Είπαμε, και πετρέλαιο έχουμε και φυσικό αέριο έχουμε, αλλά δεν θα γίνουμε και Σαουδική Αραβία.
Σιγά-σιγά θα μας πείσουν πώς πρέπει να προβάρουμε και κελεμπίες και να κυκλοφορούμε με αυτές όλοι μας.
Για να πατήσουμε λίγο φρένο σύντροφοι γιατί νιώθω ότι τα τρέχουμε σαν τρελό φορτηγό με σπασμένα φρένα στον κατήφορο που μας οδηγεί σε μία νέα εθνική απογοήτευση.
Λοιπόν πετρέλαιο και φυσικό αέριο έχουμε τόσο για να καλύπτουμε το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών μας και ίσως να μένουν 3-4 δισ. ευρώ το χρόνο στο ελληνικό δημόσιο.
Αυτό βέβαια είναι ένας τεράστιος ελληνικός θησαυρός που μπορεί να μας βγάλει από το πηγάδι της χρεοκοπίας τα επόμενα χρόνια, που μπορεί να μας βοηθήσει να ξεχρεώσουμε, που μπορεί να δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας και μία διαφορετική αντιμετώπισης της Ελλάδας διεθνώς, αλλά μέχρι εκεί.
Κι εφόσον δεν ξεπουλήσουμε κι αυτό το θησαυρό για ένα κομμάτι ψωμί.
Έχω αρχίσει όμως να νιώθω ότι κάποιοι δουλεύουν ήδη το παραμύθι: «Πεινάτε τώρα, αλλά κάντε υπομονή, μην φωνάζετε γιατί μεθαύριο θα τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια λόγω πετρελαίου».
Ο κόσμος όμως θέλει εδώ και τώρα, σήμερα, να έχει να φάει κι όχι να χρησιμοποιεί χρυσά κουτάλια μετά από χρόνια εάν κι εφόσον βρούμε τα τεράστια κοιτάσματα των υδρογονανθράκων.
Κι επειδή το πετρέλαιο δεν τρώγεται ας σταματήσουν τα παραμύθια με τους δράκους για... μία Αλάσκα κάτω από τα πόδια μας και να κάνουν τώρα κάτι για να μην πηδάει ο κόσμος από τα μπαλκόνια επειδή δεν μπορεί αν ζήσει.
