Ο εφησυχασμός, ο αιφνιδιασμός, η εν θερμώ αντίδραση και η «ρετσινιά» του Μάκη Βορίδη

Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών φαίνεται ότι μετατρέπεται σε καταλύτη σημαντικών πολιτικών εξελίξεων.

Ο εφησυχασμός, ο αιφνιδιασμός, η εν θερμώ αντίδραση και η «ρετσινιά» του Μάκη Βορίδη
INTIME NEWS
5'

Τόσο οι πρόσφατες συγκλονιστικές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας όσο και τα τελευταία δημοσκοπικά ευρήματα (GPO-MRB), πιστοποιούν ότι η κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία θεωρεί ότι η κυβέρνηση με πράξεις ή παραλείψεις συνέβαλε στη συσκότιση της υπόθεσης και ζητεί να χυθεί άπλετο φως και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Μ’ άλλα λόγια, να κάτσουν στο σκαμνί οι υπαίτιοι της τραγωδίας που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 57, στην πλειοψηφία τους νέοι άνθρωποι. Ζητούσαν επίσης να μην ξανασυμβεί τέτοιο κακό, γεγονός που σημαίνει ότι ουδόλως πιστεύουν πως στο διάστημα που μεσολάβησε έχουν ληφθεί τα αναγκαία μέτρα, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ασφάλεια των σιδηροδρομικών δρομολογίων. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά:

Πρώτον, η κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε πλήρως καθώς είχε υποτιμήσει την πρωτοβουλία διοργάνωσης συγκεντρώσεων για τα Τέμπη. Θεωρούσε ότι θα πρόκειται για «θέμα ρουτίνας», με μικρή απήχηση, δηλαδή θα πέρναγε «στα ψιλά». Για του λόγου το αληθές, την παραμονή των συγκεντρώσεων ασχολείτο περίπου κατά αποκλειστικότητα… με τις εκλογές στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (Κούβελος κατά Καπράλου), ενώ εκώφευε και στις επισημάνσεις νεοδημοκρατών βουλευτών της περιφέρειας που είχαν «πιάσει το κλίμα» και συνιστούσαν μάλιστα την αναβολή των κομματικών συγκεντρώσεων που είχαν προγραμματιστεί την ίδια ημέρα.

Δεύτερον, ο πρωθυπουργός επέλεξε να δώσει λίγες ημέρες μετά, τηλεοπτική συνέντευξη (ALPHA, Αντώνης Σρόιτερ) ενώ ακόμη τελούσε εν θερμώ και σε τέτοιες περιπτώσεις, το αποτέλεσμα σπάνια είναι θετικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι χρησιμοποίησε ασυνήθιστα πολλές φορές τις λέξεις δεν ήξερα, έλεγα ότι ήξερα, παραπλανήθηκα, ερωτώμενος για κρίσιμες πτυχές της τραγωδίας. Δεν υπηρετήθηκε επομένως η εικόνα της στιβαρότητας – σιγουριάς, στοιχεία που με μεγάλη επιμέλεια καλλιεργεί στο προφίλ του ο κ. Μητσοτάκης. Πέραν αυτής της σημειολογικής παρατήρησης, ο πρωθυπουργός, εκτιμώ ότι δεν κατόρθωσε να πείσει την κοινή γνώμη ότι η κυβέρνηση εμφορείται από αγαθές προθέσεις και κάθε άλλο παρά συγκαλύπτει. Φοβάμαι ότι η «ρετσινιά» (όπως τη χαρακτήρισε ο Μάκης Βορίδης) εξακολουθεί να υπάρχει. Όπως επίσης και ένα λογικό κενό που απορρέει από το γεγονός ότι υιοθέτησε δογματικά ερμηνείες, για παράδειγμα ως προς το φορτίο της μοιραίας αμαξοστοιχίας, λοιδορώντας τη διαφορετική άποψη την οποία τοποθετούσε στην κατηγορία των «σεναρίων συνωμοσίας».

Επιπρόσθετα η απαξίωση ουσιαστικά της Εξεταστικής Επιτροπής που συστήθηκε για τη διερεύνηση της υπόθεσης και στην οποία το κουμάντο το είχαν οι 15 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, προκάλεσε νέο κύκλο ερωτημάτων στην κοινή γνώμη και κατήφεια στην Κοινοβουλευτική της Ομάδα. («Δηλαδή μόνοι μας τα κάναμε;» ήταν το παράπονο ουκ ολίγων).

