Τζόρτζιο Αρμάνι: Το αγόρι από την Ιταλία που έγινε ο «Βασιλιάς της μόδας»

Θλίψη σκόρπισε στην παγκόσμια κοινότητα η είδηση θανάτου του «βασιλιά της μόδας», Τζόρτζιο Αρμάνι σε ηλικία 91 ετών.

Ο θρυλικός σχεδιαστής δεν είχε εμφανιστεί στις πασαρέλες του Ιουνίου, καθώς ανάρρωνε από ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε, ενώ όπως ανέφερε η εταιρεία του, σχεδίαζε μια μεγάλη εκδήλωση για να γιορτάσει τα 50 χρόνια του ομώνυμου οίκου κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου αυτόν τον μήνα.

Η ζωή και η μεγάλη πορεία του σχεδιαστή «σύμβολο»

Ο Τζόρτζιο Αρμάνι γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου 1934 στην Πιαντσέζα της βόρειας Ιταλίας, από τον Ούγκο Αρμάνι, λογιστή σε μια εταιρεία μεταφορών, και τη Μαρία Ραϊμόντι.

Μεγάλωσε με τον μεγαλύτερο αδελφό του Σέρτζιο και τη μικρότερη αδελφή του Ροζάνα.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Λύκειο Λεονάρντο ντα Βίντσι στο Μιλάνο, ο Αρμάνι φιλοδοξούσε να ακολουθήσει μια καριέρα στην ιατρική, ιδιαίτερα μετά την ανάγνωση του έργου του Α. Τζ. Κρόνιν «Η Ακρόπολη».

Εγγράφηκε στο τμήμα ιατρικής του Πανεπιστημίου του Μιλάνου, αλλά το 1953, αφού φοίτησε για τρία χρόνια, έφυγε και κατατάχθηκε στον στρατό. Λόγω του ιατρικού του υπόβαθρου, τοποθετήθηκε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο στη Βερόνα, όπου παρακολουθούσε παραστάσεις στην Αρένα. Τελικά αποφάσισε να αναζητήσει μια διαφορετική επαγγελματική πορεία.

Η Ιταλία έχασε, μαζί με τον Τζόρτζιο Αρμάνι, μια αισθητική ιδιοφυΐα που έφερε επανάσταση στην εμφάνιση των συγχρόνων του. Αυτός ο εργατικός άνθρωπος, που ξεκίνησε από το μηδέν, πέθανε σε ηλικία 91 ετών, αφήνοντας πίσω του μια αυτοκρατορία μόδας και μια τεράστια περιουσία. Μια αγρυπνία ανοιχτή στο κοινό θα πραγματοποιηθεί αυτό το Σάββατο και την Κυριακή στο Teatro, το σπίτι του στο Μιλάνο.

Μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Αρμάνι διατήρησε την απαραίτητη απόσταση από μια περιττή ύπαρξη. Ένας τρόπος να προστατεύει τον εαυτό του και να συμμετέχει στις χαρές της καθημερινής ζωής, από την πιο απλή έως την πιο πολυτελή, από την πιο μάταιη έως την πιο βαθιά, από την πιο μοναχική έως την πιο κοινότοπη.

Ο θρυλικός Ιταλός σχεδιαστής μόδας έγινε παγκοσμίως γνωστός για τα ανδρικά του κοστούμια και τη διακόσμηση πολλών ξενοδοχείων.

Η πρώτη ανδρική συλλογή έγινε αμέσως αντιληπτή. Ένα από τα μοντέλα που παρουσιάστηκαν, ένα άκαμπτο, χωρίς φόδρα σακάκι, προκάλεσε αίσθηση. Θα προμήνυε δεκαετίες απαλότητας του κοστουμιού και της εμφάνισης, τη διάσημη «sprezzatura», τον αμετάφραστο ιταλικό όρο για χαλαρή κομψότητα. Αυτή η αναγνώριση ενθάρρυνε το ζευγάρι να αναπτύξει γρήγορα μια γυναικεία σειρά. Ένα χρόνο αργότερα, τα πρώτα κομμάτια για τη σεζόν άνοιξη/καλοκαίρι 1976 σηματοδότησαν μια καμπή στη μόδα.

Το Μιλάνο έγινε, μαζί με το Παρίσι, μια πρωτεύουσα όπου μπορούσε κανείς να ντυθεί χωρίς αγγλικούς κώδικες. Η κομψότητα ήταν απαραίτητη. Τα υλικά και το «Made in Italy» συμβόλιζαν δημιουργίες υψηλής ποιότητας.

