Mαμντάνι: «Μαρξ, ZoSocialist και Red Apple» - Πώς υποδέχθηκε τον νέο δήμαρχο Νέας Υόρκης η NYPOST

H Νέα Υόρκη έχει ένα νέο αντισυμβατικό δήμαρχο με πολλές «πρωτιές» στο βιογραφικό του που υπόσχεται να φορολογήσει τους πλουσίους για να εφαρμόσει τα νέα μέτρα κοινωνικής πολιτικής που υποσχέθηκε. Ο Ζοχράν Μαμντάνι, ο πρώτος Μουσουλμάνος δήμαρχος, ο πρώτος που γεννήθηκε στην Αφρική, αλλά και ο νεότερος στη σύγχρονη ιστορία της πόλης, υπόσχεται να αλλάξει τη Nέα Υόρκη, την πλουσιότερη πόλη στον κόσμο που όπως λέει «δεν είναι πλέον προσιτή για τους ανθρώπους της».

Η προεκλογική εκστρατεία του επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στο να κάνει την πόλη ασφαλέστερη και πιο προσιτή για τους «πολλούς». Υποσχέθηκε όμως πιο ριζοσπαστικούς τρόπους για την επίτευξη αυτών των στόχων - μερικοί από τους οποίους θα αποτελέσουν άγνωστο έδαφος για τη Νέα Υόρκη.

Ο Μαμντάνι θέλει να παγώσει τα ενοίκια, να ανοίξει κοινωνικά παντοπωλεία, να δημιουργήσει δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες και να μετατρέψει την αστυνομία σε «Υπουργείο Κοινοτικής Ασφάλειας». Όλα αυτά θα χρηματοδοτηθούν όπως λέει από δραστικά υψηλότερους φόρους για τους πλούσιους. Οι οπαδοί του ανυπομονούν, οι επικριτές του ωστόσο προεξοφλούν ότι δεν θα τα καταφέρει.

«Πάγωμα στα ενοίκια»

Το υψηλό κόστος στέγασης είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα παράπονα των κατοίκων της «πόλης που δεν κοιμάται ποτέ». Το μέσο ενοίκιο για ένα διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου στο Μανχάταν τον Νοέμβριο του 2025 είναι 4.778 δολάρια, αύξηση σχεδόν 20% σε σχέση με τρία χρόνια πριν, σύμφωνα με την ιστοσελίδα καταχώρισης διαμερισμάτων RentHop. Και στο Μπρούκλιν, το μέσο ενοίκιο για ένα διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου είναι 3.625 δολάρια, αύξηση περίπου 5%

Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα σημεία στο στεγαστικό σχέδιο του Μαμντάνι είναι το πάγωμα των ενοικίων για τέσσερα χρόνια στο ένα εκατομμύριο διαμερίσματα της πόλης με σταθερό ενοίκιο. «Αυτή είναι μια πόλη όπου ένας στους τέσσερις κατοίκους της ζει σε συνθήκες φτώχειας, μια πόλη όπου 500.000 παιδιά κοιμούνται πεινασμένα κάθε βράδυ», δήλωσε ο Μαμντάνι στο BBC το καλοκαίρι. «Και τελικά, είναι μια πόλη που κινδυνεύει να χάσει αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή».

Ωστόσο, οι ερευνητές της Maverick Real Estate Partners υποστηρίζουν ότι το τετραετές πάγωμα των ενοικίων θα ήταν «καταστροφικό» για πολλούς ιδιοκτήτες κτιρίων, μειώνοντας μόνιμα τα καθαρά λειτουργικά τους έσοδα.

Κοινωνικά παντοπωλεία

Ο Μαμντάνι όρισε βασικό στόχο της εκστρατείας του να κάνει την πιο ακριβή πόλη των ΗΠΑ προσιτή στους κατοίκους της. Μία από τις πιο καινοτόμες ιδέες του είναι η δημιουργία ενός δικτύου καταστημάτων παντοπωλείων που θα ανήκουν στην πόλη και στις πέντε συνοικίες της Νέας Υόρκης, επεκτείνοντας τα έξι κοινοτικά καταστήματα.

