Πλειστηριασμοί: Το θέμα που απασχολεί Μνημονιακό και Αντιμνημονιακό

Ποιά είναι η άποψη σας για το θέμα των πλειστηριασμών;

Μνημονιακός: Το θέμα των πλειστηριασμών είναι μια άλλη απόδειξη ότι κάποιοι δε θέλουν να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα κανένα ζήτημα. Η φιλοσοφία τους είναι μία: «Όλα στις καλένδες!». Να υπάρχει νέα παράταση και θα δούμε το θέμα μετά από 1, 2, 3, και βάλε χρόνια. Είναι όμως έτσι; Κατ’ αρχήν αυτοί που είναι κατά των οριζόντιων εισπρακτικών μέτρων τάσσονται υπέρ των οριζόντιων «προστατευτικών» μέτρων. Είμαστε όμως όλοι ίδιοι; Είναι στην ίδια μοίρα αυτός που πλήρωνε μέχρι να μπούμε στο μνημόνιο και σήμερα δεν έχει να πληρώσει με αυτόν που δεν πληρώνει συστηματικά από το 2006 ή το 2007; Είναι στην ίδια μοίρα ο πολύτεκνος και ο άνεργος με αυτόν που έχει δουλειά και παράλληλα είναι κάτοχος μιας σεβαστής περιουσίας; Είναι στην ίδια μοίρα αυτός που έχει καταθέσεις μόνο τον μισθό του με αυτόν που έχει κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ στην τράπεζα; Νομίζω όχι. Και από τη στιγμή που δεν είναι, δε μπορούν να αντιμετωπίζονται και με τον ίδιο τρόπο. Πέρα όμως από αυτό όλοι γνωρίζουμε ότι ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια έχουν γίνει πάρα πολλές διευκολύνσεις σε ανθρώπους που λόγω της κρίσης δε μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις, άρα αυτός που έχει πάει να κάνει ένα νέο διακανονισμό πρέπει να αντιμετωπίζεται το ίδιο με αυτόν που πλήρωσε μια δυο δόσεις και μετά αδιαφόρησε; Νομίζω όχι! Άμεση λοιπόν αντιμετώπιση του προβλήματος με εισοδηματικά- κοινωνικά κριτήρια. Ναι στην προστασία των αδυνάτων, όχι στην προστασία των μπαταχτσήδων.

Αντιμνημονιακός: Το θέμα δεν είναι οι πλειστηριασμοί. Αυτό είναι το σύμπτωμα. Η ουσία είναι αυτό που κρύβεται από πίσω. Η σκανδαλώδης στήριξη των τραπεζών που παρά την κρατική και ευρωπαϊκή στήριξη βρίσκονται ξανά μπροστά σε μαύρες τρύπες. Η αδυναμία της Κυβέρνησης να θέσει κόκκινες γραμμές ακόμα και όταν σύμφωνα –με τις δικές της εκτιμήσεις- η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος της δίνει διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα. Η εμμονή των τροϊκανών να αλλάξουν δομικά το ελληνικό μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης. Οι τροϊκανοί δεν είναι ιδιαίτερα ευτυχείς που μία χώρα που στηρίζεται σε δανεικά, έχει το υψηλότερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη. Όπως επίσης δε μπορούν να αντιληφθούν, πως κάποιος που χρωστάει και δεν πληρώνει φόρους έχει σημαντική –για τον ευρωπαϊκό μέσο όρο- ακίνητη περιουσία. Γι αυτό και έχει υπερφορολογηθεί το ακίνητο, γι αυτό και τίθεται θέμα επανέναρξης πλειστηριασμών. Προσωπικά εκτιμώ ότι η μαζική επανέναρξη των πλειστηριασμών θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα κοινωνικών εξελίξεων. Γιατί και να έχεις κερδίσεις €40 δις από την κρίση –όπως αποδείχτηκε ότι έκανε η Γερμανία- και να θες να αλλάξεις βίαια το μοντέλο ζωής ενός ολόκληρου λαού, δεν καταπίνεται εύκολα.