Η ΠΡΙΟΝΟΚΟΡΔΕΛΑ

Ανάγκη, η πιο μυτερή βελόνα

Ανάγκη, η πιο μυτερή βελόνα

Όσα χρήματα και αν έρθουν, όσες επενδύσεις και αν γίνουν, όσες επιτροπές κι αν συσταθούν, όσοι Ορλάν και αν προκύψουν, τίποτε δεν πρόκειται να μας σώσει.

Του Μάκη Σεριάτου, Διαφημιστή

Τίποτε δεν πρόκειται να γίνει καλό για εμάς χωρίς εμάς. Αν δεν νιώσουμε ότι υπάρχει λόγος και αν δεν σταματήσουμε να «σερνόμαστε» εθνικά και ατομικά, καμία συνταγή δεν πρόκειται να λειτουργήσει.

Αυτή είναι η αλήθεια.

Ότι είναι τέλος εποχής. Και σε τέτοιες περιόδους κάθε προσπάθεια να καθυστερήσουμε την αλλαγή για λίγο πιο μετά όχι μόνο δεν έχει νόημα, αλλά χειροτερεύει τους όρους και επιμηκύνει την επώδυνη μετάβαση δημιουργώντας συνθήκες για τερατογενέσεις.

Το νέο «παιδί» της Ελλάδας πρέπει να γεννηθεί στην ώρα του αλλιώς δεν θα επιβιώσει ούτε αυτό που περιμένει να γεννηθεί, ούτε η πατρίδα που το κυοφορεί.

Είναι σχεδόν σαν φυσικός νόμος. Τέλος ενός ενεργειακού κύκλου και την ίδια ώρα αρχή ενός άλλου. Και αυτό είναι πέρα από κομματικές αντιλήψεις, πέρα από την τρέχουσα πολιτική επιχειρηματολογία, πέρα από το τι θα ήθελε ο καθένας να γίνει ή πως προσδιορίζει το ιδεατό και το σωστό. Αυτή τη στιγμή, που οι πολυτέλειες για τα επιμέρους έχουν τελειώσει και μόνο η πατρίδα έχει σημασία, το «σωστό» είναι ό,τι μπορεί να βάλει την τελεία σε αυτή την παραίτηση που από μόνη της οδηγεί στο μοιραίο. Για να αρχίσει η κοινωνία να ξανακούει. Για να σταματήσει έστω και λίγο να προβλέπει τι καιρό θα κάνει και να θελήσει να παλέψει για να τον προλάβει. Για να ανοίξει τα μάτια της και να βγει από το κώμα, μέσα από το σοκ της καινούργιας κατάστασης. Αλλιώς δεν γίνεται τίποτε. Γιατί στην τρύπια τσέπη που έχει το παντελόνι ενός καταθλιπτικού είτε ρίξεις ευρώ, είτε ρίξεις δραχμές, είτε ρίξεις δολάριο, ακριβώς την ίδια τύχη θα έχουν. Άρα αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να βγει από την κατάθλιψη, να κλείσει την τρύπα στην τσέπη του και τότε θα σκεφτεί τι τον συμφέρει να έχει αυτή η τσέπη μέσα.

Τώρα σημασία έχει μόνο η πατρίδα και πως θα νιώσουμε ξανά όλοι μας ότι είναι δική μας υπόθεση. Ακόμη και αν δεν συμφωνούμε με τους δρόμους και τους τρόπους που αυτή τη στιγμή μας προτείνονται, πρέπει να δούμε καθαρά ποια είναι η ανάγκη. Η ανάγκη είναι να γεννηθεί στην ώρα του το νέο. Υγιές και όχι τερατογένεση από τις καθυστερήσεις. Και η ανάγκη, όπως λέει ο Σαίξπηρ, είναι η πιο μυτερή βελόνα.