Μεγαλώστε κορίτσια, όχι ύαινες!

Είδα το βίντεο από τον ξυλοδαρμό ενός κοριτσιού από 4-5 άλλα κορίτσια. Λάθος. Είδα το νέο, το πιο πρόσφατο βίντεο από τον ξυλοδαρμό ενός κοριτσιού από 4-5 άλλα κορίτσια που είχαν ξεχάσει ότι είναι παιδιά και φερόντουσαν σαν ύαινες.

Την προηγούμενη φορά ήταν ένα άλλο κορίτσι που έτρωγε ξύλο από άλλα κορίτσια-ύαινες. Τώρα ήταν στην Πετρούπολη, τις προάλλες στο Περιστέρι, την άλλη φορά στη Γλυφάδα… Και πριν από καιρό στην Πάτρα.

Όλη η Ελλάδα ένα ρινγκ.

Όλη η Ελλάδα μια ζούγκλα που οι «ύαινες» βρίσκουν το θήραμα και με ή χωρίς αφορμή, το πλακώνουν στο ξύλο.

Και πάντα το βιντεοσκοπούν ώστε πέραν του πόνου από τις κλωτσιές και τις μπουνιές να βιώσει και τον πόνο της έκθεσης. Αρχικά μια κουβέντα προς τα θύματα.

Παιδιά όταν βλέπουμε ένα βίντεο δεν εκτίθεστε εσείς, τα θύματα, ξεφτιλίζονται οι θύτες.

Να το θυμάστε.

Τώρα να πούμε και δυο κουβέντες στους γονείς των παιδιών που δέρνουν, βρίζουν και βιντεοσκοπούν τα κατορθώματα τους: Μεγαλώστε παιδιά, μεγαλώστε κορίτσια, όχι ύαινες.

Μιλήστε τους για τον σεβασμό, την ενσυναίσθηση και την αγάπη και όχι για το νταηλίκι, την επιβολή και τη βία. Το μίσος. Δώστε τους να καταλάβουν ότι ο μόνος λόγος για να σηκώσεις το χέρι σου είναι για να αμυνθείς. Ότι ποτέ δεν επιτίθεσαι.

Ή κάτι πιο ρεαλιστικό: Ότι η λογική τέσσερις εναντίον ενός μπορεί κάποια στιγμή να σε βάλει στη θέση του ενός και να έχεις τέσσερις να σε βαράνε. Δώστε τους να καταλάβουν ότι η παρέα δεν είναι συμμορία. Πως η βία δεν είναι λύση. Πως η βία γεννά βία.

Και σε αυτόν τον τόπο που τη βία την ακούμε, την βλέπουμε και την ασκούμε πλέον παντού, δεν προλαβαίνουμε το γεννοβόλημά της. Πριν μιλήσετε στα παιδιά σας, κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Με ειλικρίνεια.

Σκεφτείτε τον γονιό του κοριτσιού που έπεσε θύμα των παιδιών σας. Και φτύστε τον καθρέφτη. Μπορεί να σας φτύσει κι αυτός… Θα είναι ένα καλό, πρώτο βήμα. Γιατί άμα και ο καθρέφτης σου σε φτύσει σημαίνει ότι μεγάλωσες μια ύαινα κι όχι ένα κορίτσι.

Και ο κόσμος μπορεί να σωθεί από κορίτσια.

Από ύαινες όχι.

Ας αλλάξουμε πριν βουλιάξουμε. Πριν βουλιάξουμε κι άλλο… Όσο μπορούμε ακόμη να αναπνέουμε.

Διαβάστε επίσης