«Τρεις υποθέσεις» για τα 20 χρόνια του «επιθεωρητή Μονταλμπάνο»

Ο Αντρέα Καμιλλέρι άρχισε να γράφει στα 62 του και σύντομα έγινε ο πλέον πολυδιαβασμένος Ιταλός συγγραφέας. Μεγάλος τεχνίτης του αστυνομικού μυθιστορήματος, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, είναι μεταφρασμένος σε 30 γλώσσες και συνιστά ένα εκδοτικό φαινόμενο όχι μόνο στην πατρίδα του, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Η «Φωνή του βιολιού» μιλάει για την ιστορία μιας δολοφονημένης νέας γυναίκας και ενός μεγάλου μουσικού που ζει σαν ερημίτης και πολλών άλλων. Είναι πάνω απ' όλα μια ιστορία αλλαγών και ο ίδιος ο Μονταλμπάνο, στην προσωπική ζωή του οποίου σημειώνονται εξελίξεις, θα πρέπει να αποφασίσει αν θα αλλάξει τη ζωή του.

Το «Άρωμα της νύχτας» βρίσκει τον ντετέκτιβ μας σε μια ιδιαίτερη φάση της πορείας του. Η απόλυτη ανάγκη του για μοναξιά φέρνει συγκρούσεις με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Παράλληλα, έχει να αντιμετωπίσει μια δύσκολη υπόθεση εξαφάνισης προσώπων που, «εξ επαγγέλματος», παρέσυραν δεκάδες μικρούς επενδυτές και «οικειοποιήθηκαν» τις καταθέσεις τους – χρήματα κόπους μιας ζωής.

Στο «Χάρτινο φεγγάρι» ο αστυνόμος Μονταλμπάνο παλινδρομεί μεταξύ δύο γυναικών, που και οι δύο είναι ισχυρές και ακραίες. Η μία εξωστρεφής, με έντονο ερωτισμό, η άλλη εσωστρεφής, με νοσηρά πάθη, ικανή ν' αναλάβει τα πάντα και να κρύψει τα πάντα. Βήματα τυφλά τον οδηγούν στο μυστήριο ενός πεθαμένου σπιτιού, όπου, γύρω υπάρχει ένα πτώμα σε άσεμνη στάση. Και αρχίζει η περιπέτεια της αλήθειας.

Ο τόπος των ιστοριών είναι ο σικελικός νότος με τις αρχές και τους κώδικές του. Η πλοκή αντιστοιχεί σε κινηματογραφικό έργο. Όπως εξηγούν οι μεταφραστές Φώτος Λαμπρινός και η Φωτεινή Ζερβού, «ο Καμιλλέρι δίδαξε, για περίπου τριάντα χρόνια, σκηνοθεσία θεάτρου στη Θεατρική Ακαδημία της Ρώμης, αλλά η αδυναμία του είναι ο κινηματογράφος.

Πέρα από τις διαρκείς αναφορές του σε κινηματογραφικές ταινίες, κατά κανόνα με έμμεσο τρόπο, η δομή και ο ρυθμός της αφήγησης που επιλέγει θυμίζει περισσότερο κινηματογραφικό σενάριο παρά μυθιστόρημα». Και παραθέτουν τα χαρακτηριστικά της γραφής του: Κοφτές φράσεις, ασταμάτητη δράση, σασπένς σε σωστές αναλογίες, μελαγχολία, μοναξιά του βασικού ήρωα . Άλλωστε, στην Ιταλία μία από τις πλέον επιτυχημένες σειρές των τελευταίων χρόνων είναι αυτή που έγινε με βάση τα βιβλία του Καμιλλέρι, με τον τίτλο: «Ο αστυνόμος Μονταλμπάνο».

Παρακάμπτοντας τη φιλολογία της Μαφίας, ο Καμιλλέρι παρουσιάζει τους ανθρώπους και το σικελικό περιβάλλον με ευγένεια και συναισθηματισμό, γι ΄αυτό και τα έργα του δεν θεωρούνται «αστυνομικά» αλλά και «κοινωνικά» μυθιστόρημα, φτάνοντας στα όρια της λογοτεχνίας.

Διαβάστε επίσης:

Θεσσαλονίκη: «Όψεις της ζωής των νέων στην αρχαία Μακεδονία» στο Μουσείο Αρχαίας Αγοράς