Τα προϊόντα στα κατασήματα αυτά θα είναι φθηνότερα για τους πελάτες. Ωστόσο, οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι η πρόταση αυτή αγνοεί τις πολύπλοκες υλικοτεχνικές πραγματικότητες της αλυσίδας εφοδιασμού τροφίμων.

Δωρεάν λεωφορεία

Θέλει επίσης να κάνει τα δημόσια λεωφορεία δωρεάν - η τρέχουσα τιμή για τους περισσότερους επιβάτες είναι 2,90 δολάρια - και σχεδιάζει να τα κάνει πιο γρήγορα και αποτελεσματικά. Ενώ ο Mαμντάνι έχει εκτιμήσει ότι το σχέδιό του θα κοστίσει στην πόλη 630 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, ο πρόεδρος της Μητροπολιτικής Αρχής Μεταφορών (ΜΙΤ) δήλωσε στο Gothamist ότι θα αγγίξει το 1 δισεκατομμύριο δολάρια.

Επίσης, στην ατζέντα του Μαμντάνι είναι η μείωση του υψηλού κόστους για τη φροντίδα των παιδιών. «Το άκουγα αυτό ξανά και ξανά, ακόμη και στην προσωπική μου ζωή, καθώς φίλοι μου έλεγαν τα σχέδιά τους για να εγκατασταθούν και να δημιουργήσουν οικογένεια, και πώς στα μάτια τους αυτό σήμαινε ότι ήταν απαραίτητο να φύγουν από τη Νέα Υόρκη, με τη φροντίδα των παιδιών να αποτελεί μεγάλο μέρος αυτής», είπε η Mαμντάνι σε συνέντευξή της στους New York Times .

Πώς θα χρηματοδοτήσει τα σχέδιά του

Για να βοηθήσει στην κάλυψη των σχεδίων του, ο Mαμντάνι θέλει να αυξήσει τον συντελεστή εταιρικού φόρου στο 11,5%, ποσοστό ίσο με το ανώτατο όριο του εύρους τιμών του Νιου Τζέρσεϊ. Ο συντελεστής εταιρικού φόρου στη Νέα Υόρκη ανέρχεται επί του παρόντος στο 7,25%.

Θέλει επίσης να επιβάλλει έναν ενιαίο φόρο ύψους 2% για τους Νεοϋορκέζους που κερδίζουν περισσότερα από 1 εκατομμύριο δολάρια ετησίως. Η καμπάνια ανέφερε ότι αυτές οι αυξήσεις θα συγκεντρώσουν 9 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά το πώς θα συγκεντρωθούν παραμένει ένα ερώτημα. Η κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, Κάθι Χότσουλ, έχει ήδη δηλώσει ότι δεν πρόκειται να υποστηρίξει το σχέδιο του νέου δημάρχου να αυξήσει τους φόρους στους πλούσιους.

Ο Μαμντάνι θέλει να αυξήσει τον κατώτατο μισθό της πόλης - που είναι σήμερα 16,50 δολάρια την ώρα - στα 30 δολάρια την ώρα έως το 2030. Ωστόσο, οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι το μέτρο αυτό θα οδηγούσε πολλούς εργαζόμενους με χαμηλότερα προσόντα στην ανεργία και θα τους ανάγκαζε να εγκαταλείψουν την πόλη. Η ποιότητα ζωής είναι μια άλλη σημαντική ανησυχία για τους Νεοϋορκέζους: Μόνο το 34% των Νεοϋορκέζων αξιολόγησε την πόλη ως εξαιρετική ή καλή το 2025, από 51% το 2017, σύμφωνα με έρευνα της Επιτροπής Προϋπολογισμού των Πολιτών.

