Μπριζίτ Μπαρντό: Η ταραχώδης σχέση με τον γιο της - Από τη μισητή εγκυμοσύνη στη συμφιλίωση

Μερικούς μόνο μήνες μετά τον θάνατο του Ζακ Σαρριέ, που απεβίωσε στις 3 Σεπτεμβρίου σε ηλικία 88 ετών, ο Νικολά Σαρριέ βλέπει και τη μητέρα του, Μπριζίτ Μπαρντό, να φεύγει από τη ζωή. Η σχέση μητέρας και γιου ήταν για χρόνια πολύπλοκη, αλλά με τον καιρό κατάφερε να εξομαλυνθεί, κυρίως χάρη στην παρέμβαση του Μπερνάρντ Ντ’Ορμαλ.

Ο τελευταίος, που υπήρξε σύζυγος της Μπριζίτ Μπαρντό από το 1992, έκανε ό,τι μπορούσε για να φέρει μητέρα και γιο κοντά. «Πρότεινα στη Μπριζίτ να επισκεφθεί τον γιο της και όλα πήγαν καλά», είχε δηλώσει στην Paris Match τον Σεπτέμβριο. «Δεν συναντιούνται πολύ συχνά, αλλά έχει έρθει αρκετές φορές να τη δει. Και μιλούν τακτικά στο τηλέφωνο», πρόσθεσε ο σύζυγος της Μπαρντό.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, η BB, που είχε ήδη υποστεί αρκετές εκτρώσεις, δεν είχε σχέδιο να γίνει μητέρα, πολύ δε περισσότερο με τον τότε σύντροφό της Ζακ Σαρριέ. «Θα μπορούσε να είναι ευτυχισμένη. Είναι το αντίθετο. Η αγάπη είναι άγρια και ελεύθερη. Δεν θέλει αυτό το παιδί. Δεν είναι έτοιμη. Δεν το επιθυμεί. Όχι με αυτόν τον άντρα, τον Σαρριέ, που γίνεται όλο και πιο κτητικός, τον οποίο ξέρει ευάλωτο, μερικές φορές βίαιο», ανέφερε ο Πασκάλ Λουβριέ στο βιβλίο του Vérité BB (Éd. Le Passeur). Αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια γι’ αυτήν.

Η Μπριζίτ Μπαρντό και η πολύπλοκη σχέση με τη μητρότητα

Μόλις έμεινε έγκυος, η Μπριζίτ Μπαρντό δεν είχε άλλη επιλογή παρά να παντρευτεί και να ακολουθήσει τους κανόνες. Τουλάχιστον έτσι θεωρούσε ο πατέρας της, Λουί. Αντιμέτωπη με τις επιφυλάξεις της την ημέρα του γάμου, εκείνος την υπενθύμισε: «Είσαι έγκυος, μην το ξεχάσεις. Πρέπει να παντρευτείς τον πατέρα». Κάπως έτσι παντρεύτηκε στις 18 Ιουνίου 1959, σε μια μικρή τελετή στο Λουβενσιέν (Yvelines), το οχυρό της οικογένειας Μπαρντό. Αν και η πίεση του γάμου ήταν δυσβάσταχτη, η εγκυμοσύνη ήταν ακόμα πιο επώδυνη. Στο βιβλίο της Initiales B.B., που εκδόθηκε το 1996, η σταρ αφηγείται ανοιχτά: «Ήταν σαν ένας όγκος που τρεφόταν από εμένα, που τον κουβαλούσα στην πρησμένη σάρκα μου, περιμένοντας τη στιγμή που θα απαλλαγώ από αυτόν. Ο εφιάλτης έφτασε στο αποκορύφωμά του, έπρεπε να αναλάβω για πάντα το αντικείμενο της δυστυχίας μου».

Στις 11 Ιανουαρίου 1960, η ηθοποιός γεννά ένα αγόρι, τον Νικολά. Είναι 25 ετών και δεν νιώθει έτοιμη για τη μητρότητα. «Όταν τοποθετούν το παιδί στην κοιλιά της, είναι τόσο εξαντλημένη που το απωθεί», αφηγείται η Μαρί-Ντομινίκ Λελιέβρ στο «Brigitte Bardot, plein la vue (Éd. Flammarion)». Αργότερα, η Μπαρντό θα εκφράσει με σκληρά λόγια αυτό το γεγονός, λέγοντας: «Θα προτιμούσα να γεννήσω ένα μικρό σκυλάκι». Σε συνέντευξη στην Καρολίνα Πιγκότσι της Paris Match, όπως καταγράφεται στο βιβλίο Pourquoi eux (Éd. Plon), αφήνει να εννοηθεί ότι «σίγουρα δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για να έχει παιδί». Εξηγεί: «Αυτοκτονούσα κάθε τρία λεπτά, έκανα μόνο ανοησίες, αλλά δεν επιλέγεις· ο χρόνος ήταν λάθος και όλοι υπέφεραν».

Ο Νικολά οδηγεί τη μητέρα του στα δικαστήρια

Αν και η γέννα υπήρξε «τραύμα» για την BB, όπως η ίδια παραδέχεται στο Le Point, οι σκληρές της λέξεις πλήγωσαν βαθιά και τον γιο της, Νικολά. Το 1996, εκείνος προσέφυγε κατά της μητέρας του για παραβίαση της ενδομήτριας ιδιωτικότητας. Στην υπόθεση είχε τη στήριξη του πατέρα του, Ζακ Σαρριέ. «Ο γιος της Μπριζίτ Μπαρντό, Νικολά Σαρριέ, και ο πρώην σύζυγός της Ζακ Σαρριέ ζητούν 6 εκατομμύρια φράγκα αποζημίωση από την ηθοποιό, και 5 εκατομμύρια από τον εκδότη Grasset που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1996 την αυτοβιογραφία της Initiales BB», γράφει η Libération το 1997. Η υπεράσπιση της ηθοποιού δεν πείθει τους δικαστές, που την κρίνουν ένοχη. Στις 7 Μαρτίου 1997, οι Ζακ και Νικολά Σαρριέ πέτυχαν να καταδικαστούν η Μπαρντό και ο εκδότης της και να πληρώσουν 150.000 φράγκα στον πρώτο και 100.000 στον δεύτερο ως αποζημίωση.

Μητέρα και γιος στον δρόμο της συμφιλίωσης

Με τον καιρό, η Μπαρντό αναγνώρισε τις αμαρτίες της, λέγοντας χαρακτηριστικά στη Le Parisien, το 2022: «Μου έλειπε πολλή υποστήριξη, μου έλειπαν οι γονείς μου, άνθρωποι που να με βοηθούν να ζήσω. Δεν είχα αυτά».

Ο χρόνος έκανε το έργο του, και με τις πληγές -αν και ανοιχτές - μητέρα και γιος κατάφεραν να ενωθούν ξανά. «Μιλάμε τακτικά στο τηλέφωνο. Ζώντας στη Νορβηγία, με επισκέπτεται μια φορά το χρόνο στη Μαντραγκ, μόνος ή με την οικογένειά του, τη γυναίκα του, τις εγγονές μου», είχε πει στην Var Matin. «Τον αγαπώ με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Και εκείνος επίσης», είχε προσθέσει.

Διαβάστε επίσης