφανιστεί στον «Σταυρό του Νότου». Από εκεί και πέρα δεν έχει υπάρξει ακόμα κάτι κανονισμένο. Με το νέο έτος θα εμφανιστούμε σε μουσική σκηνή.

- Βλέπουμε ότι κυνηγάς το όνειρό σου. Μέχρι που έχεις βάλει στόχο να φτάσεις;

Έχω ένα ακόμα τραγούδι που βγήκε το 2021. Είναι μια επανεκτέλεση του «Ποια νύχτα σ' έκλεψε». Είχαμε πάρει την άδεια από τον κ. Μίμη Πλέσσα και τον κ. Παπαδόπουλο να το επανεκτελέσω.

- Έχεις συνεργαστεί με πρόσωπα του καλλιτεχνικού κόσμου;

Πέρα από τη Φωτεινή Δάρρα που είχα την ευκαιρία να βρίσκομαι δίπλα της στο Παλλάς, υπήρξε περίοδος που συνεργάστηκα στενά με τον Χρήστο Παπαδόπουλο. Επίσης είχα την τιμή να συμμετέχω στην περιοδεία της Κωνσταντίνας το καλοκαίρι του 2021.

- Ποιος είναι ο στόχος σου για τη συνέχεια;

Να μην αλλάξω ποτέ τον τρόπο που πορεύομαι. Να έχω σαν πλώρη την τέχνη και τίποτα άλλο. Να βγαίνουν ωραίες δουλειές, ποιοτικές. Θα ήθελα πολύ να βρεθώ δίπλα σε σπουδαίους καλλιτέχνες και σε μεγάλα θέατρα. Ο μεγαλύτερος στόχος μου είναι να μπορέσω να δώσω στον κόσμο τα περισσότερα δυνατά κομμάτια δικιάς μου δημιουργίας.

- Τι σημαίνει για σένα αναγνώριση;

Δε θέλω ποτέ να σκέφτομαι με γνώμονα το χρήμα και την αναγνώριση. Δεν με αφορά σε πρώτη φάση. Με αφορά η τέχνη, αν έρθει καλώς να έρθει αλλά δεν την έχω γνωρίσει ακόμα έτσι κι αλλιώς... Όταν τη μάθω θα ξέρω να σου απαντήσω.

Εκτίθεσαι παραπάνω, παίρνεις βήμα στη δημοσιότητα. Είναι ένας λόγος παραπάνω να προσέχουμε τα λόγια μας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου όταν έρθει αυτή η στιγμή θέλω να περνάω τα σωστά μηνύματα.