Πτώση Canadair στην Κάρυστο: Ας είναι αυτοί οι πιλότοι οι τελευταίοι ήρωες που έπεσαν στο καθήκον

Συγκλονισμένη όλη η Ελλάδα παρακολούθησε σε ζωντανή σύνδεση το χαμό δύο νέων παιδιών εν ώρα υπηρεσίας, δίνοντας μία ακόμα μάχη στον πόλεμο που διεξάγεται κάθε καλοκαίρι στη χώρα μας.

Προφανώς και βλέποντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτοί οι άνθρωποι παλεύουν καθημερινά ίσως ήταν και κάτι το αναμενόμενο. Και δυστυχώς, αν συνεχίσουμε έτσι τα δύο νέα αυτά παιδιά δεν θα είναι οι μόνοι ήρωες που δίνουν τη ζωή τους.

Εδώ και δεκαετίες το ελληνικό κράτος έχει αποτύχει πλήρως να ελέγξει την κατάσταση. Και αυτό γιατί φαίνεται πλέον πως δεν υπάρχει καμία ουσιαστική πολιτική βούληση για να διαμορφωθεί ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που θα διέπει τη διαχείριση των δασών μας αλλά και τη δασοπυρόσβεση. Κάτι η κλιματική αλλαγή, κάτι οι δήμαρχοι που δεν πιέζουν τους πολίτες να καθαρίσουν τα οικόπεδα τους, κάτι η μορφολογία του εδάφους, βάλτε και τα μελτέμια με αποτέλεσμα να σηκώνουμε κάθε καλοκαίρι τα χέρια ψηλά. Φυσικά και όλοι αυτοί είναι παράγοντες που δημιουργούν τις πιο δύσκολες συνθήκες για να ελεγχθεί μια πυρκαγιά. Αλλά εδώ πλέον φαίνεται να μην ελέγχουμε τίποτα. Αν θελουμε να περιορίσουμε το κακό χρειάζεται να επενδύσουμε στην πρόληψη. Να δούμε αν θέλουμε να έχουμε δάση στη χώρα μας και ποια θα είναι η χρήση τους. Για παράδειγμα στην Ελλάδα έχουμε τα δασαρχεία που ο ρόλος τους είναι ακριβώς η διαχείριση ενός δάσους. Σωστή διαχείριση όμως με δύο και τρεις υπαλλήλους για έναν ολόκληρο εθνικό δρυμό για παράδειγμα δεν μπορεί να γίνει. Άρα δεν κάνει κανείς τίποτα. Και συνεχίζεται η αυθαίρετη δόμηση, και συνεχίζουν να μην υπάρχουν αντιπυρικές ζώνες και συνεχίζουν να μην καθαρίζονται τα δάση, τα οποία μάλιστα γίνονται και σκουπιδότοποι και συνεχίζουμε να καιγόμαστε. Σε όλο αυτό προσθέστε και την αιώνια αντιπαλότητα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας που ανέλαβε και την πυρόσβεση πριν αρκετά χρόνια με την Δασική Υπηρεσία αλλά και το χάος όσον αφορά τις αρμοδιότητες των δήμων και τη συνδρομή τους στις όποιες προσπάθειες μπορεί να γίνουν. Τα τελευταία χρόνια έχει ευτυχώς γιγαντωθεί και το κίνημα των εθελοντών δασοπυροσβεστών. Δεν θα πρέπει κάποιος να τους εκπαιδεύσει κατάλληλα αλλά και να τους εξοπλίσει; Στο χαοτικό κομμάτι της οργάνωσης να προσθέσουμε και τις ευθύνες της ΔΕΗ με τους μετασχηματιστές που σκάνε και τις κολόνες που πιάνουν φωτιά με τελευταίες τις συγκεκριμένες καταγγελίες για την πυρκαγιά στην Κάρυστο , αλλά και τις εξαγγελίες που ακούμε κάθε χρόνο για υπογειοποίηση καλωδίων.
Θα κλείσω με το αγαπημένο θέμα των αυθαιρέτων μέσα στα δάση. Η μεγαλύτερη ίσως κοροϊδία από την σύσταση του ελληνικού κράτους. Δείγμα πως κανείς πραγματικά δεν ενδιαφέρεται για το περιβάλλον στη χώρα μας.

Επειδή κάθε χρόνο λοιπόν θα θρηνούμε θύματα και θα κλαίμε πάνω από τα αποκαΐδια ας αναλάβει η κυβέρνηση ξεκάθαρες πρωτοβουλίες και ας αφήσει στην άκρη το όποιο πολιτικό κόστος. Η δημιουργία νέων φορέων που θα αναλάβουν τη σωστή διαχείριση του φυσικού μας πλούτου είναι μια λύση. Ήπια τουριστική ανάπτυξη σε κάποιες περιοχές, κυρίως στα περιαστικά δάση, δια ροπάλου απαγόρευση κτισμάτων και κατεδάφιση αυθαιρέτων μέσα στον δασικό ιστό και συνεργασία με ιδιώτες για τη πυροπροστασία και την πυρόσβεση είναι κινήσεις που μπορεί να βοηθήσουν. Το ένα ή τα δύο παραπάνω πυροσβεστικά αεροσκάφη δεν θα κάνουν τη διαφορά. Η σωστή όμως πρόληψη μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.