Ένα βασικό στοιχείο της πλατφόρμας του Mαμντάνι είναι η δημιουργία ενός Τμήματος Κοινοτικής Ασφάλειας, το οποίο θα επεκτείνει τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας της πόλης, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ενός συστήματος για τους εργαζόμενους ψυχικής υγείας που θα ανταποκρίνονται σε σχετικές κλήσεις στην άμεση δράση, αντί της αστυνομίας. Ο Ρεπουμπλικάνος αντίπαλος του Μαμντάνι, Κέρτις Σλίβα, επέκρινε το σχέδιο, λέγοντας ότι είναι μη ρεαλιστικό και μη ασφαλές για τους κοινωνικούς λειτουργούς να ανταποκρίνονται σε δυνητικά βίαιες καταστάσεις.

Θέσεις για Ισραήλ και Παλαιστίνη

Η ισχυρή υποστήριξη τέλος του Μαμντάνι προς τους Παλαιστίνιους και η έντονη κριτική του προς το Ισραήλ ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του μεγαλύτερου μέρους του Δημοκρατικού κατεστημένου. Ως βουλευτής, κατέθεσε νομοσχέδιο για τον τερματισμό του καθεστώτος φοροαπαλλαγής των φιλανθρωπικών οργανώσεων της Νέας Υόρκης που έχουν δεσμούς με ισραηλινούς οικισμούς που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Έχει δηλώσει ότι το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία στη Γάζα, ότι είναι ένα κράτος απαρτχάιντ και ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου πρέπει να συλληφθεί. Το Ισραήλ απορρίπτει κατηγορηματικά τις κατηγορίες για γενοκτονία και απαρτχάιντ. Επίσης έχει πιεστεί επανειλημμένα από τον Τύπο σε συνεντεύξεις του να δηλώσει εάν υποστηρίζει το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει ως εβραϊκό κράτος. Σε απάντηση, είπε: «Δεν νιώθω άνετα να υποστηρίζω οποιοδήποτε κράτος που έχει ιεραρχία υπηκοότητας με βάση τη θρησκεία ή οτιδήποτε άλλο. Νομίζω ότι με τον τρόπο που έχουμε σε αυτή τη χώρα, η ισότητα θα πρέπει να κατοχυρώνεται σε κάθε χώρα του κόσμου».

Το Ισραήλ λέει ότι όλες οι θρησκείες έχουν ίσα δικαιώματα βάσει του νόμου. Ο Μαμντάνι έχει επίσης δηλώσει ότι δεν υπάρχει χώρος για αντισημιτισμό στη Νέα Υόρκη, προσθέτοντας ότι εάν εκλεγεί, θα αυξήσει τη χρηματοδότηση για την καταπολέμηση των εγκλημάτων μίσους.

Ο «σεισμός» στο Δημοκρατικό Κόμμα

Η νίκη του Μαμντάνι θα μπορούσε να μεταβάλει την ισορροπία δυνάμεων εντός του Δημοκρατικού κόμματος. Η παραδοσιακή συμμαχία μεταξύ μετριοπαθών Δημοκρατικών και δωρητών της Γουόλ Στριτ πρόκειται τώρα να διαλυθεί. «Η εκλογή του Μαμντάνι ενισχύει την κρίση ταυτότητας που αντιμετωπίζουν οι Δημοκρατικοί μετά τις τελευταίες εκλογές», είπε ο Τζιμ Κένεντι, πρώην σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον, στον αμερικανικό ραδιοφωνικό σταθμό «Times».

