Ανάλυση για τη «ναυμαχία των ψαράδων»: Η Τουρκία ακολουθεί στο Αιγαίο το μοντέλο της Κίνας

Προβληματισμό έχει προκαλέσει η «ναυμαχία των ψαράδων» στο Θρακικό πέλαγος - και όχι μόνο- καθώς οι Τούρκοιαπείλησαν, προσπάθησαν να εμβολίσουν και τελικά πυροβόλησαν τους Έλληνες ψαράδες, οι οποίοι τους πλησίασαν μόνο και μόνο για να δουν τι ήθελαν.

Το ζήτημα δεν είναι καινούριο. Ειδικά το διάστημα Δεκεμβρίου - Ιανουαρίου διεξάγεται κάθε χρόνο η «μάχη της Τσιπούρας», η οποία μάλιστα είχε οδηγήσει και στην μεγάλη κρίση των Ιμίων το 1996.

«Η καθημερινά κλιμακούμενη προκλητική συμπεριφορά των τουρκικών αλιευτικών σκαφών εντός των Ελληνικών Χωρικών υδάτων έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Επιβάλλεται να σταματήσει «χθες», διότι αποτελεί ευθεία παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Χώρας μας», δήλωσε μεταξύ άλλων στο Newsbomb o Νίκος Λαγκαδιανός, Αντιναύαρχος Λιμενικού Σώματος (ε.α.).

H μέθοδος της Κίνας που ακολουθεί η Τουρκία

Σε αυτό το πλαίσιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η προ μηνών ανάλυση από τον πρώην αξιωματούχο του Υπουργείου Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, ειδικό σε θέματα των κρατών της Μέσης Ανατολής, Μάικλ Ρούμπιν,

Όπως ανέφερε στο φόρουμ των Δελφών, τον περασμένο Απρίλιο, ο γνωστός αναλυτής, οι κινεζικές μηχανότρατες ψαρεύουν στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες χωρών από την Κορέα έως την Κένυα. Όταν οι χώρες διαμαρτύρονται ή απλώς απορρίπτουν τις κινεζικές προσπάθειες, όπως κάνουν οι Φιλιππίνες και το Βιετνάμ, το Πεκίνο προβάλλει αξιώσεις στα θαλάσσια ύδατά τους. Αν αυτό δεν αναγκάσει τις μικρότερες χώρες να υποχωρήσουν, ο νέος στόλος της Κίνας από σκάφη της ακτοφυλακής και μικρότερες φρεγάτες θα πυροβολεί και θα εμβολίζει τους ψαράδες. Η κινεζική υπεραλίευση έχει οδηγήσει ορισμένα αποθέματα - γιγάντια μύδια, οξύρρυγχος και γαρίδες, για παράδειγμα - στο χείλος της εξαφάνισης.

Ο κ. Ρούμπιν τόνισε ότι η κινεζική υπεραλίευση δεν είναι απλώς ένα οικονομικό πρόβλημα ή μια περιβαλλοντική τραγωδία- έχει επίσης μια βαθιά αποσταθεροποιητική επίδραση. Όταν η αλιευτική βιομηχανία της Σομαλίας κατέρρευσε, πολλοί χωρικοί στράφηκαν στην πειρατεία, ενώ άλλοι προσχώρησαν στην Αλ Σαμπάαμπ, την τοπική θυγατρική της Αλ Κάιντα.

Σε πολλές περιπτώσεις, σύμφωνα με τον Ρούμπιν, το Κινεζικό Κόμμα χρησιμοποιεί την υπεραλίευση ως στρατηγική ασύμμετρου πολέμου για την εδραίωση των αξιώσεων κυριαρχίας. Ακριβώς όπως η Τουρκία, συνέχισε ο ειδικός αναλυτής, αναπαράγει την κινεζική «σαλαμοποίηση» για να προωθήσει τις αυτοκρατορικές της φιλοδοξίες στην Κύπρο, τη Συρία και το Ιράκ, έτσι και η Τουρκία ακολουθεί τώρα τη στρατηγική υπεραλίευσης της Κίνας για οικονομικό και αυτοκρατορικό κέρδος στο Αιγαίο Πέλαγος.

Ο κ. Ρούμπιν πρόσθεσε:

Η υδατοκαλλιέργεια είναι μια τεράστια βιομηχανία στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Η βιομηχανία υδατοκαλλιέργειας της Ελλάδας συνεισφέρει περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Ελλάδας και η αλιευτική βιομηχανία της Τουρκίας προσθέτει 3 δισεκατομμύρια δολάρια στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Τουρκίας.
Όλο και περισσότερο, όμως, η Τουρκία επιδιώκει να εξαπατήσει και να εκμεταλλευτεί αθέμιτα πλεονεκτήματα. Η Τουρκία επωφελείται από κρατικές επιδοτήσεις και, όπως και η Κίνα, αγνοεί τους περιβαλλοντικούς ελέγχους. Επιπλέον, η Άγκυρα επιδοτεί σε μεγάλο βαθμό τη μεταφορά των προϊόντων της μέσω της Turkish Airlines σε περισσότερους από 50 προορισμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, μειώνοντας σημαντικά το κόστος των εξαγωγών της. Αυτό επιτρέπει στην Τουρκία να υποτιμά την αγορά. Οι τουρκικές εξαγωγές ψαριών κυριαρχούν ολοένα και περισσότερο στις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω των χαμηλότερων δασμών των ΗΠΑ (20% έναντι 10%) και της απουσίας ποιοτικών ελέγχων για τα προϊόντα που εισάγονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με εκείνα που αναπτύσσονται εντός αυτής.