Ο Τζόρτζιο Αρμάνι έφερε έναν πολύτιμο μοντερνισμό μετά την εποχή των διαμαρτυριών μετά το 1968. Οι γυναίκες φόρεσαν φαρδιά κοστούμια, σε συνδυασμό με φλατ τακούνια, για να πάνε στο γραφείο. Οι εύκαμπτες σιλουέτες τους αποκάλυπταν την προσωπικότητά τους χωρίς επίδειξη.

Το ιδιαίτερο στυλ του Αρμάνι

Ο Αρμάνι αφήνει πίσω του cult κομμάτια από μια γκαρνταρόμπα που συνδυάζει ανδρικό και θηλυκό στυλ. Με ένα στυλ μινιμαλιστικό και εκλεπτυσμένο, που έχει να κάνει με τη ρευστότητα και την απόχρωση.

Η αισθητική του Αρμάνι είναι σαγηνευτική. Από εποχή σε εποχή, ο συνδυασμός απλότητας και φινέτσας μιμείται, μέχρι και τις αποχρώσεις του μπεζ, του γκρι, του γκρι και του μαύρου. Το χειμώνα, προσφέρει κοστούμια, μακριά φορέματα και παλτό που αγκαλιάζουν το σώμα από βαριά, ζεστά υφάσματα, μερικές φορές εμπλουτισμένα με κεντήματα ή σε αντίθεση με διαφανή τοπ. Το καλοκαίρι δίνει τη θέση του σε μεταξωτά, ελαφριά υλικά, σατινέ, χαρούμενα κύματα σε γυμνά σώματα.

Σε συνέντευξη Τύπου τον Νοέμβριο του 2019 για την παρουσίαση της συλλογής Transformisme στο Μιλάνο, δήλωσε: «Θέλω να δώσω στις γυναίκες περισσότερη ελευθερία και ευκαιρίες να είναι διαφορετικές. Η πρότασή μου απευθύνεται σε μια γυναίκα που θέλει να μπορεί να μεταμορφώνεται σύμφωνα με τις διαθέσεις και τα συναισθήματά της. Όπου θέλει, όποτε θέλει. Αναμειγνύοντας είδη». Ένας κουλ μοντερνισμός που ξεπερνά τα σύνορα. Και αυτό συμβαίνει εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια.

Ο σχεδιαστής ακολουθεί ένα καλογραμμένο σενάριο, δανείζοντας το στυλ του στους ηθοποιούς που έχουν σημασία. Το 1978, η Νταϊάν Κίτον, ντυμένη με Armani, έλαβε ένα Όσκαρ για τον ρόλο της στην ταινία Annie Hall του Γούντι Άλεν . Το αμερικανικό όνειρο μόλις ξεκινούσε. Δύο χρόνια αργότερα, ο Ρίτσαρντ Γκιρ έκανε την εμφάνισή του στην οθόνη, φορώντας εφαρμοστά κοστούμια, στην ταινία American Gigolo.

Οι πωλήσεις εκτοξεύτηκαν και το όνομά του κυκλοφόρησε. Από τελετές μέχρι φεστιβάλ αφιερωμένα στην 7η Τέχνη , έγινε το σημείο αναφοράς για φωτογραφίσεις. Οι επιτυχίες ακολούθησαν. Το 1987, στην ταινία The Untouchables του Μπράιαν ντε Πάλμα , ο Armani επανεξέτασε τη δεκαετία του 1930. Ο Σον Κόνερι, ο Κέβιν Κόστνερ και ο Ρόμπερτ ντε Νίρο ντύθηκαν με oversized παλτό, εφαρμοστά κοστούμια τριών τεμαχίων και καπέλα Borsalino. Οι συνεργασίες με τους μεγαλύτερους ενδυματολόγους του Χόλιγουντ πολλαπλασιάζονται: Ocean Thirteen του Στίβεν Σόντερμπεργκ, The Dark Knight Rises του Κρίστοφερ Νόλαν, The Wolf of Wall Street του Μάρτιν Σκορσέζε, A Most Violent Year του Τζέισι Τσάντορ, κ.λπ.

Το πιστό κοινό της μάρκας είναι εντυπωσιακό. Από την Cate Blanchett μέχρι τον Leonardo di Caprio και την Isabelle Huppert, όλοι εκτιμούν αυτή τη σύνδεση με την κομψότητα.

