Κάρολος: Η «Πέτρα του Πεπρωμένου» οδηγεί σε «συγκρούσεις» με τη Σκωτία - «Ο τελευταίος βασιλιάς»
Ο ρόλος της περίφημης «Πέτρας του Πεπρωμένου» στη στέψη του Βασιλιά Καρόλου και οι δεσμοί Σκωτίας-Αγγλίας - Γιατί κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Κάρολος θα είναι ο τελευταίος μονάρχης της Σκωτίας
Ο Άλεξ Σάλμοντ πρώην υπουργός (με ρόλο πρωθυπουργού) της Σκωτίας υποστήριξε ότι ο Κάρολος θα είναι ο τελευταίος βασιλιάς της Σκωτίας προτού η χώρα του υιοθετήσει εκλεγμένο αρχηγό κράτους.
Ο Σάλμοντ, ο οποίος είναι τώρα ηγέτης του Κόμματος Άλμπα, προέβλεψε ότι η Σκωτία θα εγκατέλειπε τη μοναρχία εάν αποχωριστεί από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Σύμφωνα με την Daily Mail, πριν από το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας το 2014, η κυβέρνηση του Σάλμοντ υποσχέθηκε ότι η βασίλισσα Ελισάβετ θα παραμείνει αρχηγός του κράτους της Σκωτίας σε περίπτωση που το δημοψήφισμα ήταν υπέρ του «ναι».
Ωστόσο, τώρα επέμεινε ότι μια ανεξάρτητη Σκωτία θα «ξεκινήσει με την προϋπόθεση της δημοκρατίας» και έτσι θα διέκοψε τους δεσμούς με τη βασιλική οικογένεια. Ο Σάλμοντ εξέφρασε τον θυμό του για τον λόγο ότι η ιστορική Stone of Destiny (Πέτρα του Πεπρωμένου) πρόκειται να χρησιμοποιηθεί στην τελετή στέψης του βασιλιά Καρόλου και κατηγόρησε την κυβέρνηση του SNP επειδή επέτρεψε να μεταφερθεί στο Γουέστμινστερ. Υποστήριξε δε ότι ο σημερινός υπουργός Χάμζα Γιούσαφ θα έπρεπε να είχε διατάξει την αστυνομία να περιφρουρήσουν το Κάστρο του Εδιμβούργου για να αποτραπεί η αφαίρεση του πετραδιού.
Το Stone of Destiny μεταφέρθηκε στο Αβαείο του Ουέστμινστερ το Σαββατοκύριακο ενόψει της στέψης του Καρόλου.
Τι είναι η «Πέτρα του Πεπρωμένου»
Ο Κάρολος θα γίνει ο τελευταίος σε μια μακρά σειρά μοναρχών που έχουν στεφθεί στην κορυφή της πέτρας, γνωστής και ως Πέτρα του Πεπρωμένου. Κάποτε ήταν λάφυρα πολέμου, τώρα θεωρείται αρχαίο σύμβολο όχι μόνο της ίδιας της μοναρχίας της Σκωτίας, αλλά και της συχνά ταραγμένης ενότητας στον πυρήνα του Ηνωμένου Βασιλείου που κυβερνά πλέον ο Κάρολος.
«Είναι ένα πραγματικά εμβληματικό αντικείμενο», είπε η Ρέιτσελ Πίκερινγκ ιστορικός και σύμβουλος για το Historic Environment Scotland, στο Global News. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι το σύμπλεγμα κόκκινου ψαμμίτη των 150 κιλών χρονολογείται από τα τέλη του ένατου αιώνα, αλλά σημειώνει ότι η ακριβής προέλευσή του «καλύπτεται από μυστήριο».
Μερικοί θρύλοι χρονολογούν την πέτρα στους βιβλικούς χρόνους, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι προήλθε από το αρχαίο Τείχος του Αντωνίνου που χτίστηκε από τους Ρωμαίους στην Κεντρική Σκωτία τον δεύτερο αιώνα. Ωστόσο, η Πίκερινγκ λέει ότι είναι ευρέως αποδεκτό[ πως «η πέτρα είναι από τη Σκωτία και πιο συγκεκριμένα ότι προέρχεται από την τοποθεσία Scone».
Όποια και αν είναι η προέλευσή της, η πέτρα χρησιμοποιήθηκε επί αιώνες στις στέψεις των βασιλιάδων της Σκωτίας στο παλάτι Scone στο Moot Hill στο Perthshire - εξ ου και η ονομασία «Stone of Scone». Αυτό συνέβη μέχρι το 1296, όταν ο βασιλιάς Εδουάρδος Α' της Αγγλίας άρπαξε την πέτρα από τη Σκωτία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Πολέμου της Ανεξαρτησίας της Σκωτίας, μαζί με τα βασιλικά εμβλήματα του John Balliol, Βασιλιά της Σκωτίας. «Ουσιαστικά απογυμνώθηκαν από τον βασιλιά της Σκωτίας και μεταφέρθηκαν στην Αγγλία ως ένα είδος πολεμικής λείας», είπε η Πίκερινγκ.