Αλλά και η καθυστερημένη δήλωση σεβασμού στη Μαρία Καρυστιανού, έγινε μετά από μακρά περίοδο στοχοποίησής της κατά τρόπο βάναυσο ενίοτε και χυδαίο, με πρωτεργάτες κορυφαίους υπουργούς, βουλευτές και στελέχη της παράταξης.

Τρίτον, το δημοσκοπικό ποσοστό του κυβερνώντος κόμματος υποχωρεί ενώ την ίδια ώρα υποχωρεί ή μένει στάσιμο το ποσοστό των συστημικών κομμάτων της αντιπολίτευσης. Στην πρόθεση ψήφου (MRB, OPEN) η Νέα Δημοκρατία κινείται στη ζώνη του 21% ενώ η αδιευκρίνιστη ψήφος (προς την οποία χάνει διψήφιο ποσοστό) εκτινάσσεται στο 25%. Αυτό το γεγονός παραπέμπει προφανώς σε παθογένειες της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, όμως, παραπέμπει και σε παθογένειες της αντιπολίτευσης, αν αναγνωσθεί από άλλη σκοπιά. Γιατί εύλογα μπορούμε να αναρωτηθούμε γιατί αυτό το 25% παραμένει… πεισματικά κάτω από την ομπρέλα της αδιευκρίνιστης ψήφου, δείχνοντας στην πραγματικότητα ότι τίποτε δεν… του κάνει κλικ. Πανομοιότυπη είναι και η εικόνα που προκύπτει από τις απαντήσεις για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό: και πάλι στο 21% ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μεγάλη απόσταση περίπου 14 μονάδων πίσω ο Νίκος Ανδρουλάκης, ενώ καθαρά πρώτος και εντυπωσιακά ενισχυμένος ο ΚΑΝΕΝΑΣ. Οι αριθμοί μας λένε πολλά.

Τέταρτον, άρα κλυδωνίζεται η κυβέρνηση; Θεωρώ πως όχι, κρίνοντας με βάση τους ποιοτικούς δείκτες, αλλά και με βάση την εικόνα της αντιπολίτευσης. Παρά τον κοινωνικό αναβρασμό αυτή τη στιγμή, το 24,2% δηλώνει ότι αξιολογεί θετικά και μάλλον θετικά την κυβερνητική εικόνα, δηλαδή μόλις 0,2 της μονάδας λιγότερο σε σχέση με την προηγούμενη μέτρηση. Υπάρχουν, ωστόσο και άλλες παράμετροι, που αν αποκτήσουν περαιτέρω δυναμική θα μπορούσαν να διαφοροποιήσουν το τοπίο, γιατί φαίνεται ότι έχουμε μπει σε φάση «αθροίσεων» και τα Τέμπη έχουν μετατραπεί σε πεδίο υποδοχής της διαμαρτυρίας και για άλλα θέματα, συγκοινωνούντα ή και άσχετα. Ας ανατρέξουμε σε δύο ενδιαφέροντα ευρήματα (MRB, OPEN): όταν οι πολίτες ερωτώνται γιατί αισθάνονται οργισμένοι, ποια-ποιες είναι οι βασικές γενεσιουργές αιτίες απαντούν «διαφθορά – έλλειψη δικαίου». Και αντίστοιχα, όταν ερωτώνται γιατί φοβούνται, ως γενεσιουργό αίτιο του φόβου περιγράφουν την «οικονομική ανασφάλεια».

Κλείνοντας, ακούω ελαφρώς απορημένη τη συζήτηση που διεξάγεται για το αν, υπ’ αυτές τις συνθήκες, η Νέα Δημοκρατία θα έπρεπε να παραμείνει προσηλωμένη στο κέντρο ή να στρίψει προς τα δεξιά. Λέω, λοιπόν, ότι με ποσοτικά κριτήρια μάλλον θα πρέπει να φυλαχθεί και από τις δύο μπάντες, με ποιοτικά κριτήρια θα πρέπει να αναμετρηθεί με τον εαυτό της, γιατί αν απαντήσει αξιόπιστα στα αξιακά ζητήματα (κράτος δικαίου) και αν κατορθώσει να επιλύσει αποτελεσματικά τα πρακτικά (ακρίβεια), τότε θα έχει ικανοποιήσει τους πάντες, και δεξιούς και κεντρώους και αριστερούς. Έτσι, απλά.

Σχετικές ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων Δημοφιλή