Κάλπη Νο 2: Εκλογές κυβέρνησης, εκλογές αντιπολίτευσης

Ας πάρουμε, όμως, με τη σειρά τα θέματα που προκύπτουν από την αριθμητική της πρώτης κάλπης. Έχω την εντύπωση ότι από τη Μεταπολίτευση έως την 21η Μαΐου 2023, δεν υπήρξε άλλο ιστορικό προηγούμενο κυβερνώντος κόμματος που διεκδικεί δεύτερη τετραετία, να γράφει στο «κοντέρ» ποσοστό υψηλότερο εκείνου που είχε λάβει πριν από την πρώτη κυβερνητική του θητεία -και μάλιστα ποσοστό σχεδόν υπερδιπλάσιο του πολιτικού του αντιπάλου. Αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις πολιτικής και ιδεολογικής κυριαρχίας της ΝΔ και ισχυροποιεί ιδιαίτερα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δίνοντάς του τη δυνατότητα να κάνει τις κινήσεις που θεωρεί απαραίτητες χωρίς καμία δέσμευση.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά βαδίζουμε προς τις δεύτερες εκλογές, που δεν θα είναι μόνο εκλογές κυβέρνησης αλλά και εκλογές αντιπολίτευσης. Ως προς το πρώτο δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία. Με το 40 plus στον πρώτο γύρο, η Νέα Δημοκρατία ουσιαστικά έχει διασφαλίσει το στόχο της αυτοδυναμίας. Θυμίζω ότι με βάση τους υπολογισμούς του επιτελείου του Μεγάρου Μαξίμου, ακόμη και με πολύ μικρότερο ποσοστό (34,5%), ο σχεδιασμός για αυτοδύναμη κυβέρνηση θεωρείτο εφικτός.

Σε ό,τι αφορά στην κεντροαριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο καναβάτσο. Δεν έχει τον απαραίτητο χρόνο για να σχεδιάσει και να επικοινωνήσει μια άλλου τύπου στρατηγική, που θα του επέτρεπε να μπει δυναμικά στο παιχνίδι της δεύτερης κάλπης. Κατά πάσα πιθανότητα θα περιοριστεί στο κατενάτσιο προκειμένου να περιφρουρήσει τα ποσοστά του και να μην υποστεί περαιτέρω συρρίκνωση. Πολλά θα εξαρτηθούν σε επίπεδο εντυπώσεων από τη στάση των στελεχών της «Ομπρέλας», που ως το παρά πέντε των εκλογών προέβαλαν την πολιτική τους άποψη για μια σειρά από σημαντικά ζητήματα κινούμενα εμφανώς εκτός της κεντρικής γραμμής της Κουμουνδούρου -γεγονός που προκάλεσε σύγχυση στους ψηφοφόρους και ενέτεινε την αμφιβολία σε μερίδα των πολιτών, για το κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ συνιστά αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική λύση. Παράλληλα, εγείρεται το ερώτημα τι σκοπεύει να κάνει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας όπως επίσης και αν άμεσα ή έμμεσα θα υπάρξει κίνηση αμφισβήτησής του.

Ο πρόεδρος της Προοδευτικής Συμμαχίας χρεώνεται προσωπικά τις λανθασμένες -όπως προκύπτει από το αποτέλεσμα- πολιτικές επιλογές, τα προτάγματα της Κουμουνδούρου στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας αλλά και την, κατά γενική ομολογία, ατυχή καμπάνια που επέλεξε το κόμμα του. Το βέβαιο είναι ότι η απλή αναλογική και ο τρόπος διαχείρισης των πιθανών συνεργασιών, έπληξαν τον δικομματισμό, έβλαψαν καίρια την αξιωματική αντιπολίτευση και φούσκωσαν τα πανιά του ΠΑΣΟΚ που έδινε στην πραγματικότητα μάχη πολιτικής επιβίωσης. Ένα μονοψήφιο ποσοστό για την Χαριλάου Τρικούπη, θα άνοιγε τη στρόφιγγα της εσωστρέφειας και θα οδηγούσε το τρίτο κόμμα σε τροχιά ραγδαίας συρρίκνωσης. Τώρα ο Νίκος Ανδρουλάκης, έχοντας απαλλαγεί από το δίλημμα ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ, θα επιχειρήσει να κλείσει περαιτέρω την ψαλίδα ανάμεσα στη Χαριλάου Τρικούπη και την Κουμουνδούρου επενδύοντας στο προφίλ «ήρεμη δύναμη – σοβαρή φωνή της αντιπολίτευσης».

Στο κάδρο του πέραν της Νέας Δημοκρατίας ιδεολογικού φάσματος, μπαίνει πλέον με αξιώσεις και το ΚΚΕ που είδε τα ποσοστά του να αυγατίζουν στον πρώτο γύρο. Άρα εν όψει της δεύτερης αναμέτρησης -όπως ήδη επισημάναμε- το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα σχηματισθεί αυτοδύναμη κυβέρνηση αλλά αν θα υπάρξει ή όχι ανακατάταξη στην κέντροαριστερά-αριστερά και προς ποια κατεύθυνση.