Η γοητεία του στα παρασκήνια δεν περιορίζεται στη μεγάλη οθόνη. Το 2010, εξέπληξε τους πάντες σχεδιάζοντας ένα φουτουριστικό φόρεμα με φωσφορίζοντα σωλήνα για τη Lady Gaga στα βραβεία Grammy. Αποκάλυψε μια νέα πτυχή της δημιουργικότητάς του και σχεδίασε τέσσερις εμφανίσεις για την ασιατική περιοδεία της τραγουδίστριας, The Born This Way Ball, το 2012. Οι γκρουπιέρηδες που ήταν ελάχιστα εξοικειωμένοι με τη μάρκα ανακάλυπταν το είδωλό τους σε ένα διαφανές κορμάκι από πλεξιγκλάς, ένα τοπ με oversized ώμους καλυμμένους με τρουκς ή ένα μεταλλικό μίνι φόρεμα. Τολμηρά σύνολα που έρχονταν σε αντίθεση με την εικόνα της ιταλικής μάρκας.

Το ταλέντο του δεν περιορίζεται στο παιχνίδι με τα υλικά. Ως ταλαντούχος επιχειρηματίας, κατάλαβε γρήγορα τη σημασία της διαφοροποίησης. Το 1981, λάνσαρε τη σειρά αθλητικών ενδυμάτων Emporio Armani. Ακολούθησε μια σειρά από συλλογές που στόχευαν στην προσέγγιση ενός ευρέος κοινού, από παιδικά έως υψηλής ραπτικής: Armani Jeans, Armani Junior, Emporio Underwear, AX Armani Exchange και Giorgio Armani Privé. Αυτή η κολοσσιαία αυτοκρατορία δεν θα ήταν τίποτα χωρίς τα αρώματα, που κυκλοφόρησαν το 1982, τα οποία αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό μέρος των εσόδων του οίκου. Αυτός ο οραματιστής γρήγορα διαισθάνθηκε τις δυνατότητες του τρόπου ζωής. Το 2016 δημιουργήθηκε το Ίδρυμα Armani. Επεκτάθηκε στον εσωτερικό σχεδιασμό, τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια. Ο όμιλος διαθέτει πλέον 500 μπουτίκ σε σαράντα έξι χώρες. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία να ενδώσει στο κάλεσμα εξωτερικών επενδυτών. Ο Giorgio Armani θεωρεί την οικονομική ανεξαρτησία ως « τη θεμελιώδη αξία για την εργασία με απόλυτη ελευθερία, χωρίς περιορισμούς ».

Τον Οκτώβριο του 2024, σε ηλικία μόλις 90 ετών, οργάνωσε μια επίδειξη μόδας XXL στη Νέα Υόρκη για να γιορτάσει την επαναλειτουργία του κεντρικού του καταστήματος στη λεωφόρο Madison.

Τον Ιανουάριο του 2025, γιόρτασε την εικοστή επέτειο της υψηλής ραπτικής Armani Privé σε ένα όμορφο "palazzo" στην οδό 21, στην οδό François-I- er (8ο διαμέρισμα ) που μόλις είχε αποκτήσει. Ακόμα στην Πόλη του Φωτός που αγαπούσε τόσο πολύ, σχεδίαζε να γιορτάσει τα 50 χρόνια καριέρας του στο κλείσιμο της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου τον επόμενο Σεπτέμβριο. Είπε ότι το μυστικό της μακροζωίας του έγκειται στην ανεξαρτησία του, στην ανανεωμένη επιθυμία του να αναλάβει νέες προκλήσεις, αλλά και στο πείσμα του να παραμείνει πιστός στο στυλ του.

«Αυτό που με ξεχωρίζει είναι αυτή η αίσθηση εκλεπτυσμένης αλλά πολύ φυσικής κομψότητας και η επιθυμία μου να δημιουργώ ρούχα σαν έπιπλα που μπορούν να αγκαλιάσουν το άτομο χωρίς να το συντρίψουν». Έχω συνεχώς αυτή τη φράση στο μυαλό μου: « Η κομψότητα είναι η τέχνη του να μην ξεχνιέσαι χωρίς να σε προσέχουν».

H περιουσία του, σύμφωνα με τα στοιχεία του περιοδικού Forbes, στις 9 Ιουλίου 2022 είχε εκτιμηθεί στα 11,1 δισεκατομμύρια δολάρια, γεγονός που τον καθιστά τον δεύτερο πλουσιότερο άνθρωπο στην Ιταλία.

Το 2000, δήλωσε φορολογητέο εισόδημα ύψους 167 εκατομμυρίων ευρώ. Από τον Απρίλιο του 2024, υπήρξε ο τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος στην Ιταλία μετά τον Τζιοβάνι Φερρέρο και τον Αντρέα Πινατάρο.

Διαβάστε επίσης