Δισεκατομμυριούχοι όπως ο Μπιλ Άκμαν χρηματοδότησαν εκστρατείες εκατομμυρίων κατά του Μαμντάνι. Η αποτυχία τους απειλεί επίσης να διασπάσει τη βάση χρηματοδότησης του κόμματος: μακριά από μεγάλους δωρητές και προς μικρές δωρεές από τη βάση - όπως συνέβη κάποτε με τον Μπέρνι Σάντερς. Οι υποστηρικτές του είναι νέοι, ψηφιακά συνδεδεμένοι και πολιτικά ενεργοί. Αντιπροσωπεύουν μια νέα γενιά που δίνει προτεραιότητα στην κοινωνική δικαιοσύνη, την προστασία του κλίματος και το πάγωμα των ενοικίων έναντι των κομματικών πολιτικών τακτικών εξουσίας. Για τους Δημοκρατικούς, αυτό θα μπορούσε να είναι μια συνταγή για την κινητοποίηση των νέων.

Η ηγεσία του κόμματος δυσκολεύεται μαζί του. Αν και η κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Κάθι Χότσουλ και η πρώην αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις τον υποστήριξαν μετά τον αρχικό δισταγμό, πολλοί κορυφαίοι πολιτικοί - συμπεριλαμβανομένων των βαρέων βαρών της Νέας Υόρκης Τσακ Σάμερ και Χακίμ Τζέφρις - κράτησαν χαμηλό προφίλ. Η ανησυχία τους: ένας Σοσιαλιστής δήμαρχος στην οικονομική πρωτεύουσα της Αμερικής θα μπορούσε να εμπνεύσει τους Ρεπουμπλικάνους.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, για παράδειγμα, έχει ήδη χλευάσει τον Μαμντάνι ως «κομμουνιστή τρελό» - μια πρόγευση της ρητορικής της προεκλογικής εκστρατείας που περιμένει τους Δημοκρατικούς σε όλη τη χώρα. Ο 34χρονος Μαμντάνι αυτοαποκαλείται ανοιχτά «Δημοκρατικός Σοσιαλιστής» και τώρα κυβερνά το παγκόσμιο κέντρο του καπιταλισμού - αυτό από μόνο του αποτελεί μια μικρή επανάσταση στις ΗΠΑ.

Η άνοδός του σηματοδοτεί μια γενεαλογική και ιδεολογική μετατόπιση στην πολιτική των ΗΠΑ. «Ο Μαμντάνι αντιπροσωπεύει μια αστική, μορφωμένη και επαγγελματική βάση», εξηγεί ο Ίαν Μπρέμερ, Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας. Οι ψηφοφόροι του είναι άνθρωποι που φοβούνται ότι δεν θα έχουν τις ευκαιρίες που τους υποσχέθηκαν οι γονείς τους. Και, πάνω απ' όλα, ότι τα παιδιά τους δεν θα έχουν αυτές τις ευκαιρίες.

Σε αντίθεση με τη δεξιά λαϊκιστική σκέψη που έχει τις ρίζες της στο κίνημα MAGA του Τραμπ, αυτό το νέο κίνημα που τον στηρίζει κινητοποιείται από την οικονομική αβεβαιότητα. Μία αβεβαιότητα που προκαλείται από την αναταραχή που προκαλεί η Τεχνητή Νοημοσύνη, τα στάσιμα στοιχεία για την απασχόληση και την ανισότητα μεταξύ των γενεών. Το αποτέλεσμα είναι ένα κύμα προοδευτικού λαϊκισμού για το οποίο το Δημοκρατικό κατεστημένο φαίνεται μάλλον...απροετοίμαστο, λένε οι αναλυτές.

Οι Δημοκρατικοί παλεύουν με την ταυτότητά τους εδώ και χρόνια. Από τη μία πλευρά βρίσκεται η προοδευτική πτέρυγα που έχει συσπειρωθεί γύρω από τον Μπέρνι Σάντερς και την Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, από την άλλη το πραγματιστικό κέντρο που θέλει να κερδίσει εκλογές σε αμφιλεγόμενες πολιτείες. Η εκλογική νίκη του Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη ενισχύει τώρα την αριστερή πτέρυγα και αποδεικνύει ότι τα σοσιαλιστικά μηνύματα έχουν γίνει κοινωνικά αποδεκτά στην αμερικανική πολιτική.

Διαβάστε επίσης