«Η άγνωστη του Σηκουάνα»: Το μυστήριο του χαμογελαστού πτώματος που έσωσε εκατομμύρια ζωές

Η ταυτότητα μίας γυναίκας που βρέθηκε στον Σηκουάνα πριν από 140 χρόνια παραμένει άλυτο μυστήριο, όμως η συνεισφορά της στην ιατρική και στην ανθρωπότητα έμελλε να να είναι καταλυτική, σώζοντας εκατομμύρια ζωές.

Το 1885, στο Παρίσι ένα πτώμα μιας νεαρής γυναίκας, βρέθηκε να επιπλέει στον ποταμό, αλλά κάτι στο πτώμα τράβηξε την προσοχή των δυνάμεων ασφαλείας και, κυρίως, των ιατροδικαστών του νεκροτομείου: δεν έφερε σημάδια βίας, κάτι αρκετά συνηθισμένο σε πτώματα που εμφανίζονταν στο νερό.

Μέρες αργότερα κανείς δεν την αναζήτησε. Όμως η έκφρασή της τράβηξε την προσοχή των επιστημόνων του νεκροτομείου. Όπως λέει η ιστορία, το πρόσωπό της είχε μια ειρηνική έκφραση και ένα είδος χαμόγελου πάνω του. Ένα μισοχαμόγελο που οδήγησε τον συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ, ο οποίος κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1957, να την περιγράψει ως "πνιγμένη Μόνα Λίζα".

Ένας από αυτούς τους επιστήμονες αποφάσισε ότι αυτό το πρόσωπο ήταν άξιο για μια μάσκα θανάτου, μία μάσκα από γύψο.

Η μάσκα αντιγράφηκε και άρχισε να διατίθεται στο εμπόριο. Γρήγορα έγινε αντικείμενο διακόσμησης στα σαλόνια των παριζιάνικων σπιτιών. Η τάση εξήχθη γρήγορα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου η "ξένη του Σηκουάνα" έγινε ακόμη πιο δημοφιλής και έγινε ένα φιλόδοξο look για τα νεαρά κορίτσια. Έγινε σύμβολο ομορφιάς και ερωτισμού της εποχής της.

Δεν ήταν μόνο ο Καμύ που γοητεύτηκε από την ιστορία της. Ο Αυστριακός συγγραφέας Rainer Maria Rilke την ανέφερε σε ένα από τα έργα του, τα Τετράδια της Malte Laurids Bridge. Για εκείνη έγραψε και ο Γερμανός συγγραφέας Ράινχολντ Κόνραντ Μούσλερ, ο οποίος την έκανε πρωταγωνίστρια στο μυθιστόρημα Die Unbekannte. Η ιστορία της μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1936. Και το 1968, ο Gabriel García Márquez δημοσίευσε το βιβλίο El ahogado más hermoso del mundo, το οποίο ενδεχομένως θυμίζει την ιστορία της " "The Unknown".

Ωστόσο, η πιο επαναστατική συνεισφορά της "άγνωστης του Σηκουάνα" ήταν στην ιατρική επιστήμη

Ο Asmund Laerdal ήταν Νορβηγός και εργαζόταν στη βιομηχανία παιχνιδιών. Κατασκεύαζε κυρίως πλαστικά αυτοκίνητα και κούκλες. Οι γνώσεις του στη βιομηχανία παιχνιδιών συνδυάστηκαν με μια τραυματική οικογενειακή εμπειρία: ο Laerdal είχε σώσει τον γιο του από πνιγμό κάνοντας μασάζ και χτυπώντας το στήθος του. Για όλα αυτά, έλαβε μια άνευ προηγουμένου ανάθεση. Έπρεπε να σχεδιάσει μια πλαστική κούκλα για να διδάξει τη νέα τεχνική καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης (ΚΑΡΠΑ) που είχε αρχίσει να διαδίδεται στον ιατρικό κόσμο.

Ο Laerdal δεν δίστασε: οι κούκλες αυτές, στις οποίες οι φοιτητές θα εφάρμοζαν μασάζ στο στήθος και αναζωογόνηση στόμα με στόμα, θα κατασκευάζονταν με το πρόσωπο της "Άγνωστης του Σηκουάνα".

Το 1960, η εταιρεία έβγαλε στην αγορά την Resusci Anne, την κούκλα καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης (CPR). Μέχρι σήμερα, το δημιούργημα του Laerdal εκτιμάται ότι έχει εκπαιδεύσει 300 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Λόγω της επιτυχίας του, το εργοστάσιο, το οποίο ήταν εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στη βιομηχανία παιχνιδιών, έκανε πλήρη στροφή και μετατράπηκε σε βιομηχανία αφιερωμένη στην κατασκευή ιατρικού εξοπλισμού.

Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, υπήρχαν ερωτήματα σχετικά με το αν η ιστορία της "άγνωστης του Σηκουάνα" ήταν αληθινή ή όχι.
Στο μυστήριο της ταυτότητας του πτώματος του τέλους του 19ου αιώνα προστίθενται και εκείνες οι φωνές που δυσπιστούν στην ιστορία της. Φωνές που δεν πιστεύουν ότι το χαμόγελο της άγνωστης σορού έγινε πρώτα αντικείμενο ομορφιάς σε χιλιάδες ευρωπαϊκά σπίτια και στη συνέχεια το πρόσωπο ενός αντικειμένου που έσωσε εκατομμύρια ζωές από το 1960 μέχρι σήμερα.

Μέσω της εφαρμογής της τεχνητής αναπνοής στόμα με στόμα στην τεχνική της τεχνητής αναπνοής, η "Jane Doe του Σηκουάνα" απέκτησε ένα νέο παρατσούκλι: "Η πιο φιλημένη γυναίκα στην ιστορία".

Η ιστορία της ζωής της ήταν εντελώς άγνωστη. Αυτό που συνέβη μετά τον θάνατό της είναι αυτό που την έκανε διάσημη σε όλο τον κόσμο.

Διαβάστε επίσης