Παρά τις δύο μεγάλες απειλές- έναν βομβαρδισμό από σουφραζέτες το 1914 και τη σύντομη απομάκρυνσή του από το Αβαείο του Γουέστμινστερ εν μέσω γερμανικών αεροπορικών επιδρομών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - η «Stone of Scone» και ο θρόνος στέψης παρέμειναν άθικτα για σχεδόν 700 χρόνια.
Αλλά το 1950, τέσσερις Σκωτσέζοι φοιτητές που ευθυγραμμίστηκαν με το εθνικιστικό κίνημα εισέβαλαν στο Αβαείο την ημέρα των Χριστουγέννων και έκλεψαν την πέτρα. «Δεν έχω ιδέα πώς το κατάφεραν», είπε η Πίκερινγκ. «Ήταν ένα τόσο μεγάλο βαρύ αντικείμενο! «Προφανώς το έσυραν και το έκρυψαν στο πίσω μέρος ενός Ford Anglia και μετά το μετέφεραν πίσω στη Σκωτία».
Κατά τη διάρκεια της ληστείας, η πέτρα έσπασε σε δύο κομμάτια, κάτι που ορισμένοι πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα προκλήθηκε από την προηγούμενη βομβιστική επίθεση. Ένας λιθοξόος επισκεύασε την πέτρα μόλις επέστρεψε στη Σκωτία και η άθικτη πλέον πέτρα στεγάστηκε στο Αβαείο Arbroath - όπου οι Σκωτσέζοι βαρόνοι ζήτησαν το 1320 από τον πάπα να αναγνωρίσει επίσημα την ανεξαρτησία τους εν μέσω αγγλικών προσπαθειών κατάκτησης.
Παρά τη μαζική βρετανική έρευνα, η πέτρα ανακτήθηκε μόλις τον Απρίλιο του 1951. Επιστράφηκε στο Αβαείο του Γουέστμινστερ και στη θέση της στο θρόνο της στέψης, η οποία στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε κατά τη στέψη της Βασίλισσας Ελισάβετ Β' δύο χρόνια αργότερα.
Το 1996, η Ελισάβετ και η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου συμφώνησαν ότι η πέτρα έπρεπε να επιστραφεί στη Σκωτία. Πραγματοποιήθηκε μια μαζική τελετή παράδοσης για να παρακολουθηθεί η πομπή της πέτρας στο Κάστρο του Εδιμβούργου την Ημέρα του Αγίου Ανδρέα, που ονομάστηκε για τον προστάτη άγιο της Σκωτίας και έγινε σημαντική εθνική εορτή.
«Ήταν μια πραγματικά σημαντική περίσταση», είπε η Πίκερινγκ. «Ήταν μια τεράστια απόφαση από την πλευρά της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου και μια πραγματικά συμβολική πολιτική χειρονομία για να επιστραφεί στην πατρίδα του στη Σκωτία. «Η ίδια η εκδήλωση ήταν μια πραγματικά μεγάλη εορταστική υπόθεση. Υπήρχαν πάνω από 10.000 άνθρωποι που παρατάχθηκαν στο Royal Mile (στο Εδιμβούργο).»
Έκτοτε, η πέτρα στεγάζεται σε ένα δωμάτιο υψίστης ασφαλείας μαζί με τα κοσμήματα του στέμματος της Σκωτίας στο Κάστρο του Εδιμβούργου, με την προϋπόθεση ότι θα μεταφερθεί πίσω στο Λονδίνο για μελλοντικές στέψες. Το Σάββατο 6 Μαΐου, ο Κάρολος θα γίνει ο πρώτος Βρετανός μονάρχης που στέφεται με την (προσωρινή) παρουσία ενός «Stone of Scone» που κατοικεί επίσημα στη Σκωτία.
Εν μέσω συνεχιζόμενων συζητήσεων για την ανεξαρτησία αυτής της χώρας από το Ηνωμένο Βασίλειο και το μέλλον της Κοινοπολιτείας γενικότερα, η στέψη είναι μια ευκαιρία να διδάξει στους ανθρώπους την ιστορία της Σκωτίας και ένα κομμάτι της σκωτσέζικης παράδοσης που οι ιστορικοί εξακολουθούν να μαθαίνουν, λένε οι ιστορικοί.
Νέες επιστημονικές αναλύσεις, ανάμεσά τους έρευνες με ακτίνες Χ, θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τι θα μπορούσαν να είναι οι ρωμαϊκοί αριθμοί χαραγμένοι στην πέτρα, καθώς και ίχνη άλλων μετάλλων και υλικών που θα μπορούσαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με την προέλευσή της. «Δεν έχουμε πραγματικά όλες τις απαντήσεις ακόμα», καταλήγει η Πίκερινγκ.
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
