Το μεγάλο φαγοπότι του ΟΠΕΚΕΠΕ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ συνιστά το βαρύτερο πλήγμα που έχει δεχθεί η κυβέρνηση την τελευταία εξαετία. Μέσα από τις γραμμές της δικογραφίας που απέστειλε στην ελληνική Βουλή η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία αναδύεται ένα πολυδαίδαλο σύστημα απομύζησης κοινοτικών ενισχύσεων επιτηδείων και εις βάρος πραγματικών δικαιούχων.

Με άλλα λόγια ένα ατελείωτο αλισβερίσι, στο οποίο φέρεται να εμπλέκονται αγροτοσυνδικαλιστές, τοπικοί κομματικοί παράγοντες της ΝΔ, πρόσωπα της κεντρικής διοίκησης ακόμα και κυβερνητικά στελέχη -στα τελευταία καταλογίζονται ψηφοθηρικά κίνητρα. Ένα πρώτο ερώτημα είναι εάν το γνώριζε ή όχι το Μέγαρο Μαξίμου. Γιατί μπορεί από νομικής πλευράς να μην υφίσταται θέμα, υφίσταται όμως, ούτως ή άλλως, σε επίπεδο της πολιτικής ευθύνης.

Ένα δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με το αν, όσα έχουν αποκαλυφθεί διαχρονικά θα πρέπει ή να θεωρηθούν μεμονωμένες υποθέσεις ή αν συνδυαζόμενα παραπέμπουν σε μια συγκεκριμένη νοοτροπία για τον τρόπο άσκησης της εξουσίας, η οποία προφανώς δεν καθορίζεται (και δεν περιορίζεται) από το μέχρι στιγμής κοινά αποδεκτό πλαίσιο.

Το τρίτο ερώτημα σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο η κοινή γνώμη τοποθετείται απέναντι σε ένα «πακέτο» εικαζόμενων εκτροπών (από τις υποκλοπές έως τα Τέμπη και τον ΟΠΕΚΕΠΕ), με δεδομένο ότι αναδεικνύει πλέον ως υπ' αριθμόν ένα ζητούμενο από τους πολιτικούς και την πολιτική την εντιμότητα και το ήθος. Πολύ περισσότερο μάλιστα από τη στιγμή που αγκάλιασε με εμπιστοσύνη το αφήγημα των κυβερνώντων περί εκσυγχρονισμού, τεχνολογικής επάρκειας, αριστείας και αξιοκρατίας. Με άλλα λόγια για μια άλλη Ελλάδα μακριά από τις διαχρονικές παθογένειες του κομματισμού, του βλέμματος ημετέρων, της εξαγοράς ψήφων, της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας.

Για του λόγου το αληθές, αυτή η "ανατροπή" κριτηρίων αξιολόγησης από την πλευρά του εκλογικού σώματος καταγράφεται πλέον σε όλες τις δημοσκοπήσεις (και της MRB) περιλαμβανομένης. Βέβαια, τα μηνύματα ήταν πολλά και ηχηρά εδώ και καιρό: Χαμηλή αξιολόγηση της κυβερνητικής απόδοσης, αλλά και της αντιπολιτευτικής δραστηριότητας, πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων για το παρόν και το μέλλον της χώρας και των νοικοκυριών (οργή, απογοήτευση, παραίτηση, φόβος), υψηλό ποσοστό πολιτών που παραμένουν σταθερά σε απόσταση από τα υπάρχοντα κόμματα και φυσικά θρίαμβος του ΚΑΝΕΝΑ πως προηγείται κατά περίπου 10(!) ποσοστιαίες μονάδες του πρωθυπουργού που πάντως παραμένει πρώτος έναντι των πολιτικών του αντιπάλων.

Μάλιστα, από την έρευνα - τάσεις της MRB, προκύπτει και κάτι άλλο εξόχως ενδιαφέρον: εμφανίζονται ιδιαιτέρως προβληματισμένα επιμέρους κοινά, στα οποία η ΝΔ είχε παραδοσιακά μεγάλη επιρροή, όπως οι άνδρες, οι δυναμικές ηλικιακές ομάδες, καθώς επίσης (μέσω διερεύνησης με στοιχεία οικονομικής κατάστασης) η περίφημη και πανταχόθεν διεκδικούμενη μεσαία τάξη.

Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί "τρώγεται" ένα ακόμη σκάνδαλο; Θεωρητικά όλα "τρώγονται", από τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε με μια πολυπαραγοντική εξίσωση. Υπάρχει ωστόσο και η πιθανότητα, κάποια στιγμή, μια μικρή σταγόνα, να ξεχειλίσει το ποτήρι. Για την ώρα πάντως μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Παρατηρούμε κατ' αρχάς ότι στο κυβερνητικό στρατόπεδο επικρατούν μούδιασμα και κυριαρχία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε πρώτο χρόνο απέφυγε να απαντήσει στις ερωτήσεις που του ετέθησαν μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου Κορυφής, υποστηρίζοντας ότι δεν έχει ενημερωθεί πλήρως για το θέμα και προσθέτοντας ότι θα ανακοινώσει τις αποφάσεις του αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας. Όλα δείχνουν πάντως ότι οι παραιτήσεις ήταν ήδη ειλημμένες και όπου χρειάστηκε διατυπώθηκε και η ανάλογη υπόδειξη.

Ένα άλλο ζήτημα που προκάλεσε συζητήσεις, ήταν μια αποστροφή του Μάκη Βορίδη, ο οποίος άφησε να εννοηθεί ότι θα εξαρτήσει την τελική του στάση από την απόφαση της πλειοψηφίας. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί ότι σημαίνει πολλά, γιατί προφανώς συνδέεται με τη «γραμμή» που θα υιοθετήσει η κυβερνώσα παράταξη απέναντι στο αίτημα της αντιπολίτευσης για σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής. Και σε αυτή την περίπτωση ισχύει το απλό: Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...

Τέλος, στη συνέχεια του συλλογισμού "μήπως παράγονται περισσότερα σκάνδαλα απ' όσα μπορούν να καταναλωθούν" (από την ελληνική κοινωνία) ανέκυψε και το σενάριο της πρόωρης προσφυγής στην κάλπη. Αποφάσεις επ' αυτού δεν έχουν ληφθεί. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε γιατί δεν ενδείκνυνται βεβιασμένες κινήσεις σε περιβάλλον ισχυρής πίεσης. Από Σεπτέμβριο και βλέπουμε. Τώρα πάντως το δεύτερο σκέλος της "επιχείρησης-γοητεία της κοινής γνώμης" με πακέτο παροχών κυρίως για τη μεσαία τάξη, τώρα αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα. Υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι «λεφτά υπάρχουν».

Διαβάστε επίσης